Όσο περνούν οι μέρες, ο μαύρος κατάλογος των προσφύγων που χάνουν τη ζωή τους μεσοπέλαγα, μεγαλώνει. 

Γονείς με τα μωρά τους στην αγκαλιά, μικρά παιδιά αλλά και ηλικιωμένοι, επιλέγουν τον δρόμο της προσφυγιάς προκειμένου να ξεφύγουν από την επίγεια κόλαση στην οποία μετατράπηκε η χώρα τους.

Ωστόσο, κάποιοι από αυτούς δεν προλαβαίνουν να ολοκληρώσουν το ταξίδι τους και να ξεκινήσουν τη νέα ζωή που ονειρεύτηκαν σε μια άλλη, ειρηνική χώρα μαζί με τις οικογένειές τους. Έτσι, ενώ ξεκινούν γεμάτοι αγωνία αλλά και ελπίδα για το αύριο, στην πορεία καταλήγουν στον πάτο μιας μαύρης και αφιλόξενης θάλασσας που μετρά εκατοντάδες κουφάρια ξενιτεμένων ανθρώπων. 

Οι φωτογραφίες που ακολουθούν αποκαλύπτουν με τον πιο φρικτό τρόπο πως αν οι θάλασσες του Αιγαίου είχαν φωνή, θα μας μιλούσαν για τα ουρλιαχτά των παιδιών την ώρα που τα ορμητικά κύματα έπεφταν κατά πάνω τους αλλά και για τα κλάματα των γονέων που βίωσαν τη μεγαλύτερη κατάρα που μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος, να παρακολουθεί ανήμπορος το παιδί του να ξεψυχά.