Είναι ένας από τους πιο διάσημους δημοτικούς τραγουδιστές, που από μικρό παιδί υπηρετεί με αυθεντικό τρόπο την παραδοσιακή μουσική από το μετερίζι της λαϊκής της έκφρασης, δηλαδή τα οικογενειακά γλέντια και τα πανηγύρια. Ο Γιάννης Κατσίγιαννης, που η τελευταία του δισκογραφική δουλειά υπό τον τίτλο «Χορεύοντας στο Πανηγύρι» κυκλοφόρησε από την εφημερίδα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ», ξεπερνώντας της 40.000 πωλήσεις, ανοίγει τα χαρτιά του στο parapolitika.gr και αναλύει το φαινόμενο της επιστροφής του κόσμου στις παραδόσεις, δεδομένου ότι το «λαϊκό πανηγύρι» παραμένει ζωντανό και μάλιστα γνωρίζει άνθιση αν και διανύουμε περίοδο σοβαρής οικονομικής κρίσης.

 Το καλοκαίρι είναι η περίοδος των πανηγυριών. Σε κάθε περιοχή μέρα παρά μέρα έχουμε και ένα γλέντι. Η προσέλευση του κόσμου είναι ικανοποιητική;

Η αλήθεια είναι πως η οικονομική κρίση έχει χτυπήσει την πόρτα όλων μας και λογικό είναι να μην έχουμε την ξέφρενη σπατάλη του παρελθόντος. Ο κόσμος έχει στριμωχτεί και δεν μπορεί να τα φέρει εύκολα βόλτα. Όμως σε αντίθεση με τις μεγάλες πίστες και τα νυχτερινά μαγαζιά που ακόμη, κάποια, όχι όλα, δεν έχουν προσαρμόσει τις τιμές τους στις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας, τα πανηγύρια βιώνουν μια ιδιότυπη περίοδο άνθισης. Όχι μόνο επειδή το λειτουργικό κόστος είναι χαμηλότερο, αλλά γιατί οι κοινωνικές συνευρέσεις σε αυτές τις παραδοσιακές εκδηλώσεις κρύβουν μια «αλήθεια» και μια «πραγματικότητα» που στο παρελθόν την είχαμε αγνοήσει.

Δηλαδή;

Δηλαδή,  την ανάγκη να «ξαναγνωριστούμε» και να ξεφύγουμε από την λογική του απρόσωπου πελάτη και της μοναχικής διασκέδασης και να «έρθουμε πιο κοντά» ο ένας με τον άλλον. Να ξανασμίξουμε, όπως λένε στο χωριό μου το Βαλτεσινίκο Αρκαδίας, σαν φίλοι, σαν συγγενείς, σαν παρέες. Κατά τη γνώμη μου στα πανηγύρια αναπτύσσεται ένα κίνημα «αλληλεγγύης, «αγάπης» προς τον συνάνθρωπο και επιστροφής στις ρίζες, που όλα τα προηγούμενα χρόνια κάπου τα είχαμε χάσει ή λησμονήσει επειδή με τον έναν ή τον άλλο τρόπο βιώναμε την ψευδαίσθηση της ατομικής καλοπέρασης και σιγουριάς. Τα πανηγύρια είναι το αντίδοτο στην «εθνική κατάθλιψη» που περιήλθε η χώρα μετά το μνημόνιο. Είναι η «άλλη οικογενειακή μας εστία». Όσοι άνθρωποι, κυρίως νέοι ή στην ηλικία τη δική μου, αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στα σπίτια των γονιών τους για να γλιτώσουν παραπανίσια έξοδα, άλλες τόσες χιλιάδες βρήκαν στα παραδοσιακά γλέντια τη χαμένη τους, αλλά αυθεντική διασκέδαση. Το βάλσαμο τους. Γιατί στο δικό μας χώρο οι αρχές και οι αξίες έχουν κρατηθεί ζωντανές ακόμη και δεν αλλοιώνονται ούτε αλλοτριώνονται από την περαστική επικράτηση «άλλων μουσικών ακουσμάτων». Εμείς είμαστε ίδιοι και περιμένουμε αυτούς που εκ των υστέρων ανακάλυψαν ότι δεν άλλαξαν προς το καλύτερο.

Αυτή την περίοδο ετοιμάζεις κάτι...;

Ναι. Σε λίγο καιρό πρόκειται να κυκλοφορήσει η νέα μου δουλειά, με πολλά νέα τραγούδια, που πιστεύω ότι θα αγαπηθούν από τον κόσμο που έρχεται και μας ακούει. Ήδη κάποια, όπως είναι το «τέρμα τα ψέματα και τα παραμύθια» ή το «Για τα Μάτια σου Μαρία», τα λεω στα πανηγύρια εδώ και αρκετούς μήνες.

Η Μαρία ποια είναι...; 

Πρώτα απ? όλα η Μαρία είναι η Μητέρα μου, αλλά το συγκεκριμένο τραγούδι το έχω γράψει για την κόρη μου που θα πάρει σε λίγο καιρό το όνομα της.

Το χειμώνα θα εμφανιστείς σε κάποιο νυχτερινό κέντρο;

Βρίσκομαι σε συζητήσεις ακόμα. Αν και εγώ δεν είμαι της λογικής του «εγκλεισμού» στην Αθήνα. Προτιμώ να είμαι παντού και να διασκεδάζω τον κόσμο χωρίς να δεσμεύομαι από συγκεκριμένους χώρους. Αν και με όσα μαγαζιά έχω συνεργαστεί στην Αθήνα, οι άνθρωποι δείχνουν κατανόηση όταν ζητάω να με αποδεσμεύσουν για να εμφανιστώ σε κάποιο μέρος της Ελλάδος.