Στην καθηγητική κοινότητα, είτε αυτή των ΑΕΙ είτε αυτή της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, το επίθετο του υπουργού Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων θεωρείται η σημειολογική προειδοποίηση του στόχου του στον ευαίσθητο χώρο της Παιδείας: Μπαλτάς Αριστείδης. Για αυτό και σε μια δημοσιευθείσα ανακοίνωση καθηγητών για εκδηλώσεις αντίδρασης στο νομοσχέδιο του υπουργού για την Παιδεία το σύνθημα, που παρέπεμπε στο εργαλείο που κουτσουρεύει τα πάντα, ήταν «Οχι Μπαλτά στην Παιδεία». Χωρίς κανείς να αμφισβητεί, κακοπροαίρετα, τις ευαισθησίες του κ. Μπαλτά για την Παιδεία, δεν μπορεί παρά να τον θεωρήσει την κλασική περίπτωση αρκετών υπουργών Παιδείας της Μεταπολίτευσης, που με μάλλον εγωιστικό τρόπο θεωρούν ότι πρέπει να αποδομήσουν ακόμη και τις επιτυχημένες πολιτικές των προκατόχων τους, προκειμένου να αφήσουν τη δική τους σφραγίδα στην Εκπαίδευση, ως αναμορφωτές της. Το αποτέλεσμα είναι να ταλαιπωρούνται τα παιδιά, στο όνομα των οποίων γίνονται όλα αυτά! Το γεγονός ότι κανενός «αναμορφωτή» της Παιδείας μας δεν έχει στηθεί ανδριάντας μάλλον σε εμμονικές αποτυχίες τους παραπέμπει.

ΑΣΥΛΟ

Ταγμένος υπέρ της κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου, ως και αν, πρώτον, το πρόβλημα της Παιδείας ξεκινάει από την πανεπιστημιακή εκπαίδευση και, δεύτερον, την ελευθερία του πνεύματος και της διακίνησης ιδεών στον πανεπιστημιακό χώρο τη διευκολύνει η δυνατότητα ασχέτων στοιχείων με τον χώρο αυτό να κατασκηνώνουν εντός και ως ζευγαράκια, ο καθηγητής στη θεωρία των Επιστημών και υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ υπέστη ήδη την πρώτη του ήττα πριν αλέκτορα φωνήσαι... Κατά την ψηφοφορία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης για την ανάδειξη των νέων Διοικητικών Συμβουλίων των φοιτητικών συλλόγων, 30 με 40 άτομα με καλυμμένα πρόσωπα και ρόπαλα εισήλθαν στον ακαδημαϊκό χώρο, χτύπησαν φοιτητές, πήραν κάλπες και επιβεβαίωσαν ότι με τέτοιες υπουργικές εμπνεύσεις, στο όνομα μιας θολής Δημοκρατίας, «είναι εδώ, ενωμένοι, δυνατοί».
Το «καρφί», πάντως, του αναπληρωτή υπουργού Προστασίας του Πολίτη, επίσης πανεπιστημιακού, Γιάννη Πανούση, προς τον συνάδελφό του ήταν αιχμηρό. «Να μην έχουμε ένα αστυνομοκρατούμενο πανεπιστήμιο, αλλά ούτε και ένα ανεύθυνο πανεπιστήμιο, που διεκδικεί την ελεύθερη διακίνηση ιδεών, αλλά δεν μπορεί ούτε τα του οίκου του να λύσει».

ΙΔΕΟΛΗΠΤΙΚΟΣ

Καθηγητής του Μετσόβιου, ο Αριστείδης Μπαλτάς είναι εκ πεποιθήσεως αριστερός. Οπως γράφει, μάλιστα, σε ένα βιβλίο του, στο οποίο αναφερόμαστε πιο κάτω, με τον κίνδυνο να θεωρηθεί ιδεοληπτικός της... ιδεολογίας, «δεν είναι ντροπή να μην έχει γεννηθεί κανείς από αριστερή οικογένεια. Δεν είναι ντροπή, επειδή προφανώς κανένας δεν είναι υπεύθυνος για την οικογένεια που τον γέννησε»!
Με μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι, ήταν επόμενο να επηρεαστεί από τη μη διαυγή φιλοσοφία, στα όρια της θολούρας και του ακατάσχετου βερμπαλισμού, της σύγχρονης γαλλικής πνευματικής σκέψης που περισσότερα έλεγε και λιγότερα εννοούσε. Γι’ αυτό και μπερδεύει. Και την κοινωνία και -φανταζόμαστε- και τον πρωθυπουργό του. Ενώ είναι, λ.χ., υπέρ της κατάργησης του ασύλου, όταν είχαν παρέμβει οι αστυνομικές δυνάμεις στην πρυτανεία του Πανεπιστημίου για να διώξουν τους καταληψίες, ο κ. Μπαλτάς είχε πάρει θέση υπέρ του Γιάννη Πανούση, μιλώντας για «απολύτως προφανή παραβίαση του ασύλου» από τους αντιεξουσιαστές. Είναι προφανές ότι μένει να αποφασίσει ο υπουργός Παιδείας τι προστατεύει το άσυλο, διότι έχει κάποια σύγχυση των εννοιών της Δημοκρατίας, της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και του ποιους προστάτευε επί σειράν ετών το περίφημο άσυλο. Οχι πάντως τους φοιτητές.

ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ

Γοητευμένος -και αυτός- από τον Αλτουσέρ, του έχει αφιερώσει το βιβλίο «Ο Λουί Αλτουσέρ και το τέλος του κλασικού μαρξισμού». Δεδομένου, δε, ότι ο Αλτουσέρ πίστευε ότι το κράτος είναι ένας καταπιεστικός και κατασταλτικός μηχανισμός, που επιτρέπει στο κατεστημένο να κυριαρχεί επί των άλλων τάξεων, είναι φυσικό και ο Αριστείδης Μπαλτάς να είναι επηρεασμένος από το πνευματικό του είδωλο και να διατηρεί κάποιες απόψεις ολίγον ελαστικές σε σχέση με κάποιες αλήθειες που είπε ο συνάδελφός του, αν. υπουργός Προστασίας του Πολίτη: Οτι η Δημοκρατία έχει κανόνες. Και ότι έχουμε Δημοκρατία, και όχι Λαϊκή Δημοκρατία.
Για την Ιστορία, γενικώς, να θυμίσουμε ότι ο Αλτουσέρ, ο οποίος ήταν μανιοκαταθλιπτικός στα όρια της σχιζοφρένειας, στραγγάλισε τη γυναίκα του, με αποτέλεσμα συνάδελφοί του να έχουν πει ότι θα έπρεπε να κλειστεί σε φυλακή που θα έκτιζε ο ειδικός στην τρέλα φιλόσοφος Μισέλ Φουκώ και να τον παρακολουθούσε ο… Λακάν! Κατά συνέπεια, οι ιδέες του φιλοσόφου είναι αναγκαίο να περνούν από τη βάσανο της λογικής.
Θα τον αδικούσαμε, πάντως, τον κ. Μπαλτά, αν, κρίνοντας την ανεπάρκειά του ως πολιτικού, δεν αναγνωρίζαμε την επιστημονική συμβολή του στο πανεπιστήμιο ή τη χρησιμότητα κάποιων βιβλίων του. Το βιβλίο του, λ.χ., «Αντικείμενα και όψεις εαυτού», στο οποίο παραθέτει σειρά σκέψεών του επί επίκαιρων θεμάτων, είναι πολύ ενδιαφέρον, με τη διατήρηση βεβαίως του δικαιώματος του αναγνώστη να διαφωνεί με τον συγγραφέα.

ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑ

Κατά τον κ. Μπαλτά, η καθολική δυνατότητα ψηφοφορίας των φοιτητών αποθαρρύνει την κομματοκρατία. Αποψη που ακυρώνεται, ευθύς εξ αρχής, από την εμπειρία του παρελθόντος. Ας καταργούσε ο κ. Μπαλτάς και η κυβέρνησή του τις κομματικές Νεολαίες από τα πανεπιστήμια, και βλέπαμε... Πανεπιστημιακοί, συνάδελφοι του κ. Μπαλτά, πολλές φορές έχουν επισημάνει, κυρίως ως θύματα, ότι οι πανεπιστημιακοί χώροι δεν είναι ασφαλείς. Και ότι η πολιτικοποίηση των ιδρυμάτων (σ.σ. κομματικοποίηση λέμε εμείς) είναι πέραν πάσης λογικής και έχει συμβάλει στην ταχεία υποβάθμιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Μολονότι οι δύο αυτές διαπιστώσεις αλληλοεπηρεάζονται, είναι βέβαιο ότι το έλλειμμα ασφάλειας των πανεπιστημιακών χώρων έχει στον πυρήνα του την παράλογη έννοια του ασύλου, υπέρ της οποίας έχει ταχθεί ο κ. Μπαλτάς. Ο κύριος υπουργός, πάντως, δέχτηκε εξ οικείων βέλη όσον αφορά στο νομοσχέδιό του για τις αλλαγές στην Παιδεία και, κυρίως, για τη δυνατότητα να ψηφίζουν οι φοιτητές. Ο συνάδελφός του, καθηγητής στη Σχολή Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης του ΕΚΠΑ, Κώστας Γαβρόγλου, με άρθρο του επισημαίνει ότι η επαναφορά παλαιών ρυθμίσεων για την εκλογή πρυτάνεων και αντιπρυτάνεων αποτελεί, όπως η εμπειρία έχει δείξει, μία από τις βασικές πηγές διαπλοκής στα πανεπιστήμια. Κατά τον κ. Γαβρόγλου, επίσης, το νομοσχέδιο προτείνει τη συμμετοχή φοιτητών στις ψηφοφορίες, με τρόπους και διαδικασίες που έχουν σχέση με το πανεπιστήμιο της δεκαετίας του ’80, παρατηρώντας επίσης ότι πρέπει να προηγηθεί η συζήτηση για τις παθολογίες του φοιτητικού κινήματος και τις αδυναμίες του να παρέμβει εκεί όπου δικά του μέλη καταπατούν τις διαδικασίες και εκεί όπου υπονομεύεται η Δημοκρατία... Σφοδρή επίθεση έχει δεχτεί ο κ. Μπαλτάς και από την καθηγήτρια Βάσω Κιντή. Στη συγκέντρωση των πανεπιστημιακών κατά του νομοσχεδίου του η κ. Κιντή κατήγγειλε ότι γίνονται σπασμωδικές παρεμβάσεις στο γόνατο, για να ικανοποιηθούν κυρίως «ημέτεροι». Καθώς και ότι δεν χρησιμοποιούνται επιχειρήματα για να πειστούν οι πανεπιστημιακοί, αλλά... τσαμπουκάς και μαγκιές! Μια λεπτομέρεια: Ο Αρ. Μπαλτάς επόπτευσε το διδακτορικό της κ. Κιντή. Γι’ αυτό ίσως και τα βέλη ήταν περισσότερο δηλητηριώδη...