Νέα Υόρκη, Μόσχα, Βαρκελώνη και οι άλλοι τουριστικοί γίγαντες σταύρωσαν τα χέρια και κοίταξαν αφ' υψηλού τη νεοφερμένη. Σηκώνοντας το φρύδι βεβαίως. Κοντά σε αυτές και οι ντόπιες πρωταγωνίστριες οι οποίες μετά κόπου και βασάνου κατάπιανε το ότι ήρθε κάποια από το πουθενά για να τους κλέψει την παράσταση. «Μα ποια είναι τέλος πάντων αυτή;» Είπαν όλες, όμως, με μια φωνή.   «This is Spartaaaaaaaaaaaaa».  

Τέτοιες εικόνες γέννησε σε μας η «λίστα Guardian» η οποία ξεσήκωσε θόρυβο πολύ, η αλήθεια είναι. (Στη Σπάρτη, μάλιστα, μπορούμε να πούμε ότι προς στιγμήν επισκίασε και την Λίστα Λαγκάρντ.) 

Καλώς ήλθατε στη πόλη της Σπάρτης. Leonidas rules! 

Ένας μνημειακών διαστάσεων Λεωνίδας ορίζει το «πέρασμα» από την σύγχρονη στην αρχαία Σπάρτη. 

Όπως και αν έχει, το 2013 «ξημέρωσε» σχεδόν θεαματικά για την πόλη της Σπάρτης. Το δημοσίευμα του Guardian που βλέπει στη Σπάρτη ένα κορυφαίο και οικονομικά ελκυστικότατο, τουριστικό προορισμό για το 2013, ήταν λογικό να ξαφνιάσει και να μετατραπεί σε talk of the town. Επειδή ωστόσο η συζήτηση δείχνει να εξελίσσεται σε ναρκοπέδιο, αποφασίσαμε ως Lakonistas να συμβάλλουμε με αυτό που κάνουμε καλύτερα. Να πούμε ό,τι έχουμε να πούμε με εικόνες.  

Και κάτι ακόμα. Σημειώστε: Σπάρτη είναι πια ένας μεγάλος και διευρυμένος Δήμος με όρια που ξεκινάνε από τον Ταΰγετο και φτάνουν ως τον Πάρνωνα προσφέροντας στον επισκέπτη υπέροχες διαδρομές, αξιοθέατα, εμπειρίες.  

Για τους λάτρεις της Ιστορίας που δεν θα βρουν ακόμα [με ευθύνη της Πολιτείας] το οφειλόμενο, νέο, μουσείο της πόλης θα πούμε το εξής: Η Σπάρτη καταφέρνει να γοητεύσει όσους μπορούν να δουν στον Ταΰγετο το «απόλυτο μνημείο της Αρχαίας Σπάρτης». Το ερώτημα είναι. Εσείς μπορείτε; 

Το στάδιο της πόλης. Άσκηση με φόντο την οροσειρά του Ταϋγέτου. 

Ο ανδριάντας του Λεωνίδα αποτελεί και το σημείο τερματισμού του διεθνούς υπερμαραθωνίου Σπάρταθλον. [δες spartathlon.gr] 

Διεθνείς Σπαρταθλητές μπαίνουν ψυχή τε και σώματι στον αγώνα 

To βαρέλι της Κηφισιάς μπορεί να μην υπάρχει πια, όμως το βαρέλι της Σπάρτης [και ο Λεωνίδας] ορίζει το απόλυτο κέντρο της πόλης. 

Ο «θεσμός» της ποδηλατοπορείας ανθίζει σιγά σιγά σε μια περιοχή που παρά την έλλειψη υποδομών είναι πραγματικά ιδανική για δικυκλιστές. 

Η νεοκλασική κληρονομιά της πόλης έχει χαθεί αμετάκλητα με λιγοστά δείγματα της παλιάς Σπάρτης να διασώζονται. 

Ο ανδριάντας του Λυκούργου σε διάλογο με ιστορικό ξενοδοχείο που ήταν το πρώτο ψηλό κτήριο της πόλης στις αρχές του ’70. 

Ο ανδριάντας του Λυκούργου σε διάλογο με ιστορικό ξενοδοχείο που ήταν το πρώτο ψηλό κτήριο της πόλης στις αρχές του ’70. 

