Της Νεφέλης Ιανού - Εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Η αντίστροφη μέτρηση για την έκδοση εντάλματος κατά του Θωμά Λιακουνάκου ξεκίνησε μετά την απολογία του πρώην αναπληρωτή διευθυντή της Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών, Αντώνη Κάντα, τον Δεκέμβριο του 2013. Σε εκείνη την απολογία-ποταμό, ο Α. Κάντας ομολόγησε, μεταξύ άλλων δωροδοκιών, και τη «μίζα» που πήρε για τα 4 ραντάρ επί των αεροσκαφών Εμπραέρ, ύψους 250.000 ευρώ. Το πρόγραμμα αυτό αποτελούσε μέρος των αντισταθμιστικών που είχαν συμφωνηθεί στο πλαίσιο της σύμβασης για το Αερομεταφερόμενο Σύστημα Εγκαιρης Προειδοποίησης και Ελέγχου, αξίας 540 εκατ. ευρώ.

Από τότε η ανακρίτρια Βασιλική Μπράτη, που είχε αναλάβει την υπόθεση, είχε βάλει στο μικροσκόπιό της την offshore Interaction, με έδρα το Μονακό. Οι πρώτες απαντήσεις που έλαβε στο αίτημα δικαστικής συνδρομής προς το πριγκιπάτο για τη δραστηριότητα της εταιρείας δεν ήταν καθόλου διαφωτιστικές. Επαναλαμβάνοντας όμως το αίτημα μέσω της Eurojustice, τα στοιχεία που έλαβε έδωσαν νέα τροπή στην ανάκριση.

Ο συνδυασμός αυτών με τις μαρτυρικές καταθέσεις δύο προσώπων που είχαν εμπλακεί και σε άλλες συμβάσεις εξοπλιστικών ως κατηγορούμενοι, του Γιώργου Καμάρη και του χρηματιστή Πέτρου Χριστοδουλίδη, οδήγησε στον Θ. Λιακουνάκο και στη σύνδεσή του με την Interaction. Από αυτή φαίνεται να πέρασαν πάνω από 2 εκατ. ευρώ, προερχόμενα από τα «μαύρα» ταμεία της Ericsson, τα οποία κατέληξαν -κατά την ανακρίτρια- μέσω των Rea International και Highwood Services Ltd. στον Γ. Σμπώκο, τον Α. Τσοχατζόπουλο και «άλλους, άγνωστους στην ανάκριση, πολιτικούς ή στρατιωτικούς υπαλλήλους και κρατικούς αξιωματούχους», ώστε η ανάθεση της προμήθειας να γίνει στη σουηδική εταιρεία. Διαχειριστής της πρώτης εμφανίζεται ο Γ. Καμάρης. Ενώπιον της ανακρίτριας φέρεται να αποκάλυψε -όπως είχε πράξει και σε ανάκριση για άλλο εξοπλιστικό- ότι πραγματικός ιδιοκτήτης της εταιρείας είναι ο πρώην διευθυντής της Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών, Γ. Σμπώκος.

Οσον αφορά τη Rea International, που φαίνεται να είναι συμφερόντων των χρηματιστών Πέτρου και Γιώργου Χριστοδουλίδη, ο πρώτος, καταθέτοντας στην ανακρίτρια, ξεκαθάρισε ότι οι εντολές για τα εμβάσματα δίνονταν από τον Γ. Καμάρη, ο οποίος «έδειξε» τον Γιάννη Σμπώκο.

