Η 74η επέτειος από την μάχη της Κρήτης

Του Κώστα Ξυλούρη

Τρίτη 20 Μαΐου 1941, λίγο μετά τις 8 π.μ. άρχισε ένας σεισμικός «συναγερμός», όπως σημειώνουν στο βιβλίο τους «Ημέρες Κρήτης – Επιχείρηση Ερμής» οι συγγραφείς Χατζηπατέρας και Φαφαλιού. Ήταν η πρώτη από αέρος εισβολή στην ιστορία. 280 βομβαρδιστικά, 150 καταδιωκτικά και 180 μαχητικά αεροσκάφη, ακολουθούμενα από 500 μεταφορικά αεροσκάφη και 80 ανεμόπτερα. Άρχισε ένας σκληρός ανελέητος βομβαρδισμός από τις πύλες του γαλάζιου κρητικού ουρανού με 60.000 κομάντος επιδρομείς, που ανήκαν στο επίλεκτο σώμα των αλεξιπτωτιστών.

Οι άνδρες και ο άμαχος πληθυσμός, γυναίκες και παιδιά προσέτρεξαν αυθόρμητα σ’ έναν άγριο και πρωτοφανή αγώνα υπεράσπισης της πατρίδας, αναμφιβόλως τον σκληρότερο του πολέμου. Η αιχμή της «ναζιστικής λόγχης» αντιστάθμισε τις τεράστιες απώλειές της με εκκαθαριστικές επιχειρήσεις, φρικαλέα αντίποινα και απερίγραπτες ωμότητες που έπνιξαν το νησί στο αίμα.

Ενδεικτικά να αναφέρουμε τα πιο συγκλονιστικά ολοκαυτώματα που έγιναν παγκοσμίως γνωστά: το Ολοκαύτωμα της Καντάνου, των επτά χωριών της επαρχίας Βιάννου και των μαρτυρικών Ανωγείων.

Υπήρξαν βέβαια σ’ όλη την Κρήτη, στους νομούς Χανίων, Ρεθύμνου, Ηρακλείου και Λασιθίου, καταστροφές και κτηνωδίες από τους ναζί σε γυναικόπαιδα και γέροντες. Αυτό και μόνο δείχνει τη λύσσα που είχαν οι λύκοι του Γ΄ Ράιχ να καθυποτάξουν κάθε λαό που έβρισκαν στο διάβα τους, αφήνοντας πίσω τους συντρίμμια και καμένη γη.

ΨΥΧΕΣ ΜΕ ΔΙΨΑ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Οι Κρήτες έχοντας απέναντί τους την ισχυρότερη πολεμική μηχανή του πλανήτη έδειξαν και απέδειξαν με τη στάση και τον ηρωισμό τους ότι αυτό που υπερτερεί δεν είναι η δύναμη του πυρός, αλλά οι πυρωμένες ψυχές, που διψούν να κρατήσουν τους τόπους τους λεύτερους, περήφανους και αγνούς.

Εκείνο που δεν υπολόγισαν οι εκφραστές και οι σχεδιαστές του φασιστοναζιστικού επιτελείου ήταν ότι δεν φτάνουν μόνο τα όπλα για να υποτάξεις έναν λαό. Γιατί τα ισχυρότερα όπλα είναι εκείνα που κρατάνε ζωντανή την ιστορία του τόπου και ταυτόχρονα αποτελούν τη σημαία για το μέλλον των επόμενων γενιών.

Οι Κρήτες, με τη σθεναρή αντίσταση στις φασιστικές ορδές, οι οποίες το μόνο που κουβαλούσαν πάντα ήταν η καταστροφή πολιτισμών στο όνομα της επικράτησης μιας νέας τάξης πραγμάτων, κατόρθωσαν να επιφέρουν ένα ισχυρό πλήγμα στον αντίπαλο, να προκαλέσουν την αρχή του τέλους της ναζιστικής Γερμανίας.

