Του Θανάση Φουσκίδη – Εφημερίδα Παραπολιτικά


Οσοι πίστευαν ότι ο Χρύσανθος Λαζαρίδης θα αποτελούσε παρελθόν για τη Ν.Δ. μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, στη δίνη της έντονης κριτικής που δέχθηκε (και δέχεται) από το «γαλάζιο» στελεχιακό δυναμικό, έπεσαν ξεκάθαρα έξω. Ο εξ απορρήτων συνεργάτης του Αντώνη Σαμαρά όχι μόνο δεν αποχώρησε από τον στενό προεδρικό πυρήνα, όπως ανέμεναν κάποιοι και όπως διέρρεε για αρκετές ημέρες -μετεκλογικά- από το περιβάλλον του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά, αντίθετα, παραμένει ο ιθύνων νους της στρατηγικής και της ρητορικής της Συγγρού.
«Αρκετοί στο κόμμα θεωρούσαν πως, ανεξαρτήτως του αν κλυδωνίζονταν οι εσωκομματικές ισορροπίες μετά την ήττα από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Χρ. Λαζαρίδης θα απομακρυνόταν από τον στενό κύκλο του Αντ. Σαμαρά χάριν ικανοποίησης ενός σημαντικού αριθμού στελεχών, που τον θεωρούν βασικό υπαίτιο για το εκλογικό αποτέλεσμα. Αυτοί προφανώς δεν ήξεραν πώς λειτουργεί όλα αυτά τα χρόνια το σύστημα Σαμαρά, αλλά και τη διαχρονική χημεία του ίδιου με τον Χρύσανθο», λένε χαρακτηριστικά στελέχη της Ν.Δ. που γνωρίζουν από πρώτο χέρι τα μυστικά του συστήματος του Μεσσήνιου πολιτικού και την πολιτική εξάρτησή του από τον άλλοτε Ρηγά.

ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ

Ο Χρ. Λαζαρίδης είναι ο βασικός εισηγητής της αντιπολιτευτικής τακτικής που υιοθετεί η Ν.Δ., καθώς και εκείνος που καταστρώνει τα πλάνα της «γαλάζιας» ηγετικής ομάδας σε εσωκομματικό επίπεδο. Προκειμένου μάλιστα ο Αντώνης Σαμαράς να καταδείξει πως συνεχίζει να περιβάλλει με εμπιστοσύνη τον κ. Λαζαρίδη και κλείνει τ’ αυτιά του τόσο στους αμφισβητίες της ηγεσίας του όσο και στους ουκ ολίγους επικριτές του συνεργάτη του, τοποθέτησε τον πρώην βουλευτή Επικρατείας στο νεοσύστατο Πολιτικό Συμβούλιο του κόμματος, ενώ του έδωσε τη δυνατότητα να τον συνοδεύσει στην πρόσφατη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. «Ο κομβικός ρόλος του Χρύσανθου μετά τις κάλπες ήταν, εκτός των άλλων, μια προσπάθεια του Αντ. Σαμαρά να κάνει επίδειξη δύναμης στο εσωτερικό της Ν.Δ.», τονίζουν οι παροικούντες τη νεοδημοκρατική Ιερουσαλήμ.
Στο πλαίσιο αυτό, και με την απόλυτη κάλυψη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο Χρύσανθος Λαζαρίδης άρχισε να ξεδιπλώνει εκ νέου τις πολιτικές του σκέψεις και προβλέψεις, οι οποίες υιοθετήθηκαν ουσιαστικά στο σύνολό τους από τον κ. Σαμαρά. Κεντρικό σημείο, βέβαια, δεν είναι άλλο από την επιλογή του «σκληρού ροκ» έναντι της κυβέρνησης, στην οποία επιμένουν τα πέριξ του κ. Σαμαρά στελέχη της Ν.Δ., απορρίπτοντας τη συναινετική επιχειρηματολογία που προβάλλουν οι βουλευτές του λεγόμενου κεντροφιλελεύθερου πυρήνα.
Χαρακτηριστικά είναι τα όσα δήλωσε ο κ. Λαζαρίδης στην πρόσφατη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου, όπου εν είδει «αντ’ αυτού» του αρχηγού είπε ορθά-κοφτά πως το κόμμα θα πρέπει να έλθει σε «ολομέτωπη σύγκρουση με την κυβέρνηση». «Ειδάλλως θα εξελιχθούμε σε εξαπτέρυγο του ΣΥΡΙΖΑ», πρόσθεσε. Στη σχετική τοποθέτηση αντέδρασαν έντονα τόσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης όσο και η Ολγα Κεφαλογιάννη, οι οποίοι, αν και δέχθηκαν να λάβουν κομματικά οφίτσια, ξεκαθαρίζουν σε συνομιλητές τους πως ούτε ταυτίζονται ούτε ευθυγραμμίζονται με το περιβάλλον Σαμαρά. «Χρύσανθε, δεν καταλαβαίνω τι θες να πεις», σημείωσε με νόημα η βουλευτής της Α’ Αθήνας.

ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ

Παρ’ όλα αυτά, ο συνεργάτης του κ. Σαμαρά δεν υποχωρεί από τις θέσεις του και μάλιστα είναι ο βασικός υπέρμαχος της προοπτικής καταψήφισης από τη Ν.Δ. του πυρήνα όποιας συμφωνίας κυβέρνησης-εταίρων. Η εν λόγω εισήγηση έχει βρει πρόσφορο έδαφος ανάμεσα σε βουλευτές που εξακολουθούν να προσδιορίζουν εαυτούς ως «προεδρικούς», με πλέον ενδεικτικά παραδείγματα τους Μάκη Βορίδη και Αδωνι Γεωργιάδη, οι οποίοι σε κάθε ευκαιρία υπογραμμίζουν στα «γαλάζια» πηγαδάκια πως θα ήταν άτοπο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να υπερψηφίσει μέτρα όπως η αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά, για τα οποία ουσιαστικά «έπεσε» το προηγούμενο κυβερνητικό σχήμα.
Στον αντίποδα, τη σαφή διαφοροποίησή του από την πρόταση αυτή εκφράζει το σύνολο σχεδόν των λεγόμενων «δελφίνων» και των κεντρώας λογικής κοινοβουλευτικών στελεχών.
Την ίδια ώρα, από το μικρό του γραφείο στον τρίτο όροφο της Συγγρού, πλησίον αυτού του Αντώνη Σαμαρά, ο Χρύσανθος Λαζαρίδης συνεχίζει να «χτενίζει» με κομβικές παρεμβάσεις τις ομιλίες του πρώην πρωθυπουργού, ενώ έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο σε ό,τι αφορά την παρακολούθηση της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης (και, φυσικά, το κομμάτι των συζητήσεων με τους πιστωτές της χώρας) και των σχετικών «γαλάζιων» χειρισμών.


Η διεύρυνση και το «όχι» Παπαμιμίκου

Η δραστηριότητα του Χρύσανθου Λαζαρίδη δεν εξαντλείται στην αντιπολιτευτική καθημερινότητα και στο «μάνατζμεντ» των κινήσεων του κ. Σαμαρά, αλλά επεκτείνεται και στα... μακροπρόθεσμα πολιτικά πλάνα που αφορούν τη Ν.Δ. και το πρόσωπο του Μεσσήνιου πολιτικού. Ο πολυσυζητημένος πρώην βουλευτής Επικρατείας έχει επαναφέρει για τα καλά το σενάριο περί διεύρυνσης του κόμματος και μετεξέλιξής του σε έναν πολυσυλλεκτικό, φιλοευρωπαϊκό πόλο. Στο πλαίσιο αυτό, εξάλλου, εντάσσονται και οι πληροφορίες που θέλουν τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αναλαμβάνει σειρά πρωτοβουλιών για συνεννόηση των κοινοβουλευτικών δυνάμεων του «ευρωπαϊκού τόξου» (σ.σ.: όπως το χαρακτηρίζουν στη Συγγρού) και συγκεκριμένα των Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και «Ποταμιού», με φόντο την αντιμετώπιση του «κοινού εχθρού». Ταυτόχρονα, ο Χρ. Λαζαρίδης έβαλε πάλι στη «γαλάζια» ατζέντα το θέμα της διεύρυνσης μέσω της προσέγγισης στελεχών του ευρύτερου κεντροφιλελεύθερου χώρου, όπως οι Γιάννης Σγουρός, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, Αννα Διαμαντοπούλου και Τάσος Γιαννίτσης (που πάντως κάθε άλλο παρά διάθεση δείχνουν να έχουν να μπουν σε τέτοιου είδους συζητήσεις). Οπως και να έχει, εντελώς αντίθετος με την προοπτική αυτή είναι ο γραμματέας της Ν.Δ., Ανδρέας Παπαμιμίκος, ο οποίος διαμηνύει σε όλους τους τόνους ότι οι όποιες κινήσεις διεύρυνσης πρέπει να γίνουν στη βάση πολιτικών και όχι προσώπων (και δη φθαρμένων). Υπενθυμίζεται, δε, πως ο νεαρός πολιτικός είχε κρατήσει σαφείς αποστάσεις από τις επιλογές και τις προτάσεις του πρώην επικεφαλής του «Δικτύου 21» το διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ ευρωεκλογών και εθνικών καλπών και κυρίως από τη «στρατηγική του τρόμου» που ακολούθησε το κόμμα (κατόπιν θερμών εισηγήσεων του Χρ. Λαζαρίδη) και με την οποία είχε διαφωνήσει ένα διόλου ευκαταφρόνητο κομμάτι του στελεχιακού δυναμικού.