Επίθεση στην είσοδο της πολυκατοικίας όπου βρίσκεται το διαμέρισμα του κοσμήτορα της Νομικής του ΑΠΘ, Παναγιώτη Γκλαβίνη, στην περιοχή της Καλαμαριάς, στη Θεσσαλονίκη, έκαναν αντιεξουσιαστές.

Όπως αναφέρουν σε ανακοίνωσή του σε σελίδα του αντιεξουσιατικού χώρου, πέταξαν μπογιές, τρικάκια και έγραψαν συνθήματα στην είσοδο της πολυκατοικίας.

 «Ο εν λόγω ρουφιάνος, ενώ παρήγγειλε, απευθείας από τον υπουργό ΠροΠο Μ. Χρυσοχοίδη, την εκκένωση της νομικής σχολής, η οποία τελούσε υπό κατάληψη με απόφαση της μαζικής Γ.Σ. του συλλόγου φοιτητών Νομικής, δεςν ανέλαβε ποτέ τις ευθύνες της πράξης αυτής ενώ ταυτόχρονα δημόσια αλλά και σε e-mail συνέχαιρε την ''παρέμβαση της πολιτείας'' για την αποκατάσταση της τάξης και του υποτηθέμενου δικαίου. Γι’ αυτό τον λόγο ακριβώς, τον επισκεφθήκαμε στην κατοικία του στην Καλαμαριά, στην οδό Κοτυώρων. Κατά την επίσκεψή μας ανακαινίσαμε την είσοδο της πολυκατοικίας βάφοντάς τη, ενώ αναγράψαμε συνθήματα, και πετάξαμε τρικάκια, για να υπενθυμίσουμε στον ρουφιάνο Παναγιώτη Γκλαβίνη ότι μόνη δικαιοσύνη είναι η προλεταριακή, κι ότι αυτές οι επιλογές έχουν και συνέπειες» αναφέρει μεταξύ άλλων στην ανακοίνωσή της η οργάνωση «Φοιτητές/τριες στην μάχη για τις λαϊκές ανάγκες».

Η ανακοίνωση που αναρτήθηκε σε σελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου αναφέρει:

Το γεγονός ότι αυτή την Παρασκευή (8/3) ψηφίζεται το πιο αντιδραστικό και αντιλαϊκό νομοσχέδιο στην παιδεία, δεν είναι κάτι που προέκυψε εν μία νυκτή. Όλες οι κυβερνήσεις διαχρονικά, από την συνθήκη της Μπολόνια και έπειτα, έχουν όχι απλά συναινέσει στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας, αντίθετα έχει πάνττα σημαντική θέση στην στρατηγική τους. Τα επιχειρήματα που επικαλούνται περί εκσυγχρονισμού και αναβάθμισης της εκπαίδευσης, δεν είναι τίποτα παραπάνω από ψέματα, τίποτα παραπάνω από μία προσπάθεια να αποκρύψουν την πλήρη εμπορευματικοποίηση της παιδείας, ακριβώς όπως γίνετια και στασ υπόλοιπα κοινωνικά αγαθά ως ντιρεκτίβα των ιμπεριαλιστικών ενώσεων Ε.Ε. και ΝΑΤΟ.

Η ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών παροχών ως στρατηγική του κεφαλαίου είναι μία ευθεία επίθεση του ιμπεριαλιστικού-καπιταλιστικού συστήματος στον λαό, την εργατική τάξη και τις αιματηρές διεκδικήσεις τους. Είναι μία προσπάθεια εύρεσης και δημιουργίας νέων αγορών και παράλληλα υποτίμησης της εργατικής τάξης ως ένα μέσο κερδοφορίας και ξεπεράσματος αυτής της δομικής κρίσης που διανύει.

