Από την Κέλλυ Φαναριώτη, εφημερίδα "Freddo"

Η ιστορία της αδιάκοπη στο πέρασμα του χρόνου, γεμάτη μνήμες που ακόμη και σήμερα μπορούν να συγκινήσουν τα εκατομμύρια των Ελλήνων της προσφυγιάς. Η κληρονομιά της τεράστια, αφήνει μια πικρή γεύση για όλα εκείνα που χάθηκαν με τη Καταστροφή του ’22 και τον ξεριζωμό που ακολούθησε.

Η Ίμβρος, δεν είναι απλά μια ανάμνηση, μια «χαμένη» πατρίδα αλλά ένα ζωντανό παράδειγμα για το πώς μπορεί με τη βοήθεια των κατάλληλων ανθρώπων το ελληνικό στοιχείο να επιβιώσει και να αναπτυχθεί. Κι αυτό γιατί φέτος και για πρώτη φορά μετά από μισό αιώνα, θα υπάρχει στην περιοχή πλήρης πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια ελληνική εκπαίδευση. Έτσι, το άπιαστο μέχρι πρότινος όνειρο για τους ομοεθνείς μας, θα γίνει πραγματικότητα στις 28 Σεπτεμβρίου όπου και θα χτυπήσει το κουδούνι του γυμνασίου και λυκείου, δίνοντας την ευκαιρία στα παιδιά εκείνων που αναγκάστηκαν να φύγουν από τη γενέτειρά τους μετά τα επεισόδια του ’64, να καθίσουν στα θρανία τους.

Το σχολείο στο χωριό Αγρίδια  το 1958 πριν κλείσουν τα ελληνικά σχολεία στην Ίμβρο

Παλιννόστηση

Το άνοιγμα των ελληνικών σχολείων στην Ίμβρο πέρα από την τεράστια ιστορική σημασία που έχει για τους λίγους ομογενείς κατοίκους του νησιού και όχι μόνο, αποτέλεσε καθοριστικό παράγοντα για την επιστροφή πολλών οικογενειών στην περιοχή.

Όπως εξηγεί στη “F” ο αντιπρόεδρος του συλλόγου Ιμβρίων στην Αθήνα κ. Κώστας Χριστοφορίδης, πέρυσι το νησί είχε έναν μαθητή στο μοναδικό ελληνικό δημοτικό σχολείο που ξεκίνησε τη λειτουργία του 2013. Αντίθετα φέτος τα μαθήματα θα παρακολουθούν σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης δεκατέσσερις μαθητές.

«Αρκετές οικογένειες εγκαταστάθηκαν στο νησί εξαιτίας των σχολείων. Πρόκειται για έλληνες της Ίμβρου που επιθυμούσαν να επιστρέψουν στον τόπο τους αλλά η απουσία εκπαιδευτικών δομών, αποτελούσε τροχοπέδη», δηλώνει χαρακτηριστικά.
Πάντως, για την αναβίωση του ελληνικού στοιχείου στην περιοχή χρειάστηκαν προσπάθειες πολλών χρόνων. Σύμφωνα με τον κ. Χριστοφορίδη, η επαναλειτουργία των σχολείων δεν θα ήταν εφικτή χωρίς τη συμβολή του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου αλλά και κάποιων μονών του Αγίου όρους. Μάλιστα, όπως μας λέει δεν είναι λίγοι ακόμα και οι Τούρκοι αστοί που αγοράζουν σπίτια στο νησί και παράλληλα στηρίζουν τις προσπάθειες των ελλήνων κατοίκων. «Νοιάζονται για τα προβλήματά μας και έχει αναπτυχθεί μια ιδιαίτερη αλληλεγγύη μεταξύ μας», υπογραμμίζει.

Η αστική σχολή Αγριδίων όπως ήταν πριν αρχίσει η ανακατασκευή της

Το κτήριο που θα στεγάζεται το ελληνικό γυμνάσιο και λύκειο στο χωριό Αγρίδια

Συγκίνηση

Ανάμεσα στους ανθρώπους που με την επιμονή και το θάρρος τους κατάφεραν να δώσουν σάρκα και οστά στο όνειρο χιλιάδων ξενιτεμένων Ρωμιών της Ίμβρου, είναι ο 52χρονος εκπαιδευτικός κ. Ιωακείμ Καμπουρόπουλος.
Ήταν περίπου επτά ετών όταν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την οικογένειά του και να πάει στην Κωνσταντινούπολη προκειμένου να παρακολουθήσει ελληνικό σχολείο. Φέτος, 45 χρόνια μετά, επιστρέφει στο νησί ως διευθυντής του ελληνικού γυμνασίου και του λυκείου, εκεί όπου κάποτε ως μαθητής της δευτέρας δημοτικού παρακολουθούσε τα μαθήματα στα τουρκικά.

«Τότε ήμουν ένα παιδί ανήμπορο να αντιδράσει σε όλα αυτά που γινόντουσαν. Πλέον, μπορώ να βοηθήσω να διορθωθεί μια αδικία του παρελθόντος, στο βαθμό βέβαια που αυτό μπορεί να γίνει διότι τα πράγματα ποτέ δεν θα είναι όπως παλιά. Δεν πρόκειται απλά για συγκίνηση αλλά αυτό που μου συμβαίνει αγγίζει τα όρια του συγκλονισμού», αναφέρει επισημαίνοντας πως ελπίζει όλο αυτό να αποτελέσει την απαρχή μιας γενικότερης αναγέννησης στο νησί προκειμένου να μπορέσει να διατηρηθεί ο ελληνισμός.

Ο κ. Ιωακείμ Καμπουρόπουλος μαζί μαζί με τον Οικουμενικό Πατριάρχη κατά την επίσκεψη του τελευταίου στο σχολείο

Ύψιστης σημασίας για τον κύριο Καμπουρόπουλο είναι η επιστροφή νέων ζευγαριών στο νησί και γέννηση παιδιών. Φέτος μάλιστα, όπως μας λέει, είναι η πρώτη φορά μετά από δεκαετίες που στο νησί υπάρχουν έξι μωρά. «Πρέπει να ετοιμάσει κανείς ένα εκπαιδευτικό περιβάλλον γι’αυτά τα παιδιά διότι αλλιώς είναι σαν να τους λέμε να βγάλουν από τώρα διαβατήριο. Είμαστε κουρασμένοι από την όλη προσπάθεια αλλά αισιόδοξοι ότι διενεργούμε μια δυναμική που μπορεί να φέρει καλύτερες μέρες γενικά», καταλήγει.