Γενναίο λίφτινγκ στον Κηφισό που έχει αυξομειώσεις πλάτους και στροφή στις δημόσιες συγκοινωνίες, συνέστησε ο συγκοινωνιολόγος Σταύρος Κωνσταντινίδης, στην εκπομπή «Πρωινές Ιστορίες» με τον Γιάννη Αργυρό και στο πλαίσιο της έρευνας του ραδιοσταθμού Παραπολιτικά 90,1 για το κυκλοφοριακό στο μεγαλύτερο οδικό άξονα της Αττικής.

Δήλωσε ότι πρέπει να δούμε το δακτύλιο υπό νέο πρίσμα καθώς το σύστημα μονά - ζυγά είναι ένα παλιό μέτρο, ενώ τόνισε ότι η κατάσταση με την κίνηση στην Αθήνα είναι δύσκολη. «Ο Κηφισός είναι το μαύρο κουτί του κυκλοφοριακού, καθώς είναι ένας δρόμος του παρελθόντος»,  υπογραμμίζοντας πωςπως το πρόβλημα επιτείνει την βαριά κυκλοφορία Τόνισε ότι θα πρέπει να στραφούμε στις δημόσιες συγκοινωνίες διαφορετικά -όπως είπε- θα χάσουμε την πόλη. Σημείωσε πως θα πρέπει να δούμε το δακτύλιο υπό νέο πρίσμα καθώς το σύστημα μονά - ζυγά είναι ένα παλιό μέτρο.

Αναλυτικά οι δηλώσεις του Σταύρου Κωνσταντινίδη

Η κατάσταση είναι δύσκολη σε όλη την Αθήνα αλλά σίγουρα ο Κηφισός θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το μαύρο κουτί του κυκλοφοριακού της Αθήνας. Είναι ένας δρόμος ο οποίος είναι κακο-σχεδιασμένος, ένας δρόμος του παρελθόντος. Οι προδιαγραφές του ακόμα και για την δεκαετία του ’90 θα λέγαμε ότι ήταν προβληματικές. Ταυτόχρονα αντιμετωπίζει δύο πολύ μεγάλα θέματα, το ένα είναι ότι έχει ένα πολυ μεγάλο μέρος βαριάς κυκλοφορίας το οποίο οφείλεται στις χρήσεις γης που υπάρχουν εκατέρωθεν του δηλαδή στα logistics, στα εμπορευματικά κέντρα, στις αποθήκες. Ένα από τα ζητήματα επίλυσης είναι οπωσδήποτε και η απομάκρυνση αυτών των βαριών χρήσεων γης τα οποία προσελκύουν μεγάλο όγκο φορτηγών οχημάτων. Το δεύτερο που πρέπει να κάνουμε και που εν πολλοίς ξεκίνησε η Τροχαία, είναι ότι πρέπει να έχει δύο συνεργεία επί τόπου γιατί συνήθως το πρόβλημα με τον Κηφισό είναι όταν γίνεται ένα ατύχημα και μπλοκάρει όλο το σύστημα άρα πρέπει να έχει ένα είδους συνεχούς διαχείρισης. Να βλέπουμε τι γίνεται, πότε και να σπεύδουμε.

Πρέπει να γίνει ένα γενναίο λίφτινγκ σε αυτό τον άξονα ο οποίος έχει αυξομειώσεις πλάτους σε όλο το μήκος του, πράγμα το οποίο είναι πολύ προβληματικό, να επαναχαραχτεί σε σημειακές παρεμβάσεις. Αν δεν στραφούμε στις δημόσιες συγκοινωνίες δυστυχώς τα επόμενα χρόνια θα χάσουμε την πόλη.

Ερωτηθείς αν χρειαζόμαστε έναν νέο περιφερειακό άξονα: Ο σχεδιασμός και νέων οδικών αξόνων που εν πολλοίς υπάρχει καταγραμμένος στην στρατηγική του υπουργείου Μεταφορών και Υποδομών επίσης πρέπει να το αντιμετωπίσουμε. Ωστόσο πρέπει να δούμε τι κάνουν στην Ευρώπη οι μεγάλες πόλεις. Εμείς σήμερα επιτρέπουμε τα πάντα για όλους, οπουδήποτε καταλαβαίνετε ότι ο χώρος είναι περιορισμένος.

Θα μπορούσαμε να δούμε τον Δακτύλιο υπό ένα νέο πρίσμα, τα μονά –ζυγά επίσης είναι ένα πολύ παλιό μέτρο το οποίο στην πραγματικότητα δεν λειτουργεί είτε γιατί όλοι έχουν μονά και ζυγά αυτοκίνητα είτε γιατί τόσες εξαιρέσεις πλέον που ναι μεν περιβαλλοντικά προστατεύουν τον Δακτύλιο αλλά ο όγκος των αυτοκινήτων, είτε είναι φιλικά προς το περιβάλλον είτε όχι, είναι πάντα ο ίδιος, και το πρόβλημα πλέον είναι και το πρόβλημα της χωρικότητας, που θα χωρέσουν τόσα αυτοκίνητα. Πρέπει να στραφούμε στις λεωφορειακές συγκοινωνιακές τις οποίες έχουμε αφήσει πάρα πολλά χρόνια. Με δεδομένο ότι το μετρό δεν είναι ένα εύκολο έργο το οποίο το φέρνουμε γρήγορα και κοντά στο χρόνο πρέπει να βάλουμε στο παιχνίδι τις λεωφορειακές γραμμές, πρέπει να δώσουμε μια νέα αντίληψη για τον τρόπο με τον οποίο υπάρχουμε. Πρέπει με τη στάθμευση να προσπαθήσουμε να ελέγξουμε και να αποθαρρύνουμε διακριτικά τη χρήση του αυτοκινήτου εκεί που δεν είναι απολύτως αναγκαίο.

Ερωτηθείς αν είναι επικίνδυνη η κυκλοφορία με τα εναλλακτικά μέσα: Έτσι όπως το έχουμε αφήσει χωρίς προστασία φυσικά είναι επικίνδυνη. Η ηλιόλουστη Ελλάδα θα είχε την μεγάλη ευκαιρία να μετατραπεί σε μια χώρα του ποδηλάτου, αυτό είναι μια στρατηγική πολιτική απόφαση που πρέπει να ληφθεί. Αυτό κάνουν πάρα πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο αυτή τη στιγμή. Πρέπει να γίνουμε η χώρα του ποδηλάτου, να στρέψουμε 30% των μετακινήσεων προς αυτή την κατεύθυνση και κυρίως τους νέους ανθρώπους. Γίνεται, δεν είναι ανέφικτο