Συγκεκριμένα, στην εκπαίδευση με την χρήση των ταξικών φραγμών όπως είναι η δυάλυση της δευτεροβάθμιας βαθμίδας εκπαίδευησης, η Ε.Β.Ε., η πλήρης μετακύληση του κόστους φοίτησης στις πλάτες των φοιτητών και των οικογενειών τους, δημιουργούν μία κατανομή του εργατικού δυναμικού ακριβώς για την εξυπηρέτηση των αναγκών του κεφαλαίου. Σε συνδιασμό με το υπερκατακερματισμένο γνωστικό αντικείμενο που προσλαμβάνει ο εργαζόμενος, την υπερεξειδίκευση και την προώθηση των τεχνικών σπουδών, προσπαθούν να διχάσουν την Τάξη, βάζοντάς τη σε ένα συνεχή ανταγωνισμό εντός της, για την απόκτηση όλο και περισσότερων πιστοποιήσεων. Παράλληλα, με την αναβάθμιση του παραγωγικού ρόλου του πανεπιστημίου, η έρευνα που παράγει το ερευνητικό/ εργατικό δυναμικό εντός των υποστελεχωμένων και υποχρηματοδοτημένων ΑΕΙ, σχεδόν αφιλοκερδώς και υπό καθεστώς επισφάλειας, είναι πλήρως προσανατολισμένα στις ανάγκες του ντόπιου και του διεθνούς κεφαλαίου. Αυτό πρακτικά σημαίνει ιδιωτικές εταιρίες να κάνουν ανενόχλητες μπίζνες στις πλάτες του δημόσιου για να παράγουν έρευνα για την περεταίρω στρατιωτική οχείρωση του ελληνικού κράτους.

Σε όλα αυτά είχε βάλει και συνεχίζει να βάζει ανάχωμα το φοιτητικό κίνημα. Από την αιματηρή 17 Νοέμβρη του ΄73, στους μεγάλους αγώνες του 90-91, στα οδοφράγματα και τις συγκρούσεις του 06-07, το φοιτητικό κίνημα πάντασε σύνδεση με τον εργατικό και λαικό παράγοντα καταφέρνει και υπερασπίζεται τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της παιδείας, αλλά και την ίδια ως κοινωνικό αγαθό. Καταφέρνει και υπερασπ΄ζιεται το άσυλο ως απότοκο λαϊκών και ταξικών αγώνων, μέχρι και σήμερα που αυτό αμφισβητείται από το κράτος με την αιχμή του δόρατος του κατασταλτικού του μηχανισμού. Αυτό βέβαια συμβαίνει και με την παρότρυνση του υπουργείου ΠροΠο, τα κυβερνητικά φερέφωνα της συγκλήτου, και πιο συγκεκρημένα από τον κοσμήτορα της Νομικής Παναγιώτη Γκλαβίνη.

Ο εν λόγω ρουφιάνος, ενώ παρήγγειλε, απευθείας από τον υπουργό ΠροΠο Μ. Χρυσοχοίδη, την εκκένωση της νομικής σχολής, η οποία τελούσε υπό κατάληψη με απόφαση της μαζικής Γ.Σ. του συλλόγου φοιτητών Νομικής, δεςν ανέλαβε ποτέ τις ευθύνες της πράξης αυτής ενώ ταυτόχρονα δημόσια αλλά και σε e-mail συνέχαιρε την “παρέμβαση της πολιτείας” για την αποκατάσταση της τάξης και του υποτηθέμενου δικαίου.

Γι’ αυτό τον λόγο ακριβώς, τον επισκεφθήκαμε στην κατοικία του στην Καλαμαριά, στην οδό Κοτυώρων. Κατά την επίσκεψή μας ανακαινίσαμε την είσοδο της πολυκατοικίας βάφοντάς τη, ενώ αναγράψαμε συνθήματα, και πετάξαμε τρικάκια, για να υπενθυμίσουμε στον ρουφιάνο Παναγιώτη Γκλαβίνη ότι μόνη δικαιοσύνη είναι η προλεταριακή, κι ότι αυτές οι επιλογές έχουν και συνέπειες.

Είμαστε πολλοί και πολλές, και έχουμε το δίκιο με το μέρος μας, κι αυτό άνθρωποι σαν τον Γκλαβίνη και την φάρα του το γνωρίζουν, γι’ αυτό μπροστά σε μία ελάχιστη επιστροφή από την βία που ο ίδιος άσκησε μέσω των αποφάσεων και των επιλογών του, επέλεξε να παραμείνει σιωπηλός (αντίθετα με τις πανηγυρικές δηλώσεις που έκανε σε σωρεία ΜΜΕ μετά την αποτυχημένη εκκένωση της Νομικής) και να αποκρύψει το γεγονός.

Χέρι που απλώνεται στο φοιτητικό και ταξικό κίνημα θα κόβεται. Από τη ρίζα.

ΓΚΛΑΒΙΝΗ ΡΟΥΦΙΑΝΕ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΟΙΤΗΤΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

ΟΥΤΕ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΑΕΙ

Φοιτητές/τριες στην μάχη για τις λαϊκές ανάγκες