Η Μάχη της Κρήτης ήταν η τελευταία φάση ενός αγώνα που επηρέασε την εξέλιξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και ίσως καθόρισε και την ίδια την έκβασή του, συμβάλλοντας δυναμικά

στη συντριπτική και παταγώδη πτώση του Γ΄ Ράιχ, καθώς και στην αναδιαμόρφωση του ευρωπαϊκού χάρτη.

Η Μάχη της Κρήτης δίνει ένα διαχρονικό μήνυμα ηρωισμού, αυταπάρνησης και αγώνα για τη διαφύλαξη των παραδόσεων και του πολιτισμού, για την προστασία της πατρίδας και του έθνους, αλλά πάνω από όλα για την υπεράσπιση των πανανθρώπινων αξιών της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας.

ΑΠΟ ΤΟΝ «ΕΡΜΗ» ΣΤΗΝ… ΤΡΟΪΚΑ

Σήμερα η Μάχη της Κρήτης συνεχίζεται και είναι επίκαιρη όσο ποτέ, καθώς αφορά όλα τα επίπεδα της σύγχρονης ζωής. Είναι ένας αγώνας αντίστασης, κυρίως οικονομικός και καθημερινός, απέναντι στην εξαθλίωση, στον οικονομικό μαρασμό, στην αβεβαιότητα και στην εξάρτηση από τις ξένες δυνάμεις.

Σήμερα οι εισβολείς έχουν διαφορετικό όνομα, ο πόλεμος έχει διαφορετικό ένδυμα, αλλά ακολουθεί τις ίδιες πρακτικές εκφοβισμού, που αποδεικνύονται πιο σκληρές και ψυχοφθόρες απέναντι στους πατριώτες. Μόνο που αυτή τη φορά δεν στοχεύουν στην εδαφική κατάκτηση αλλά στην οικονομική κατοχή, την ψυχολογική καθυπόταξη των δημοκρατών και την υποταγή της πατρίδας στις επιταγές των δανειστών-κατακτητών.

Αν τότε το επιχειρησιακό όνομα του αγώνα των Κρητών είχε τον κωδικό «Ερμής», σήμερα ο αγώνας κατά των τροϊκανών φέρει τα ονόματα Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, Γερούν Ντάισελμπλουμ, Μάριο Ντράγκι, Κριστίν Λαγκάρντ και άλλων. Τα ονόματα των αρχιτεκτόνων της πιο σκληρής λιτότητας και τραπεζικής επιβολής επί των λαών της Ευρώπης.

Δυστυχώς μετά το πέρασμα 75 ετών από την επέτειο της χιτλερικής περιοδείας όχι μόνο δεν ξεχάστηκε, αλλά, αντί να μας αποδοθούν γερμανικές αποζημιώσεις, η Ελλάδα υφίσταται έναν ανελέητο οικονομικό πόλεμο, έγινε το πειραματόζωο των οικονομικών κατακτητών.

Οι ντόπιοι πολιτικοί, γνωστοί για τις ευθύνες τους σε ό,τι αφορά την κρίση στη μεταπολιτευτική Ελλάδα και με δικαιολογία το υπέρογκο δημόσιο χρέος στο οποίο συνέβαλαν πολλά, βύθισαν τον λαό στη δυστυχία, υπονόμευαν τη δημοκρατία και οδήγησαν την πατρίδα στην επικυριαρχία των δανειστών.

ΠΟΛΥΠΡΟΣΩΠΟΣ Ο ΕΧΘΡΟΣ

Καθημερινά γινόμαστε κοινωνοί θλιβερών ειδήσεων με πρωταγωνιστές συνανθρώπους μας που έφτασαν σε απονενοημένες πράξεις εξαιτίας των χρεών τους και την αδυναμία τους να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Πού είναι οι κύριοι δανειστές μας όταν αυξάνεται ο αριθμός των οικογενειών που θρηνούν αυτόχειρες;

Ο αγώνας σήμερα συνεχίζεται και είναι πιο δύσκολος, αφού ο εχθρός δεν έχει ένα πρόσωπο, αυτό του ναζιστικού καθεστώτος, αλλά εμφανίζεται άλλοτε από τη μορφή κυβερνήσεων αλά Μέρκελ, άλλοτε με το πρόσωπο των διεθνών δανειστών του ΔΝΤ και άλλοτε ελλοχεύει στο εσωτερικό υπό τη μορφή πανούργων προπαγανδιστών.

Αγώνας τιτάνιος και επίμονος, που απαιτεί θυσίες και έξυπνα όπλα αντίστασης, καθώς ταυτόχρονα ο λαός παλεύει αγόγγυστα για να εξασφαλίσει τα προς το ζην, να κρατήσει όρθια οικονομικά τη

χώρα, να κρατήσει ένα στοιχειώδες επίπεδο κοινωνικής αλληλεγγύης και να κρατήσει όρθια τη δημοκρατία.

Ο ελληνικός λαός προσμένει και αγωνίζεται για ένα καλύτερο αύριο, για την επαναφορά της χώρας στην οδό της ανάπτυξης και την κατάκτηση της εθνικής αξιοπρέπειας. Πάνω από όλα όμως δίνει καθημερινή μάχη για να μη χαθεί ο σπόρος του μέλλοντος για μια καλύτερη ζωή των παιδιών του.

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

Οι πρόγονοί μας έχυσαν το αίμα τους για την ελευθερία και την ανεξαρτησία και εμείς, ως γνήσιοι απόγονοι αυτών των ηρώων, δηλώνουμε έτοιμοι να βαδίσουμε στα χνάρια τους για να ανυψώσουμε πάλι ψηλά τα λάβαρα της επαναστατικής μας ψυχής.

Γι’ αυτό όλοι πρέπει ενωμένοι να σπάσουμε τις κομματικές γραμμές και να βροντοφωνάξουμε: «Τέρμα στο έγκλημα κατά της πατρίδας. Φτάνει πια, ο λαός δεν αντέχει άλλο την επιβληθείσα υποτέλεια».

Ενότητα και αγώνας κατά των δανειστών και των δούλων πολιτικών τους.

Η Μάχη της Κρήτης, που γιορτάζεται σε πανελλήνιο επίπεδο, αποτελεί σημείο αναφοράς, όχι μόνο για εμάς τους Έλληνες, αλλά και για όλους τους λαούς του κόσμου που συμμερίζονται τις κοινές αξίες και τις αρχές της ελευθερίας, της ισότητας και της αυτοδιάθεσης, προωθώντας τη συνύπαρξη των λαών.

Μέσα στους αιώνες η μάχη της Κρήτης συμβολίζει τις αξίες της ελευθερίας, της δημοκρατίας και πάνω απ’ όλα της υπεράσπισης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Τότε πάνω στη λεβεντογέννα Κρήτη έπεφταν οι αλεξιπτωτιστές του Γ΄ Ράιχ. Σήμερα πάνω στην υποταγμένη Ελλάδα πέφτουν οι αλεξιπτωτιστές της τρόικας!

Τότε σκότωναν τα βομβαρδιστικά. Σήμερα σκοτώνουν τα κερδοσκοπικά funds!

Τότε χτυπούσαν τα τανκς του Άξονα. Σήμερα μας στοχεύουν οι γαλλογερμανικές τράπεζες.

Όμως: Τότε και τώρα το σύνθημά του αγώνα είναι το ίδιο: Ψηλά το κεφάλι! Ο εχθρός δεν θα περάσει!

ΤΡΟΪΚΑ NO PASARAN!

Έχοντας στην καρδιά μας το μήνυμα της Μάχης της Κρήτης πρέπει να κατοχυρώσουμε συνθήκες ανάπτυξης, ειρήνης, πολιτισμού και αλληλεγγύης.

