Του Δ. Γιαννακόπολου, εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ 

Στο μεγάλο γραφείο της οδού Δημοκρίτου, στο Κολωνάκι, και στο εστιατόριο του Μουσείου Μπενάκη, στη Βασιλίσσης Σοφίας, συνεχίζει πλέον την πολιτική δραστηριότητά του ο Αντώνης Σαμαράς, παρακολουθώντας στενά τις εξελίξεις σε οικονομικό, πολιτικό και εσωκομματικό επίπεδο. Παράλληλα, ο πρώην πρωθυπουργός φροντίζει να γίνεται ένας άτυπος «πρωινός καφές», προσβλέποντας σε επιστροφή, αν και, προς το παρόν, το μείζον είναι η περαιτέρω αποφυγή των δικαστικών περιπετειών για τον στενό κύκλο του.

Κύριοι συνομιλητές του Αντ. Σαμαρά είναι σταθερά οι συνεργάτες του Κώστας Μπούρας, Χρύσανθος Λαζαρίδης και Σταύρος Παπασταύρου, ο πρώην διοικητής της ΕΥΠ, Θεόδωρος

Δραβίλας, καθώς και αρκετοί πρώην υπουργοί, όπως ο Γκίκας Χαρδούβελης, ο Γιώργος Μαυραγάνης, ο Κωστής Χατζηδάκης, ο Μάκης Βορίδης και ο Αδωνις Γεωργιάδης. Την ίδια ώρα, ο πρώην πρόεδρος της Ν.Δ. διατηρεί επικοινωνία με τον Βαγγέλη Βενιζέλο, τον Κώστα Σημίτη και τον διοικητή της ΤτΕ, Γιάννη Στουρνάρα.

Αντιθέτως, το τελευταίο διάστημα διέκοψε τις επαφές του με τον Δημήτρη Σταμάτη, στον οποίο αποδίδει προσωπικές ευθύνες για την κοινωνική, κοινοβουλευτική και κομματική απομόνωσή του. Αλλωστε, αυτό το εκμυστηρεύτηκε πρόσφατα σε Νεοδημοκράτες βουλευτές, όπως τους Νικήτα Κακλαμάνη, Μάκη Γιακουμάτο και Θανάση Μπούρα. Οι επαφές του με τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη είναι συχνές και οι σχέσεις του με τον Κώστα Καραμανλή κινούνται σε «ανεκτά επίπεδα», όπως αναφέρουν και οι δύο πλευρές. Η μακρά γνωριμία των τριών (Μεϊμαράκη, Καραμανλή, Σαμαρά), που χρονολογείται από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, όταν δραστηριοποιούνταν στα «φυτώρια» νέων στελεχών του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αποτελεί τη βάση της έως σήμερα «συνύπαρξής» τους, η οποία είχε πολλές διακυμάνσεις.

ΕΣΩΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΜΑΧΗ

 Ο κ. Σαμαράς επιλέγει να κατεβαίνει στον ιδιόκτητο επαγγελματικό χώρο του, στο Κολωνάκι, καθημερινά λίγο πριν από τις 9 το πρωί και να παραμένει εκεί έως αργά το βράδυ, ανάλογα με το πόσο βαρύ είναι το πρόγραμμά του. Τα πρώτα τηλεφωνήματα αφορούν σε δημοσιονομικά και τραπεζικά ζητήματα, λόγω των διαχρονικών σχέσεών του με τη χρηματαγορά. Ακόμα, επικοινωνεί τακτικά με τον πρόεδρο της Κομισιόν, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, και με επιτελείς των δανειστών, καταρτίζοντας αρκετές εναλλακτικές προτάσεις, με ισοδύναμα έναντι των προαπαιτούμενων που θέτουν ως όρο οι δανειστές για την υπογραφή της νέας συμφωνίας.

Ο πρώην πρωθυπουργός εκτιμά ότι ακόμη και τώρα μπορεί να βρεθεί λύση, «αρκεί η κυβέρνηση να επαναδιαπραγματευτεί βασικές παραμέτρους της πραγματικής οικονομίας και του πρωτογενούς τομέα». Τη θέση του αυτή, μάλιστα, κατάφερε να την περάσει και στον διάδοχό του στην προεδρία της Ν.Δ., Β. Μεϊμαράκη, ο οποίος την αναδεικνύει σε κάθε του δημόσια τοποθέτηση. Και αυτό αν και κανένα από τα 18 ισοδύναμα που είχε προτείνει το επιτελείο του κ. Σαμαρά, παραμονές των εκλογών του 2012, δεν έγινε αποδεκτό από την τρόικα, με συνέπεια τη σκληρή φορολόγηση των πολιτών.