Περί αρχιτεκτονικής. Το μνημείο των Καρυάτιδων στις Καρυές, τόπο καταγωγής των Καρυάτιδων της Αθηναϊκής Ακρόπολης. 

Το υπέργηρο Αρχαιολογικό Μουσείο και ο «Λεωνίδας» του έχουν κουραστεί – να περιμένουν τη δημιουργία του πολυαναμενόμενου Νέου Μουσείου – που είναι ακόμα στα χαρτιά. 

Ακόμα και τα παιδιά αντιλαμβάνονται την τεράστια σημασία ενός νέου Μουσείου [από παιδικό διαγωνισμό Ζωγραφικής]. 

Η σήμανση σε αρκετά σημεία συναγωνίζεται σε μακροβιότητα τις ίδιες τις αρχαιότητες… 

Από την ανασκαφή στο χώρο του Αμυκλαίου Απόλλωνα. Οι εργασίες τις οποίες διευθύνει επιστημονικά ο κ. Άγγελος Δεληβοριάς του Μουσείου Μπενάκη, δυστυχώς έχουν παγώσει. 

Εκεί που περπατάς μέσα στους ελαιώνες βλέπεις κάτι που πυρπολεί τη φαντασία σου – εδώ υπόλειμμα γέφυρας-τμήμα ρωμαϊκού υδραγωγείου. 

Υπάρχουν χώροι -όπως αυτός στις παρυφές της Σπάρτης- που αγνοούν και οι ίδιοι οι Σπαρτιάτες. 

Ο Ελληνοκαναδός φοιτητής Καλών Τεχνών αποτυπώνει το τοπίο ψηλά από την πόλη. 

Αφ’ υψηλού, δίπλα στο μνημείο των αεροπόρων στο Γεωργίτσι, αγναντεύει και η γιαγιά. 

Ξημέρωμα. Ο ήλιος βγαίνει από τον Πάρνωνα. Στα δεξιά μας το κάστρο του Μυστρά. 

Παλιός Μυστράς. Μια εικόνα εύγλωττη. 

Αν ψάξεις μπορείς να βρεις και μοναδικούς ντόπιους καλλιτέχνες. 

Κάστρο του Μυστρά με θέα συγκλονιστική. 

Από την άλλη πλευρά της πεδιάδας, τα Μενελάια, ένας σχετικά άγνωστος αρχαιολογικός χώρος. Σκηνή από γύρισμα για τις ανάγκες του 30ου Σπάρταθλον 2012. 

«Τρυπώνοντας» στον Ταΰγετο ακούς αντίλαλους από την αρχαία Ιστορία του τόπου. 

Πάνω απ’ όλα όμως είναι ευκαιρία να περπατήσεις σε καλά οργανωμένα δίκτυα μονοπατιών. Τόσο στον Ταΰγετο όσο και στον Πάρνωνα. 

Σε κάποια χωριά θα συναντήσεις τα τελευταία μαγαζάκια με συγκλονιστικό εμπόρευμα και ακόμα συγκλονιστικότερους ιδιοκτήτες. 

Θα περάσεις από επισκέψιμα αγροκτήματα που σε κάνουν να νιώθεις ότι είσαι στην Εδέμ. 

Φυσικά στη Λακωνία, τον πρώτο λόγο έχει το φημισμένο της ελαιόλαδο. 

Εύλογα δημιουργήθηκε στη Σπάρτη το Μουσείο της Ελιάς και του Ελληνικού Λαδιού από το Πολιτιστικό Ίδρυμα του Ομίλου Τραπέζης Πειραιώς.

Στην ευρύτερη περιοχή της Σπάρτης υπάρχουν και εκπληκτικά μοναστήρια. Εδώ ο Σταυρός λίγο έξω από το Μοναστήρι των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων. 

Εικόνα από τον Ναό του Πολιούχου της Σπάρτης, του Οσίου Νίκωνα του Μετανοείτε. 

Ένα παράξενο «τρίο» στον κήπο του Μουσείου.

Το -μάλλον ατυχές- άγαλμα του θνήσκοντος Σπαρτιάτη στο κέντρο της πόλης. 

Πηγή: lifo.gr