Δίδασκε πάντοτε με το ράσο και τον σταυρό του και πριν από κάθε χειρουργική επέμβαση, άναβε το καντήλι, προσευχόταν μπροστά στην εικόνα της Παναγίας, πότιζε ένα βαμβάκι με ιώδιο και σταύρωνε το σώμα του ασθενούς. Έτσι κυλούσαν τα πρώτα χρόνια για τον όσιο Λουκά τον ιατρό (από τους σημαντικότερους χειρουργούς της εποχής του), ο οποίος κατάφερε να συνδυάσει τα ιατρικά με τα ποιμαντικά καθήκοντά του. Έως τη στιγμή που το σοβιετικό καθεστώς άρχισε έναν γύρο διώξεων, βασανιστηρίων και αλλεπάλληλων εξοριών σε φυλακές της Σιβηρίας. Έχοντας μόλις στα 30 του χρόνια περισσότερες από 538 εγχειρήσεις στο ενεργητικό του και μια προσπάθεια για την πρώτη μεταμόσχευση νεφρού από ζώο σε άνθρωπο, ο όσιος Λουκάς κατέχει σημαντική θέση στο αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Ο κατά κατά κόσμον Βαλεντίν του Φέλιξ Βόινο-Γιασενέτσκι γεννήθηκε στις 27 Απριλίου του 1877 στο Κερτς της Κριμαίας. Ο πατέρας του ήταν ρωμαιοκαθολικός και η μητέρα του ορθόδοξη, αν και δεν συμμετείχε ενεργά στη λατρευτική ζωή της Εκκλησίας. Παρά την κλίση του στις καλές τέχνες (στα 15 του πήρε το πρώτο βραβείο ζωγραφικής), επέλεξε να ακολουθήσει την Ιατρική, στο Κίεβο, όπου μετακόμισε μαζί με την οικογένειά του. Ο Βαλεντίν αποφοίτησε με άριστα το 1903 και στη συνέχεια ειδικεύτηκε στην Οφθαλμολογία.

Έναν χρόνο αργότερα, ο ρωσο-ιαπωνικός πόλεμος τον βρήκε στην Άπω Ανατολή, να προσφέρει τις ιατρικές του υπηρεσίες ως χειρουργός. Γνώρισε την Άννα Βασιλίγιεβνα Λάνσκαγια, την οποία και παντρεύτηκε, αποκτώντας μαζί της τέσσερα παιδιά. Με το τέλος του πολέμου, ο Βαλεντίν εργάστηκε σε επαρχιακά νοσοκομεία. Ώρες ατέλειωτες μελετούσε σχετικά με την τοπική αναισθησία και συνέτασσε επιστημονικά άρθρα, επιλέγοντας να ασχοληθεί με την Γενική Αναισθησία, που, όπως έλεγε, την εποχή εκείνη «ήταν πολύ πιο επικίνδυνη από την ίδια τη χειρουργική επέμβαση». Γύρω στο 1909 κατάφερε να βρει έναν απλό και σίγουρο τρόπο τοπικής αναισθησίας.

Διαβάστε τη συνέχεια στο ikivotos.gr.