ΕΠΑΦΕΣ

 Ως παλαιός βουλευτής επαρχίας, ο Αντώνης Σαμαράς έχει άμεση και καθημερινή επαφή με τους κομματάρχες του και με μέλη της Πολιτικής Επιτροπής της «γαλάζιας» παράταξης, αυξάνοντας έτσι -υπόγεια- την πίεση προς τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Βλέπει ότι ο σημερινός αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης από τη μια μεριά αναδεικνύει τις θετικές πτυχές της τρικομματικής και αργότερα δικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά, από την άλλη όμως εναντιώνεται στον τρόπο εκλογής του πρώην προέδρου της Ν.Δ., με τους «περαστικούς που έδωσαν 2 ευρώ και ψήφισαν». Τούτο ήταν και το σημείο της έντονης τριβής τους το φθινόπωρο του 2009, όταν ο κ. Μεϊμαράκης είχε διαφωνήσει με το ευρύ άνοιγμα των καταστατικών διαδικασιών στην κοινωνία και ο κ. Σαμαράς πέτυχε να «μετατρέψει» τη Ν.Δ. σε ΠΑΣΟΚ, εκλεγείς από απλούς ψηφοφόρους –που δεν ήταν μέλη έως τότε του κόμματος. Κι επειδή ο κ. Μεϊμαράκης επιθυμεί να φτάσει έως το Τακτικό Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, την επόμενη άνοιξη, και να επανεκλεγεί πρόεδρος από την κομματική βάση, και όχι από τους ψηφοφόρους, ο κ. Σαμαράς πιστεύει ότι, αν συμβεί κάτι τέτοιο, δεν θα έχει καμία τύχη στην επόμενη μέρα της κεντροδεξιάς «πολυκατοικίας». Γνωρίζει ένα προς ένα τα κομματικά στελέχη, με τη μόνη διαφορά ότι η συντριπτική πλειονότητα αυτών είναι καραμανλικοί και εμπιστεύονται τον «απουσιολόγο Βαγγέλη», ο οποίος δεν έφυγε ποτέ από τη Ν.Δ., ενώ πρωτοστάτησε -ανεξαιρέτως- σε όλες τις εκλογικές μάχες της παράταξης. Πέραν τούτων, ο κ. Σαμαράς δέχεται στο γραφείο του νυν και πρώην στελέχη των Σωμάτων Ασφαλείας και των Ενόπλων Δυνάμεων, καθώς και παράγοντες της Δικαιοσύνης, υπό πλήρη μυστικότητα φυσικά.

Το σενάριο για νέο κόμμα

Οι εισηγήσεις «παρατεταμένης σιωπής» γίνονται αναφανδόν αποδεκτές από τον κ. Σαμαρά, η δημόσια επανεμφάνιση του οποίου αυτή την έντονα προεκλογική περίοδο θα ήταν καταστροφική για τον ίδιο. Στις μετρήσεις της κοινής γνώμης ο πρώην πρωθυπουργός βρίσκεται πολύ χαμηλά, καίτοι πολιτικώς και δημοσιονομικώς τουλάχιστον έχει επιβεβαιωθεί στο ακέραιο. Επισήμως απορρίπτει οποιαδήποτε πρόταση επιστροφής στην κεντρική σκηνή ως μεταβατικός πρωθυπουργός. «Πάντα εκλεγόμουν, ποτέ δεν διορίστηκα» αναφέρει χαρακτηριστικά, αντιλαμβανόμενος ότι διατρέχει άμεσο κίνδυνο να απολέσει το ιστορικό κεφάλαιο που ομολογουμένως δημιούργησε την περίοδο της πρωθυπουργίας του σε επίπεδο αριθμών και πολιτικής παραγωγικότητας. Και τούτο διότι επί των ημερών του η Ελλάδα, μετά από δεκαετίες, επέστρεψε σε πρωτογενή πλεονάσματα, πέτυχε ανάπτυξη, έπειτα από ύφεση τεσσάρων ετών, και επανήλθε στις διεθνείς αγορές δανεισμού. «Ο καθένας πληρώνει τις καλές και τις κακές επιλογές του. Δεν μπορώ να επιβάλω σε κανέναν να με φέρει πίσω, τουλάχιστον τώρα», τονίζει ο ίδιος με νόημα. Επίσης, θεωρεί ότι η χώρα το επόμενο διάστημα θα δοκιμαστεί ακόμη σκληρότερα και περιμένει τις κινήσεις του Κ. Καραμανλή για να δράσει είτε εντός είτε εκτός… μαντριού, με τη δημιουργία ενδεχομένως νέου φορέα, σχέδιο το οποίο του έχει προταθεί και, όπως λέγεται, προετοιμάζεται συστηματικώς.