Του Γιώργου Κατσίγιαννη, εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Την περίοδο της «εκσυγχρονιστικής» διακυβέρνησης του Κώστα Σημίτη είχε γίνει διάσημη στο πανελλήνιο εξ΄αιτίας της «δαιμονοποίησής» της μέσα από τις σατιρικές εκπομπές της αείμνηστης Μαλβίνας Κάραλη. Η φράση «ο Τσουκάτος της Πόπης» συνόδευε επί μονίμου βάσεως τα καυστικά σχόλια που έκανε η δημοσιογράφος για να «αποδοκιμάσει» τον πάλαι ποτέ κραταιό «στρατηγό» του «εκσυγχρονισμού». Η Πόπη Τσουκάτου, γνωρίζοντας την τέχνη της επικοινωνίας, ποτέ δεν αντιδίκησε με δημοσιογράφους, όση κριτική και αν δέχτηκε εξ αντανακλάσεως, καθώς ήταν σύζυγος του πιο ισχυρού άνδρα της διακυβέρνησης του Κ. Σημίτη.

Πάντως, η αλήθεια είναι πως ο Θεόδωρος Τσουκάτος δεν χρησιμοποίησε την ισχύ που είχε στο πλευρό του Κώστα Σημίτη για να «αβαντάρει» τη σύζυγο του, καθώς στις εθνικές εκλογές του 1996, όταν η Πόπη Τσουκάτου ήταν υποψήφια με το ΠΑΣΟΚ, δεν μπόρεσε να εκλεγεί βουλευτής στην περιφέρεια της Α΄ Αθήνας. Αναδείχτηκε πρώτη επιλαχούσα, αφού την «κέρδισε» σε σταυρούς ο προερχόμενος από το συγκρότημα Λαμπράκη δημοσιογράφος Γιώργος Ρωμαίος, ο οποίος σε επίπεδο αγωνιστικής παρουσίας στο «πράσινο» στρατόπεδο είχε λιγότερα χιλιόμετρα από την Πόπη Τσουκάτου, που διακρίθηκε στο συνδικαλιστικό κίνημα. Μάλιστα, με δική της πρωτοβουλία ιδρύθηκε το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ, που ακόμη και σήμερα λειτουργεί ως αξιόπιστος επιστημονικός σύμβουλος της ελληνικής οικονομίας. Η Πόπη Τσουκάτου εγκατέλειψε την ενεργό πολιτική δράση το 2000. Δηλαδή, την περίοδο που εισήλθε ως υποψήφιος βουλευτής στη Β΄ Αθηνών ο σύζυγός της. Η απουσία της από τα κομματικά δρώμενα ήταν αποτέλεσμα συνειδητής απόφασης, καθώς στράφηκε σε πιο «ψυχαγωγικές» για την ίδια επιλογές και με ακόμη πιο δημιουργικό αποτέλεσμα.

Στις αρχές εκείνης της χρονιάς αποφάσισε να αγοράσει μια επαγγελματική φωτογραφική μηχανή και ξεκίνησε τις ερασιτεχνικές λήψεις. Ασφαλώς και δεν γνώριζε αν είχε ταλέντο, απλώς έκανε αυτό που την ευχαριστούσε. Αποδείχτηκε, όμως, ότι, εάν κάνεις με πάθος αυτό που σε ευχαριστεί, τότε το αποτέλεσμα αποτυπώνεται στην ολοκληρωτική ακρίβεια της συναισθηματικής αλήθειας ενός στιγμιαίου «κλικ».

