«Οι υπεύθυνοι για την χάραξη πολιτικής στην ευρωζώνη μπορεί να νιώθουν ότι το καλοκαίρι προσφέρεται για χαλάρωση. Αυτό θα ήταν ένα τρομερό λάθος, αφού η ευρω-κρίση κοιμάται, δεν πέθανε» αναφέρει σε ανάλυσή του, το πρακτορείο Reuters, στην οποία επισημαίνεται ότι παρά τους κινδύνους, υπάρχουν και κάποια φωτεινά σημεία, όπως το γεγονός ότι «ακόμη και η Ελλάδα μοιάζει να επιστρέφει από τον ’δη».

Στην ανάλυση την οποία δημοσιεύει η εφημερίδα New York Times, σημειώνεται ότι η περιοχή «υποφέρει από στασιμότητα, χαμηλό πληθωρισμό, ανεργία και χρέος. Η κρίση θα μπορούσε εύκολα να ορθώσει το άσχημο κεφάλι της, καθώς η ευρωζώνη δεν είναι καλά προετοιμασμένη ώστε να αντέξει ένα σοκ. Επιπλέον δεν είναι και τόσο δύσκολο να δει κανείς από πού θα μπορούσε να προέλθει ένα τέτοιο πλήγμα. Οι σχέσεις με την Ρωσία έχουν επιδεινωθεί με ταχείς ρυθμούς μετά την κατάρριψη του αεροσκάφους των μαλαισιανών αερογραμμών στην Ουκρανία και εάν η Ευρώπη επιβάλει κυρώσεις εις βάρος της Μόσχας, αυτό θα έχει επιπτώσεις και για την ίδια την ΕΕ».

Μεγάλες οικονομίες, όπως η Ιταλία και η Γαλλία δεν καταγράφουν ικανοποιητικές επιδόσεις, ενώ ακόμη και η γερμανική μηχανική μοιάζει να χάνει κάτι από την δυναμική της, αναφέρει ο συντάκτης, υποστηρίζοντας:

«Η ευρωζώνη οφείλει να λάβει μέτρα για να διασφαλιστεί έναντι μιας ενδεχόμενης καταστροφής, καταρχήν να αμβλύνει τη νομισματική πολιτική της ΕΚΤ για να αυξήσει τον πληθωρισμό, να ενισχύσει τις δομικές μεταρρυθμίσεις στα κράτη- μέλη της, ιδιαίτερα στη Γαλλία, την Ιταλία, αλλά και τη Γερμανία, καθώς επίσης να αμβλύνει ορισμένες από τις σκληρές δημοσιονομικές πολιτικές της».

Ακόμη και η Ελλάδα φαίνεται να επιστρέφει από τον ’δη

Όπως επισημαίνεται στο άρθρο, παρά τις δυσκολίες, υπάρχουν και ορισμένα φωτεινά σημεία, καθώς «ακόμη και η Ελλάδα μοιάζει να επιστρέφει από τον ’δη» ενώ η Ισπανία απολαμβάνει μια ήπια ανάκαμψη.

Επίσης, αναφέρεται ότι «τώρα που τα επιτόκια δεν μπορούν να μειωθούν περαιτέρω, η ΕΚΤ χρειάζεται απαραιτήτως να εισάγει ένα αποφασιστικό πρόγραμμα ποσοτικής διευκόλυνσης, πράγμα που σημαίνει την αγορά κρατικών ομολόγων σε μεγάλες ποσότητες, μια προοπτική που θα είχε δυο πλεονεκτήματα, αφενός την άνοδο του πληθωρισμού, αφετέρου την πτώση της συναλλαγματικής ισοτιμίας».

Τέλος, επισημαίνεται ότι «υπάρχουν πλέον πολλά επιχειρήματα προκειμένου η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να παραχωρήσει στις χώρες εκείνες που επιδίδονται σε σοβαρές δομικές μεταρρυθμίσεις, επιπρόσθετο χρόνο για να εκπληρώσουν τους δημοσιονομικούς τους στόχους. Μια τέτοια προσέγγιση είχε θετικά αποτελέσματα με την Ισπανία, αλλά η παραχώρηση επιπρόσθετου χρόνου πρέπει να αξιοποιηθεί για την αποφυγή νέων φορολογικών αυξήσεων και όχι για τη μείωση των περικοπών στις δημόσιες δαπάνες».