Συμπληρώνονται σήμερα 29 χρόνια από τη δολοφονία του Σολωμού Σολωμού, που έπεσε νεκρός στις 14 Αυγούστου 1996 στην Κύπρο από τουρκικά πυρά. Το τραγικό περιστατικό συνέβη τρεις ημέρες μετά την κηδεία του ξαδέλφου του, Τάσου Ισαάκ –ο οποίος είχε δολοφονηθεί στις 11 Αυγούστου–, όταν ο Σολωμός πέρασε στη νεκρή ζώνη στο οδόφραγμα της Κερύνειας και ανέβηκε σε ιστό για να κατεβάσει την τουρκική σημαία.

Μιλώντας στο Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο ανιψιός του, Άγγελος Κυριακού, που τότε ήταν 5 ετών και φοιτούσε σε νηπιαγωγείο μόλις 150 μέτρα από το σημείο της δολοφονίας, δήλωσε: «Θέλουμε να μη νιώσουν άλλες οικογένειες αυτά που ζήσαμε εμείς με τον θάνατο του θείου μου».

Στις 11 Αυγούστου 1996, στη διάρκεια διαμαρτυρίας στην ουδέτερη ζώνη, ο 24χρονος Τάσος Ισαάκ ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από Τουρκοκύπριους και Γκρίζους Λύκους, ενώ η ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ δεν μπόρεσε να αποτρέψει το έγκλημα.

Ο Άγγελος Κυριακού περιέγραψε την τελευταία φορά που είδε τον θείο του: «Από τότε άρχισα να ανεβαίνω πάνω στον ιστό της σημαίας στο σχολείο», είπε συγκινημένος. «Ο Σολωμός τότε έμενε στο σπίτι μας. Θυμάμαι τον πατέρα μου να μας παίρνει από το νηπιαγωγείο και να τον συναντά στον δρόμο. Του κόρναρε και τον ρώτησε πού πήγαινε κι εκείνος του απάντησε να πάρει τα παιδιά στο σπίτι, λέγοντας "είναι δουλειά δική μου"».

Λίγο αργότερα, φτάνοντας στο σπίτι, άκουσαν στο ραδιόφωνο ότι είχε σκοτωθεί ένας Τσολάκης, που αποδείχθηκε πως ήταν ο Σολωμός. «Μετά από πέντε λεπτά τηλεφώνησαν στον πατέρα μου και του ζήτησαν να πάει στο Γενικό Νοσοκομείο Αμμοχώστου γιατί σκότωσαν τον Σολωμό. Η μητέρα μου, που είχε ιδιαίτερη σχέση μαζί του, ένιωσε αμέσως ότι κάτι κακό είχε συμβεί», ανέφερε.


Όταν έφτασαν στο νοσοκομείο, ένας ξάδελφος της μητέρας του της είπε συλλυπητήρια. «Αυτές οι εικόνες έχουν χαραχτεί στη μνήμη μου και πιστεύω πως ήμασταν η τελευταία οικογένεια στην Κύπρο που βίωσε τη βαρβαρότητα των Τούρκων», πρόσθεσε.

Για την αντιμετώπιση από την πολιτεία, ο Άγγελος τόνισε ότι οι οικογένειες των Σολωμού και Ισαάκ «έτυχαν και εξακολουθούν να τυγχάνουν σεβασμού».

Είκοσι εννέα χρόνια μετά, δηλώνει: «Αυτό που θέλουμε είναι να μην περάσει καμία άλλη οικογένεια όσα περάσαμε εμείς. Μας αγχώνει όταν ακούμε για εκδηλώσεις διαμαρτυρίας στα οδοφράγματα, γιατί θυμόμαστε τις δολοφονίες των Σολωμού και Ισαάκ, που ήταν τραγικά γεγονότα».