Καθήκον μας, εμάς των Κρητών και όλων των Ελλήνων είναι να διασώσουμε στον εορτασμό της μεγαλειώδους μάχης το σημερινό νόημα του συνεχούς αγώνα για ελευθερία, ανεξαρτησία, ανθρωπιά και αξιοπρέπεια.

«Στέλνουμε ένα μήνυμα

Να πολεμούν στον κόσμο

Με τους ανθούς του γιασεμιού

Και αρισμαρί και δυόσμο»

Επειδή πιστεύεται πως η κατάληψη της Κρήτης αποτελεί δύσκολο στρατιωτικό εγχείρημα, δεν πραγματοποιείται καμιά ουσιαστική αμυντική προετοιμασία.

Ο ίδιος ο Χίτλερ δε βλέπει τη σκοπιμότητα της επιχείρησης και διστάζει να αναλάβει μια αεροπορική εισβολή στο νησί, που είναι η μόνη δυνατή για την κατάκτηση του.

Ο αντιπτέραρχος όμως των δυνάμεων αλεξιπτωτιστών Κουρτ Στούντεντ κατορθώνει και τον μεταπείθει, όταν μάλιστα το μεγαλύτερο μέρος της στρατιωτικής ηγεσίας της Γερμανίας έχει ταχθεί με την άποψη ότι πρέπει να επιτεθούν κατά της Μάλτας και όχι κατά της Κρήτης. Το επιχείρημα που επικαλείται ο Στούντεντ, είναι ότι η κατάληψη της Κρήτης αποτελεί εύκολη και λαμπρή επιχείρηση, που σταθεροποιεί τη γερμανική αεροπορική κυριαρχία στη Μεσόγειο και εξασφαλίζει παράλληλα και άλλες στρατιωτικές ωφέλειες.

Έτσι, αρχίζει η εφαρμογή του σχεδίου Ερμής (Mercur) από το πρωί της 20ής του Μάη 1941 και συντελείται η μεγαλύτερη επιχείρηση αερομεταφοράς στρατιωτικών δυνάμεων στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Το αεροδρόμιο του Μάλεμε, που αποτελεί τον κυριότερο στόχο των εισβολέων, δέχεται από τις πρωινές κιόλας ώρες ένα σκληρό και ανελέητο βομβαρδισμό. Οι πύλες του κρητικού ουρανού ανοίγουν, αφήνοντας να πέσουν χιλιάδες επιδρομείς, που ανήκουν στο επίλεκτο σώμα των Γερμανών αλεξιπτωτιστών. Οι επιδρομείς αυτοί πέφτουν τις απογευματινές ώρες της ίδιας μέρας στο Ρέθυμνο και το Ηράκλειο, με αντικειμενικό βασικό στόχο την κατάληψη των αεροδρομίων και λιμανιών των πόλεων αυτών.

Η μάχη της Κρήτης αποτελεί ένα από τα πιο συγκλονιστικά κεφάλαια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Σ' αυτή παίζεται η τελευταία πράξη του Γερμανοελληνικού πολέμου.

 

   Ο Χίτλερ με τους επιτελείς του καταστρώνουν σχέδια για την Κρήτη

ΟΙ ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΡΗΤΕΣ

Ολόκληρη η ανθρωπότητα παρακολουθεί με δέος και θαυμασμό την άνιση αυτή αντιμετώπιση. Τα γεγονότα της Κρήτης κρατούν αιχμάλωτη την παγκόσμια σκέψη και ο διεθνής τύπος αφιερώνει ολόκληρα άρθρα και μακροσκελή σχόλια γι' αυτά. Η εφημερίδα «Χρόνος» του Τόκιο γράφει τον ίδιο μήνα χαρακτηριστικά:

«Προτείνομε ως ζήτημα υπέρτατου καθήκοντος τιμής, όπως δημιουργηθεί ένα έκτακτο τάγμα των ιπποτών της Κρήτης, δια να τιμηθεί με ειδικό παράσημο κάθε πολίτης και κάθε αξιωματικός που έλαβε μέρος εις την θρυλικήν αυτή μάχη. Οι Κρήτες πρέπει να καταταγούν ονομαστί εις ένα ειδικόν τάγμα υπεράνθρωπων».

