του Νίκου Σίμου

Στο τελευταίο τεύχος του, το γαλλικό περιοδικό Marianne αποκάλυπτε ότι το Ανεξάρτητο Γραφείο Αξιολογήσεων του ΔΝΤ (ΙΕΟ) δημοσίευσε στις 5 Νοεμβρίου, τα αποτελέσματα ενός ελέγχου του που ήσαν συντριπτικά! Το Ταμείο επιπλήττεται απερίφραστα για τις «θεραπείες» που προτείνει. Αυτό που λέει η Εκθεση του Γραφείου είναι ότι για την περίοδο 2008-2013 το ΔΝΤ ούτε κατάλαβε ούτε προέβλεψε τις επιπτώσεις της λιτότητας στην ανάπτυξη. Και διατυπώνει τις σοβαρές αμφιβολίες του αν το Ταμείο είναι ικανό να προβλέπει τα επερχόμενα οικονομικά σοκ!

Ο πρόλογος είναι απαραίτητος διότι είδαν το φως της δημοσιότητος τα νέα προαπαιτούμενα που θέτει η τρόϊκα, τα περισσότερα των οποίων είναι αυτά που όπως έχει ομολογήσει το ίδιο το Ταμείο αλλά και έγκριτοι οικονομολόγοι και αξιωματούχοι της ΕΕ αποτελούν μία δημοσιονομική λιτότητα και εμμονή στο δόγμα της νομισματικής ορθοδοξίας που έχουν διαλύσει τις ευρωπαϊκές Οικονομίες.

Η επίτευξη λ.χ, προωτογενούς πλεονάσματος 3% του ΑΕΠ θα εξουθενώσει ακόμη περισσότερη την κοινωνία διότι θα προέλθει και πάλι από φορολογικά μέτρα, καθώς η ανάπτυξη είναι κάτι περισσότερο από βραδεία.

Οι αλλαγές στη ρύθμιση των οφειλών σε Εφορίες και ασφαλιστικά Ταμεία με την τρόϊκα να διαφωνεί στις 100 δόσεις δύο αποτελέσματα μπορεί να έχει. Ή να μην πληρώνει κανεις επειδή δεν έχει λεφτά ή να βυθίσει σε ακόμη μεγαλύτερη ανέχεια τους πολίτες.

Η άρση των περιορισμών στους πλειστηριασμούς δεν σημαίνει ότι θα γεμίσουν λεφτά τα κρατικά ταμεία, δεδομένου ότι πρέπει να υπάρχουν και αγοραστές. Θα υπολογίζουν δηλαδή οι τράπεζες στο ενεργητικό τους μία πλασματική αξία του ακινήτου ώστε να ενισχύεται η κεφαλαιοποίησή τους, αλλά το αποτέλεσμα θα είναι ότι αυτές να μην εξασφαλίζουν το ρευστό που θέλουν και οι άνθρωποι να χάνουν τα σπίτια τους. Κάτι που δεν ενδιαφέρει βεβαίως την τρόϊκα

Η διεύρυνση του αριθμού των υπηρεσιών και προϊόντων που υπάγονται στον υψηλό συντελεστή ΦΠΑ και η κατάργηση των εκπτώσεων στα νησιά δεν θα φέρει περισσότερα έσοδα γιατί θα περιορίσει την κατανάλωση ενώ θα επιβαρύνει τον εσωτερικό αλλά και τον εισαγόμενο τουρισμό.

Η προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων (ΟΤΕ, λιμανιών κλπ) ασφαλώς και είναι επιθυμητή από την ελληνική κυβέρνηση αλλά πρέπει να υπάρχουν και αγοραστές στους οποίους δεν θα τα πουλήσουμε ένα κομμάτι ψωμί. Εκτός και αν θέλουν να τα πάρουν κοψοχρονιά οι ευρωπαίοι, που, και γι΄αυτό, έχουν παρέμβει να ακυρώσουν συμφωνίες πώλησης που έχει προωθήσει η ελληνική κυβέρνηση.

Η απορία είναι διαχρονική πλέον. Πως, αυτοί τους οποίους ανεξάρτητες αρχές κρίνουν ως αποτυχημένους, θα μας σώσουν. Εκτός εάν και κυβέρνηση και τρόϊκα θεωρούν ότι μπορούν οι οικονομίες και οι κοινωνίες να «πεθάνουν», αλλά, θεραπευμένες.