ΤΟ ΠΟΡΙΣΜΑ

Μετά την αξιολόγηση των στοιχείων, η δικαστική λειτουργός κατέληξε ότι πραγματικοί ιδιοκτήτες της Interaction είναι ο Θ. Λιακουνάκος και ο δικηγόρος Peter Coleridge. Αυτοί, μαζί με 8 στελέχη της Ericsson «και άλλα τρίτα, εισέτι άγνωστα στην ανάκριση, πρόσωπα, προκειμένου να επιτύχετε την ανάθεση της εν λόγω προμήθειας στη σουηδική εταιρεία, υποσχεθήκατε πριν από την υπογραφή της σύμβασης και εν τέλει καταβάλατε, πριν και μετά την υπογραφή της σύμβασης, παρανόμως σε Ελληνες κρατικούς αξιωματούχους χρηματικά ωφελήματα (δώρα), προκειμένου αυτοί, κατά παράβαση του υπηρεσιακού καθήκοντος αυτών, να προβούν σε αναγόμενη στα καθήκοντά τους ενέργεια για την ανάθεση της προκειμένης προμήθειας, πλέον δε συγκεκριμένα εσύ (σ.σ.: Θ. Λιακουνάκος), ενεργών τόσο για λογαριασμό σου, όσο και για λογαριασμό των προαναφερόμενων προσώπων, συγκατηγορούμενών σου, υποσχέθηκες πριν από την υπογραφή της σύμβασης να καταβάλεις και εν τέλει παρανόμως κατέβαλες (πριν και μετά την ολοκλήρωση της καταρτίσεως της συμβάσεως, το έτος 1998 και έως τουλάχιστον το 2009) στον γενικό διευθυντή της Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών του υπουργείου Αμυνας, Ιωάννη Σμπώκο, και τον χωριστά διωκόμενο τότε υπουργό Αμυνας, Ακη Τσοχατζόπουλο, χρηματικά ωφελήματα (δώρα)… προκειμένου αυτοί, κατά παράβαση του υπηρεσιακού καθήκοντός τους, να προωθήσουν, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους και των εν γένει καθηκόντων τους και, εν πάση περιπτώσει, να μην παρακωλύσουν για οιονδήποτε λόγο, την ανάθεση της εν λόγω προμήθειας στην προαναφερόμενη σουηδική εταιρεία».

Για την εμπλοκή του Θ. Λιακουνάκου στην υπόθεση -και όχι μόνο- θεωρείται πως σημαντικά στοιχεία διαθέτει ο συγκατηγορούμενός του, Peter Coleridge. Ο Coleridge, εκτός από την Interaction, διαχειριζόταν τον λογαριασμό της Evanston, εταιρείας που μεσολάβησε για την προμήθεια των αρμάτων μάχης Leopard. Σημειώνεται ότι από την Eισαγγελία Διαφθοράς τον Ιούλιο ασκήθηκε ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος στον Θ. Λιακουνάκο, καθώς φέρεται να ωφελήθηκε με 25 εκατ. ευρώ από τα αντισταθμιστικά για τα Leopard.

«Καίει» και πολιτικούς

Στην υπόθεση με την offshore Interaction, σημαντικός μάρτυρας στη διαδικασία αποδείχθηκε το πρώην στέλεχος της Εricsson, Λις Ολοφ Νένζελ, ο οποίος φέρεται να ήταν ο διαχειριστής των «μαύρων» ταμείων της σουηδικής εταιρείας. Ενώπιον της ανακρίτριας έδωσε δύο καταθέσεις, την πρώτη φορά στη Σουηδία και τη δεύτερη εδώ, στην Ελλάδα. Οπως έχει πει ο ίδιος και δημοσίως για την υπογραφή της ερευνώμενης σύμβασης που αφορούσε το Αερομεταφερόμενο Σύστημα Εγκαιρης Προειδοποίησης και Ελέγχου (ΑΣΕΠΕ), «έπεσε» μίζα ύψους δεκατριών εκατομμυρίων ευρώ, την οποία μοιράστηκαν «πολιτικοί, στρατιωτικοί και υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι»…

Ο επιχειρηματίας, πάντως, αρνείται όσα του αποδίδονται, αφήνοντας μάλιστα και σαφείς αιχμές για πολιτικές σκοπιμότητες γύρω από τη σύλληψή του: «Προκαλεί εύλογη εντύπωση το γεγονός ότι επελέγη αυτή η “πρακτική” της βεβιασμένης “απολογίας” μου, καθόσον:

α) Ημουν πάντοτε, αποδεδειγμένα, στη διάθεση των δικαστικών Αρχών. β) Δεν είχε ασκηθεί, εξαρχής, σε βάρος μου, και στα πλαίσια της παρούσης υποθέσεως, η οποιαδήποτε ποινική δίωξη. γ) Δεν έχω δωροδοκήσει, όπως κατ’ επανάληψη έχω δηλώσει, οποιονδήποτε κρατικό υπάλληλο. δ) Ολη η επαγγελματική μου δραστηριότητα ήταν ανέκαθεν διαφανής και νόμιμη και τα εισοδήματά μου εμφανή και φορολογητέα στην Ελλάδα…».