Αφού χορτάσαμε με πολλά sushi και «χτυπήσαμε» Japanese tattoos, ήρθε μια άλλη ιαπωνική μόδα, αυτή των ιαπωνικών κόμικς: ΜΑΝΓΚΑ. Από το “One Piece”, το “Naruto” και το “Dragon ball,” αυτή η ιδιαίτερη τεχνική ζωγραφικής και γελοιογραφίας αποτελεί την καρδιά της Ιαπωνικής κουλτούρας. Το απόλυτο εργαλείο του nerd τύπου που μετά το σχολείο θέλει πάλι να διαβάσει αλλά αυτή τη φορά κάτι πιο light, έκανε την παρθενική του εμφάνιση τον 19ο αιώνα. Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες ξεκίνησαν το εμπόριο με την Ιαπωνία, η τελευταία αποφάσισε ότι είναι καιρός να εκσυγχρονιστεί και να βάλει λίγο χρώμα στη χώρα, ή μάλλον στα κόμικς της.

Τα μεγάλα μάτια, η δυτικοποιημένη κοινωνία, τα έντονα χρώματα, οι έντονες εκφράσεις των χαρακτήρων είναι σε γενικές γραμμές η τεχνοτροπία τους. Παραδοσιακά, τα μάνγκα γράφονται από τα δεξιά προς τα αριστερά και έτσι εκδίδονται στην Ιαπωνία. Σε κάθε τεύχος αφιερώνονται περίπου 20–40 σελίδες για κάθε ιστορία και οι ιστορίες μπορεί να φτάσουν τις 800 σελίδες. Τα περιοδικά αυτά συνήθως τυπώνονται σε χαμηλής ποιότητας χαρτί εφημερίδας, γιατί η Ιαπωνία έχει ξεχάσει την αισθητική και έχει ενστερνιστεί την άνεση και την ευκολία. Σε αυτό, δεν χωράει αμφιβολία αν σκεφτούμε και το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι κοιμούνται σε κουτιά. 

Και επειδή η Αμερική δεν αφήνει τίποτα να της ξεφύγει, σκέφτηκε να αντιγράψει και τα γιαπωνέζικα κόμικς πάντα όμως, στο πνεύμα της αμερικάνικης κουλτούρας που έχει να προσφέρει ακόμα πιο πολύ "πολιτισμό" σεξ και βία. Αν είσαι θύμα ταινιών αμερικανικής παραγωγής, λυπάμαι, αρχικά, και δεύτερον θα σου αρέσουν και τα μάνγκα τους.

Στην Ιαπωνία υπάρχουν τα μάνγκα κίσσατεν, ένα είδος καφετέριας στις οποίες συγκεντρώνονται άτομα για να πιούν καφέ και να διαβάσουν μάνγκα.

Στην Ελλάδα δύσκολα θα βρεις μάνγκα καφέ, θα βρεις όμως παρηγοριά στο Manga Festival που διοργανώνεται στην Αθήνα το καλοκαίρι, με πολλά στοιχεία της κουλτούρας αυτής.