Του Δ. Γιαννακόπουλου- εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Σε δισεπίλυτο γρίφο εξελίσσεται η επόμενη μέρα των εκλογών, με τους επικεφαλής των κομμάτων να συμφωνούν σε μια κυβέρνηση συνεργασίας, μη έχοντας καταλήξει ωστόσο στις προϋποθέσεις συμμετοχής τους, αλλά ούτε και στο πρόσωπο που θα ηγηθεί αυτής της προσπάθειας.

Με δεδομένο ότι οι μνημονιακές απαιτήσεις θα είναι τεράστιες και ενδεχομένως οι διαφορές τους στις κάλπες μικρές, πολύ πιθανόν θεωρείται να οδηγηθούν στη λύση της κυβέρνησης ειδικού σκοπού με μεταβατικό πρωθυπουργό κοινής αποδοχής.

Πέντε παράγοντες του πολιτικού και οικονομικού βίου εμφανίζονται σήμερα ως οι επικρατέστεροι επικεφαλής ενός τέτοιου εθνικού σχήματος: Ο Γιώργος Προβόπουλος, ο Γιάννης Στουρνάρας, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο Γιάννης Δραγασάκης και ο Κώστας Καραμανλής.

O ΔΙΑΚΟΜΜΑΤΙΚΟΣ

 Ο Γ. Προβόπουλος ανέλαβε τη διοίκηση της Τραπέζης της Ελλάδος το 2008 και μέχρι τη λήξη της θητείας του, έξι χρόνια μετά, διαδραμάτισε αποφασιστικό ρόλο στην ισορροπία της χώρας σε νομισματικό επίπεδο, υπό συνθήκες πολύ πιεστικές, λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, των δύο Μνημονίων που υπεγράφησαν επί των ημερών του και του δημοσιονομικού εκτροχιασμού. Παρά το γεγονός ότι προέρχεται από τη Νέα Δημοκρατία, έχοντας θητεύσει τη δεκαετία του 1970 στην ομάδα των νέων οικονομολόγων του Κωνσταντίνου Καραμανλή και την περίοδο 1990-1993 ως υποδιοικητής της ΤτΕ, ενώ το 2004 ήταν ο βασικός συντάκτης του οικονομικού προγράμματος της Ν.Δ., ο κ. Προβόπουλος απολαμβάνει διακομματικής εκτίμησης. Συνομιλούσε, μάλιστα, αρκετές φορές με τον Αλέξη Τσίπρα, την περίοδο προ των εκλογών του Ιανουαρίου. Από το 2011 μιλούσε για την ανάγκη ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και κράτησε όρθιο το χρηματοπιστωτικό σύστημα μετά το βαρύ χτύπημα που είχε δεχτεί από το PSI («κούρεμα») και τις μαζικές εκροές καταθέσεων το 2012. Στα 65 του σήμερα έχει αποσυρθεί από τον δημόσιο βίο, διατηρώντας ωστόσο στο ακέραιο της επαφές του με τις ηγεσίες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Κομισιόν, καθώς και με τη γερμανική καγκελαρία.

Ο ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ

 Ως υπουργός Οικονομικών τη διετία 2012-2014, ο Γ. Στουρνάρας αποσόβησε αρχικώς τον άμεσο κίνδυνο της χρεοκοπίας που διέτρεχε η χώρα το καλοκαίρι του 2012. Κι ενώ το πρώτο έτος της υπουργίας του προχώρησε σε αύξηση των φόρων για την υλοποίηση των όρων του Μνημονίου, έπειτα εμφάνισε πρωτογενές πλεόνασμα, εξάλειψε τους υφεσιακούς δείκτες και επανέφερε την Ελλάδα στις διεθνείς αγορές χρήματος, μετά από τέσσερα χρόνια αποκλεισμού. Οι σχέσεις του με το ΠΑΣΟΚ του κ. Βενιζέλου (σ.σ.: παρότι στέλεχος των κυβερνήσεων Σημίτη) και με τον ΣΥΡΙΖΑ πέρασαν από σαράντα κύματα. Λίγο πριν από την προκήρυξη των εκλογών, για λόγους επικοινωνιακούς, η απερχόμενη πρόεδρος της Βουλής είχε ζητήσει τη βίαιη προσαγωγή του για την υπόθεση της Siemens. Αναλόγως, ο κ. Τσίπρας επί μήνες προσπαθούσε να τον «καθαιρέσει» από την Τράπεζα της Ελλάδος. Ομως, ο κ. Στουρνάρας, με τις προσωπικές παρεμβάσεις του στην τρόικα, πέτυχε την αποπληρωμή των καθυστερούμενων δόσεων προς το ΔΝΤ και την ΕΚΤ, αύξησε τα όρια των capital controls και συνέβαλε στη μερική απομείωση των εγγυήσεων των ελληνικών τραπεζών με τις οποίες αντλείται ρευστότητα από τον ELA, διατηρώντας το δικαίωμα πρόσβασης στον μηχανισμό, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση.

