Πενήντα ένα χρόνια σιωπής έφτασαν στο τέλος τους καθώς η Έδεσσα και ο Νέος Μαρμαράς υποδέχθηκαν, με σεβασμό και βαθιά συγκίνηση, τους δύο στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ που έπεσαν μαχόμενοι στην Κύπρο το 1974. Τα οστά τους, τυλιγμένα με τις σημαίες Ελλάδας και Κύπρου, επαναπατρίστηκαν, θυμίζοντας σε όλους πως η μνήμη και η θυσία δεν έχουν ημερομηνία λήξης.

Δύο νέοι άνδρες, γεννημένοι στην Έδεσσα και στον Νέο Μαρμαρά, επέστρεψαν στην πατρίδα τους πενήντα ένα χρόνια μετά, όχι ως αγνοούμενοι πια, αλλά ως τιμημένοι ήρωες της ΕΛΔΥΚ. Οι στρατιώτες Θεόδωρος Χαραλαμπίδης και Στέφανος Κουτρούλης, που χάθηκαν στην Κύπρο κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής το 1974, ταυτοποιήθηκαν πρόσφατα και επαναπατρίστηκαν για να ενταφιαστούν με τιμές στις γενέτειρές τους.

Το πρωί της Κυριακής, σε μια ατμόσφαιρα συγκίνησης και ιστορικής βαρύτητας, η Έδεσσα και ο Νέος Μαρμαράς σταμάτησαν τον χρόνο. Οι δύο πόλεις τίμησαν τους άνδρες που θυσιάστηκαν υπερασπιζόμενοι ιδανικά και πατρίδα, στα χαράγματα μιας ματωμένης εποχής.

edessa2

 

Ο Θεόδωρος Χαραλαμπίδης, γεννημένος το 1953, κατετάγη εθελοντικά στην ΕΛΔΥΚ το 1973. Έπεσε στο ύψωμα «Α» της Λευκωσίας, στις 16 Αυγούστου 1974, μαχόμενος μέχρι τέλους. «Δεν φεύγω. Αν δεν ρίξω 10 αεροπλάνα, δεν γυρίζω πίσω», είπε, σύμφωνα με συμπολεμιστές του. Η κηδεία του τελέστηκε στον ναό Αγίας Σκέπης της Έδεσσας, παρουσία συγγενών, φίλων, πολιτικών και στρατιωτικών.

Ο Στέφανος Κουτρούλης, γεννημένος το 1952, μοιράστηκε την ίδια μοίρα, στο ίδιο ύψωμα, την ίδια ημέρα. Το χωριό του, ο Νέος Μαρμαράς, τον υποδέχθηκε με τιμή και θλίψη, ενώ το άγαλμά του πλέον υπενθυμίζει τη θυσία του στην κοινότητα που τον είδε να μεγαλώνει.

Και οι δύο τιμήθηκαν μεταθανατίως με τον βαθμό του Ανθυπασπιστή. Τα λείψανά τους παραδόθηκαν στις οικογένειες τους από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και την Κυπριακή Δημοκρατία, ολοκληρώνοντας έναν κύκλο πόνου, προσμονής και δικαίωσης.

edessa3

Στην Έδεσσα και τον Νέο Μαρμαρά δεν επρόκειτο για μία απλή τελετή. Ήταν ένα εθνικό μνημόσυνο, μια κατάθεση σεβασμού απέναντι σε ανθρώπους που πολέμησαν χωρίς να ζητήσουν τίποτα, παρά μόνο να κάνουν το καθήκον τους.

Η παρουσία του λαού, των τοπικών αρχών, των συμπολεμιστών και των θεσμών απέδειξε ότι η θυσία τους δεν ξεχάστηκε. Οι οικογένειές τους δεν είναι πλέον στο σκοτάδι της αναμονής· έχουν την απάντηση, την τιμή και τον αποχαιρετισμό που τους άξιζε.