Οι παραστάσεις του «Άμλετ» του Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, συνεχίζονται με μεγάλη απήχηση στο κοινό εδώ και ένα χρόνο και μέχρι το τέλος των παραστάσεων δεν υπάρχουν διαθέσιμα εισιτήρια. Πριν λίγη ώρα μόνο ένα εισιτήριο από επιστροφή υπήρχε στο site του Μπάρμπικαν.  

Πριν καλά-καλά αρχίσουν οι παραστάσεις τέθηκε πολύ καθαρά το ερώτημα: Θα είναι ένας Άμλετ ισάξιος του Ντάνιελ Ντέι Λούις και της αλησμόνητης παράστασης του 1989, όπου όταν μιλούσε στο φάντασμα του πατέρα του το θέατρο παραληρούσε; Θα είναι ισάξιος του Ντέιβιντ Τένναντ και του Τζουντ Λο; Στην περίπτωση του Τένναντ οι ουρές του κόσμου έκαναν μαιάνδρους γύρω από τα τετράγωνα για εισιτήρια. 

Οι θαυμαστές του Κάμπερμπατς εκδηλώνουν τον ενθουσιασμό τους σε κάθε παράσταση με τρόπο που έχει μάλλον ενοχλήσει τους κριτικούς. Τις περιγράφουν με μια λέξη: Υστερία. Ο ίδιος ο πρωταγωνιστής τους παρακάλεσε να μην τον φιλμάρουν την ώρα της παράστασης.  

Ο Μάικλ Μπίλιγκτον πολύ σκληρά δίνει δυο αστεράκια στην παράσταση και ξεσηκώνει επανάσταση στο τουίτερ. «Ας κάνει και κάποιος άλλος κριτική, δυο αστεράκια για τον Άμλετ είναι τρελό».

Ο Γκάρντιαν χαρακτηρίζει την παράσταση μια απότομη πτώση μετά από όλη διαφημιστική εκστρατεία και υστερία. Το όνομα-σταρ έφτανε και περίσσευε.

Ο Κάμπερμπατς μονοπώλησε τη δημοσιότητα από κάθε άλλη παράσταση, γιατί όσο διάσημος και αν είσαι, η κακή κριτική θα υπάρχει και πολλές φορές, θα θριαμβεύει.