 

   Μία από τις τρεις πινακίδες που η χιτλερική κτηνωδία έστησε στην κατεστραμμένη Κάντανο

Οι Γερμανοί μετά την κατάληψη του νησιού, δεν μπορούν να συγχωρήσουν τη συμμετοχή του Κρητικού λαού σε μια τόσο οδυνηρή γι' αυτούς αντίσταση. Αρχίζει έτσι μια νέα περίοδος με αιματηρές θυσίες και σκληρά αντίποινα σε βάρος του. Στρατόπεδα συγκέντρωσης, ομαδικές εκτελέσεις, πυρπολήσεις χωριών, φόνοι ανεξάρτητα από ηλικία, συμπληρώνουν το έργο των βομβαρδισμών. Στα θύματα αυτά πρέπει να προστεθούν και ανύποπτοι άνθρωποι, που χάνουν τη ζωή τους σε πολλές ναρκοθετημένες περιοχές της Κρήτης.

  «Σκοτώστε κι εμένα»

Στα Χανιά, μέσα από το γκρεμισμένο σπίτι του, ένας γεροντάκος πρόβαλε και μας είπε:

• Έναν δάσκαλο, τον λέγαν Παπαδάκη, πήγαιναν να τον εκτελέσουν, ένας μαθητής του λέει: γιατί να σκοτωθείς; Να φύγεις. Κι ο δάσκαλος του αποκρίθηκε: Όχι, εγώ αυτό που τόσα χρόνια δίδασκα, τώρα θα το εφαρμόσω, θα πεθάνω για την Πατρίδα!

Στην κρίσιμη αυτή στιγμή και οι πιο σακάτηδες γίνουνταν ήρωες. Στις φοβερές φυλακές της Αγιάς, κοντά στα Χανιά, οι Γερμανοί διάλεξαν 42 παλικάρια (διάλεγαν πάντα τους καλύτερους) και πήγαιναν να τους σκοτώσουν. Στο δρόμο ένας πατριώτης καμπούρης, τους σταμάτησε. Σταθείτε, φώναξε στους Γερμανούς. Σκοτώστε με εμένα να γλιτώσει ένα παλικάρι.

• Όχι, φύγε, του είπαν εκείνοι. Τότε σκοτώστε και μένα να γίνουν 43, φώναξε ο καμπούρης. Ντρέπομαι να ζω εγώ ο σακάτης και να σκοτωθούν τούτοι οι λεβέντες.

Ανήμπορες γριές, γέροι, σαράβαλα, σήκωσαν τη φωνή τους και μιλούσαν ατρόμητα στους Γερμανούς.
Σ' ένα ωραιότατο χωριό, στα Μεσκλά, μια γριά έκρυβε έξη μήνες με κίνδυνο της ζωής της, δυο Εγγλέζους στο σπίτι της. Μια μέρα οι Γερμανοί τους ανεκάλυψαν, τους έπιασαν. Η γριά τρέχει στον άγριο Γερμανό φρούραρχο, στάθηκε μπροστά του, του φώναξε:

• Να ξέρεις, Κομαντάτε, πως όλες οι μανάδες στον κόσμο πονούνε κι αυτός ο πόνος των μανάδων θα φάει τη Γερμανία! Η Γερμανία θα χαθεί, βάνω την κεφαλή μου: βάνεις στοίχημα, Κομαντάτε;

Περισσότερα για τις γερμανικές βαρβαρότητες κατά του άμαχου πληθυσμού, καθώς και για τα ολοκαυτώματα των δεκάδων χωριών στην Κρήτη στο επόμενο φύλλο

Το τίμημα που πληρώνει η Κρήτη από την εισβολή των Γερμανών