Ο ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ

 Ο Ευρωπαίος επίτροπος Μεταναστευτικής Πολιτικής, Δ. Αβραμόπουλος, έχει παρελθόν ως υπουργός Αμυνας στη μεταβατική κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου το 2011. Μετά την ανάληψη των καθηκόντων της υπηρεσιακής κυβέρνησης της κ. Βασιλικής Θάνου, σε διάστημα λίγων εικοσιτετραώρων, έθεσε σε εφαρμογή το σχέδιο αντιμετώπισης της μεταναστευτικής κρίσης, ενεργοποιώντας παράλληλα σχετικά κοινοτικά κονδύλια εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Το όνομά του είχε ακουστεί και στο πρόσφατο παρελθόν για τη θέση του μεταβατικού πρωθυπουργού, προοπτική την οποία αντιμετωπίζουν πολύ θετικά ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, και αρκετοί Ευρωπαίοι ηγέτες.

Ο ΑΠΟΔΕΚΤΟΣ

 Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Δραγασάκης, προτάθηκε από τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη για τη μεταβατική πρωθυπουργία το βράδυ της 20ής Αυγούστου, όταν ο κ. Τσίπρας παραιτήθηκε από το αξίωμα του πρωθυπουργού, ζητώντας εκλογές. Κατά τον αρχηγό της Ν.Δ., ο κ. Δραγασάκης, υπουργός Οικονομικών στην οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα, αποτελεί πρόσωπο κοινής αποδοχής, με διευρυμένες πολιτικές αντιλήψεις και εμπειρία στην κοινωνικοοικονομική πραγματικότητα. Η περίπτωσή του αντιμετωπίζεται θετικά και στο εξωτερικό, καθώς ηγήθηκε της ομάδας διαπραγμάτευσης την κρίσιμη εβδομάδα μετά την παραίτηση-αποπομπή του Γιάνη Βαρουφάκη από το υπουργείο Οικονομικών. Ο κ. Δραγασάκης εξαρχής είχε διαφωνήσει με την τακτική του κ. Βαρουφάκη, θεωρώντας ότι δεν νοείται Plan B εκτός του στενού πυρήνα της ευρωζώνης.

Καραμανλής, ο… ξεχωριστός

Ξεχωριστή είναι η περίπτωση του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, ο οποίος δεν φαίνεται να επιθυμεί την άμεση επαναδραστηριοποίησή του. Θεωρεί ότι η υλοποίηση του τρίτου Μνημονίου ενέχει μεγάλες παγίδες και ανυπολόγιστους κινδύνους για την κοινωνία, αν δεν επέλθει πολιτική ηρεμία. Στο ερώτημα αν ο κ. Καραμανλής έχει λύση εξόδου από την κρίση, η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική. Οταν ξέσπασε το οικονομικό «τσουνάμι» από τις ΗΠΑ το 2008, παρά τις αντιξοότητες, η κυβέρνησή του εξακολουθούσε να δανείζεται με χαμηλά επιτόκια από τις διεθνείς αγορές ομολόγων και εντόκων γραμματίων, επιταχύνοντας παράλληλα τους ρυθμούς απορρόφησης των πόρων του ΕΣΠΑ. Κατηγορήθηκε ότι δημιούργησε τη «γενιά των 700 ευρώ», μόνο που όταν έχασε τις εκλογές του 2009 η ανεργία κυμαινόταν σε μονοψήφιο ποσοστό και η αξιοπιστία της χώρας ήταν στο μέγιστο δυνατό επίπεδο. Αν επανέλθει, θα το κάνει με τους δικούς του όρους, εφόσον οι πολιτικοί του αντίπαλοι αναγνωρίσουν την ορθότητα των προ εξαετίας επιλογών του, όταν στο «λεφτά υπάρχουν» του Γιώργου Παπανδρέου αντέτεινε το «πάγωμα» των μισθών και των συντάξεων για μία διετία, «μέχρι να περάσει η μπόρα».