Ο αμετανόητα αλκοολικός και άσημος συγγραφέας Χένρι Τσινάσκι γεννήθηκε για να επιβιώνει. Ύστερα από χρόνια στο περιθώριο, σε αδιέξοδες δουλειές και σε άθλια διαμερίσματα, αναγνωρίζεται επιτέλους ως ποιητής. Στα πενήντα του λοιπόν γλεντά την ξαφνική του δόξα σαν ροκ σταρ μεθώντας τριακόσιες μέρες τον χρόνο και επιτυγχάνοντας σεξουαλικές επιδόσεις που θα ζήλευε και ο Καζανόβα. 

Οι Γυναίκες είναι μια αχαλίνωτη καταγραφή της ζωής στο κόκκινο.

Από το επίμετρο του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη

Ο Μπουκόβσκι πέρασε στην επικράτεια του θρύλου σαν γυναικάς, πορνόγερος, γαμίκος, και βέβαια μπεκρής, τσαμπουκάς, ένας μόνιμος εκτροχιασμός, μια κινούμενη παράκρουση. Θα τον έλεγες ασύστολο και ανενδοίαστο. Βέβαια, δεν είναι ακριβώς έτσι. Ακόμα και ο διαβόητος κυνισμός του δεν είναι καν τσόφλι, είναι ένα λεπτό πανί που καλύπτει, μάλλον αναποτελεσματικά, εκζέματα και πληγές. Ο Μπουκόβσκι είναι ένας βαθιά συναισθηματικός ποιητής, μια παλλόμενη ευαισθησία συνέχει τα όσα κάνει, οι κινήσεις του συνηχούν με την κλασική μουσική του Μπαχ και του Μπετόβεν, του Μπρούκνερ και του Μπραμς, που ακούει συνεχώς από το ραδιόφωνο στην κουζίνα του ή από το πλαστικό τρανζίστορ όπου βρεθεί κι όπου σταθεί. Ό,τι ζει το μετατρέπει σε υλικό για ό,τι γράφει, ζωή και γραφή γίνονται ένα, όπως συμβαίνει και με τον Χένρι Μίλερ και τον Τζον Φάντε, δύο μεγάλους προπομπούς του Μπουκόβσκι. 

Ο μισογυνισμός του είναι μονάχα επιφανειακός, ένας μισογυνισμός για κακούς δημοσιογράφους και μυωπικές έως τυφλωμένες φεμινίστριες. Η στάση του Μπουκόβσκι απέναντι στις γυναίκες μπορεί κάλλιστα να οριστεί ως «στραπατσαρισμένος ρομαντισμός». Πρόκειται για τον λαβωμένο λυρισμό του παλιομοδίτη, του αναχρονιστικού old fashioned άντρα, του ακραιφνούς αρσενικού, που βρίσκεται σε μια εποχή νεοκυνισμού, ταχύπλοου νεοπλουτισμού, ταχύρρυθμου ωφελιμισμού, εφιαλτικής (κι ας είναι πολύχρωμη και στίλβουσα) πεζότητας. Ο ποιητής αναγκάζεται κάποιες στιγμές να γίνει ακόμα και τραμπούκος, να βιαιοπραγήσει, προκειμένου να διατηρήσει τον λαβωμένο λυρισμό του. «I am cruel only to be kind» διατεινόταν ο άλλος λαβωμένος, ο ’μλετ. 

Την εποχή της συγγραφής αυτού του μυθιστορήματος, ο Μπουκόβσκι περνάει σε μια νέα φάση της ζωής του. Έχει γνωρίσει τη γυναίκα που έμελλε να σαρώσει όλες τις άλλες και να επιβληθεί λυτρωτικά στο σύμπαν του, τη Linda Lee Beighle, έχει αρχίσει να αναγνωρίζεται διεθνώς, έχει ταξιδέψει στην Ευρώπη, έχει διαδοθεί ότι σύμφωνα με τον Ζαν-Πολ Σαρτρ είναι σημαντικότατος συγγραφέας και ότι έχει εκδηλώσει τον θαυμασμό του για το έργο του ο Ζαν Ζενέ. Οι Γυναίκες είναι ο τάφος μιας φάσης και η αφετηρία μιας άλλης, όχι ριζικά διαφορετικής, πάντως ανελικτικής. Ενθαρρυμένος από την επιτυχία και από τη Λίντα, ο Μπουκόβσκι θα πετύχει και την οικονομική του ευφορία πιέζοντας και πείθοντας τον Τζον Μάρτιν, τον θρυλικό εκδότη του Black Sparrow Press, να του παράσχει υψηλότερες αμοιβές.

Το απόλυτο μυθιστόρημα του Μπουκόβσκι, γεμάτο σπαρταριστά επεισόδια.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο