Με σκοπό να μην καταφέρει ποτέ κανείς, όσο του επέτρεπαν οι γνώσεις της εποχής, ο αρχιτέκτονας του τάφου κατασκεύασε το μνημείο στην Αμφίπολη. Ακόμη και με τα σύγχρονα τεχνολογικά μέσα οι αρχαιολόγοι δεν μπορούν εύκολα να μπουν στον νεκρικό θάλαμο. 

Σε μια δήλωση η οποία ανατρέπει και πάλι τις εικασίες περί συλήσεως του τάφου προχώρησε η υπεύθυνη της ανασκαφής αρχαιολόγος Κατερίνα Περιστέρη η οποία είπε ότι αν έχουν καταφέρει να μπουν τυμβωρύχοι στον τάφο τότε θα βρούμε τα κόκαλά τους, υπονοώντας, με απόλυτη σαφήνεια, ότι δεν θα κατάφερναν να βγουν και πάλι έξω πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα μπορούσαν να αποσπάσουν και τα κτερίσματα από τον ταφικό θάλαμο.

Στην προηγούμενη ενημέρωση, είχε ανακοινωθεί ότι οι ανασκαφικές εργασίες θα διακόπτονταν, έως ότου προχωρήσουν οι εργασίες αναστήλωσης και υποστήριξης της θόλου στον τρίτο θάλαμο (πίσω από τον τοίχο των Καρυατίδων).

Τα δεδομένα αυτά άλλαξαν, καθώς αυτό επέβαλε η ίδια η ανασκαφή, εφόσον προέκυψαν νέα στοιχεία.

Τη Δευτέρα, οι ειδικοί αποφάνθηκαν ότι στο συγκεκριμένο χώρο απαιτείται μια καινούργια μέθοδος υποστήλωσης, βασιζόμενοι σε μετρήσεις που διεξάγονται με εξειδικευμένα όργανα και αφορούν σε μια πολύ μεγάλη ποικιλία παραγόντων (στατικής, αντοχής υλικών, θερμοκρασίας, υγρασίας κ.λπ).

Σημειώνεται χαρακτηριστικά «ότι αυτό το μνημείο, εκτός των άλλων, προάγει τις μεθόδους της αρχαιολογικής έρευνας. Μας διδάσκει και μας προσφέρει νέα τεχνογνωσία».

Η θερμοκρασία και η υγρασία εντός του μνημείου είναι ικανοποιητικές, όμως η διεπιστημονική ομάδα της ανασκαφής στον Τύμβο Καστά, σκοπεύει να τις βελτιώσει ακόμη περισσότερο. Και αυτό θα γίνει με την αναθεώρηση του τρόπου εισόδου στον τρίτο ταφικό θάλαμο.

Αυτό που πρόκειται να γίνει, όπως παραστατικά τονίζεται, είναι ότι στον τρίτο θάλαμο «θα μπούμε σαν κύριοι, από την κανονική είσοδο, δηλαδή αυτή της πύλης με το ιωνικό περιθύρωμα, η οποία επί του παρόντος βρίσκεται θαμμένη σε χώμα ύψους τριών μέτρων».

Αποδείχθηκε ότι η διείσδυση από την οπή στο πάνω μέρος του διαφραγματικού τοίχου δεν είναι πρακτική -αλλά ούτε και ασφαλής, εφόσον προϋπέθετε την αφαίρεση ενός επιπλέον λιθόπλινθου ώστε να διανοιχτεί περαιτέρω.

Αποφασίστηκε, λοιπόν, να αποχωματωθεί ο διαφραγματικός τοίχος με το ιωνικού ρυθμού περιθύρωμα. Αυτό είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο και θα εκτελεστεί με τη μέθοδο των βαθμίδων, ή των «παταριών», όπως έγινε και στον πρώτο θάλαμο, έτσι ώστε να μην διαταραχθεί η στατικότητα του μνημείου.