ΩΣ ΧΟΜΠΙ

Η ενασχόληση της Πόπης Τσουκάτου με τη φωτογραφία ξεκίνησε ως χόμπι, αλλά η σύζυγος του πρώην «στρατηγού» του Κ. Σημίτη κατάφερε να εισέλθει στο κλαμπ των καλλιτεχνών του χώρου. Αρχισε να παρακολουθεί μαθήματα στον «Φωτογραφικό Κύκλο» του Πλάτωνα Ριβέλλη και στο International Centre of Photography της Νέας Υόρκης. Η πρώτη της ατομική έκθεση πραγματοποιήθηκε τον Μάιο του 2009 με τίτλο «In Motion», σε πολυχώρο της οδού Πειραιώς. Η δεύτερη έλαβε χώρα το 2010 στην γκαλερί «Καπλανών 5» με τίτλο «In Motion 2», ενώ είχε συμμετάσχει και στην Art Athina 2011.

Η «Σιωπή / Silence» το 2012 ήταν η τρίτη ατομική της έκθεση και η πρώτη σε Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Φέτος έλαβε μέρος σε ομαδική έκθεση φωτογραφίας στην Brick Lane Gallery, στο Λονδίνο, με τίτλο «Photography Now». Την ερχόμενη Τετάρτη στο Μουσείο Νεότερης Κεραμικής πρόκειται να παρουσιάσει το πρώτο της βιβλίο φωτογραφίας με τίτλο «People world». Το έργο της προλογίζει ο θεωρητικός Τέχνης Σ. Καβαλάρης, ο οποίος, αναφερόμενος στον τίτλο του βιβλίου, επισημαίνει ότι με τις δύο φαινομενικά απλές λέξεις που τον συνθέτουν, καθορίζει τη στάση της Πόπης Τσουκάτου απέναντι στην Τέχνη της, τους ανθρώπους ως μια παγκόσμια φυλή και τελικά την ίδια τη ζωή.

Εκτός, όμως, από την ενασχόλησή της με τη φωτογραφία, η Πόπη Τσουκάτου προετοιμάζεται και για νέες καλλιτεχνικές περιπέτειες. Πριν από λίγο καιρό ολοκλήρωσε στο Deree τις σπουδές της στο τμήμα «Σεναρίου και Δημιουργικής Γραφής», καθώς επόμενος στόχος της είναι να ετοιμάσει κάποια έργα που θα είναι ικανά να προσελκύσουν το ενδιαφέρον της ελληνικής τηλεόρασης ή σκηνοθετών για τον κινηματογράφο.

«Ο άνθρωπος στο επίκεντρο»

«Για μένα η πολιτική έχει τελειώσει», δηλώνει χαρακτηριστικά η Πόπη Τσουκάτου, επισημαίνοντας πως η ζωή είναι μπροστά και «ποτέ δεν είναι αργά να κάνεις μια νέα αρχή», δοκιμάζοντας τις δυνατότητές σου σε ό,τι σε ενδιαφέρει ή σου κάνει κέφι. Κάπως έτσι ξεκίνησε για εκείνη το γοητευτικό ταξίδι στον χώρο της φωτογραφίας. Πιστεύει ότι έχει μαγεία να «φυλακίζεις» την εικόνα της ανθρώπινης φύσης, πριν την αλλάξει ο χρόνος. Οι φωτογραφίες της είναι ανθρωποκεντρικές, αφού θεωρεί πως έχει μεγαλύτερη αξία η «φωτογραφική ιστορία» των απλών ανθρώπων από την «απεικόνιση» διασημοτήτων, που συνήθως επιλέγουν την «εικόνα» τους και τον «φωτογράφο», για να την προσαρμόσουν στην εκάστοτε επικοινωνιακή αφήγηση που θέλουν να προβάλουν, με γνώμονα την εξυπηρέτηση σκοπιμοτήτων. «Αγαπάω πολύ τους ανθρώπους. Δεν θα με ενδιέφερε να φωτογραφήσω διασημότητες ή επώνυμους. Και αυτό επειδή πιστεύω ότι οι απλοί άνθρωποι δίνουν περισσότερο συναίσθημα. Είναι “ανυποψίαστα” μοντέλα με ειλικρινή συμπεριφορά και αληθινή εξιστόρηση των στιγμών τους».