Του Γιώργου Λυκουρέντζου-Εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Ηταν 7 Απριλίου του 2014 όταν ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στο πλαίσιο της επίθεσης που είχε εξαπολύσει κατά του Αντώνη Σαμαρά για τη συνομιλία του Τάκη Μπαλτάκου με τον Ηλία Κασιδιάρη και τις επαφές του με τη Χρυσή Αυγή, είχε κατηγορήσει τον πρώην γ.γ. της κυβέρνησης ως τον υπεύθυνο για το μπάχαλο που προκαλούσε κάθε φορά με τον καταιγισμό τροπολογιών στα νομοσχέδια.

Τα πράγματα, όμως, δεν έχουν αλλάξει και πολύ, με τους κ.κ. Σαγιά και Καλογήρου, τους γραμματείς των δύο κυβερνήσεων του Αλέξη Τσίπρα, να «αξιοποιούν» την παρακαταθήκη Μπαλτάκου. Το αποτέλεσμα είναι ο κοινοβουλευτικός απολογισμός της κυβέρνησης να είναι 93 τροπολογίες σε λιγότερο από εννιά μήνες νομοθετικού έργου. Μεταξύ αυτών, μάλιστα, οι 40 ήταν εκπρόθεσμες, ενώ ο καταιγισμός κορυφώθηκε όταν στη θέση του προέδρου της Βουλής δεν ήταν πια η κυρία Κωνσταντοπούλου, με τα όποια εμπόδια προκαλούσε.

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ

Οι 22 τροπολογίες στο νομοσχέδιο για τις βοσκήσιμες γαίες, που ψηφίστηκε πριν από μία εβδομάδα, δεν ήταν τίποτα άλλο από την επιβεβαίωση ότι η «πρώτη φορά Αριστερά», εκτός από τα Μνημόνια, υιοθέτησε σε απόλυτο βαθμό και μια απαράδεκτη πρακτική νομοθέτησης, μέσω συνοπτικών διαδικασιών, κατεπειγόντων νομοσχεδίων και νυxτερινών τροπολογιών, την οποία ως αντιπολίτευση κατήγγελλε ακόμα και ως πραξικοπηματική. Οι αριθμοί είναι ενδεικτικοί: Δέκα νομοσχέδια ψηφίστηκαν με κατεπείγουσα διαδικασία, επτά με επείγουσα διαδικασία και μόλις πέντε με κανονική διαδικασία, ενώ δύο νόμοι αφορούν σε κύρωση των άλλοτε «επάρατων» Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, οι οποίες συνολικά έφτασαν τις 14! Και μέσα σε όλα αυτά, οι κυβερνητικές τροπολογίες που ψηφίστηκαν συνολικά φτάνουν τις 93. Μαζί, δε, με αυτές που κατατέθηκαν, αλλά τελικά αποσύρθηκαν ξεπερνούν τις 100.

Η κυβέρνηση έδειξε τις διαθέσεις της με το «καλημέρα», εντάσσοντας μόλις στο πρώτο νομοσχέδιο που κατέθεσε τον Μάρτιο οκτώ τροπολογίες. Αν τότε, όμως, η δικαιολογία ήταν ότι το Κοινοβούλιο είχε παραμείνει κλειστό επί τρεις μήνες, λόγω της διαδικασίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, και είχαν συσσωρευτεί δεκάδες θέματα προς επίλυση, στη συνέχεια η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. έδειξε να ξεπερνά ακόμα και την κυβέρνηση Σαμαρά, με δεκάδες τροπολογίες, μεταξύ των οποίων και κάποιες άλλοτε μικρές και άλλοτε μεγάλες εξυπηρετήσεις.

ΑΣΧΕΤΕΣ

 Η συντριπτική πλειονότητα των τροπολογιών ήταν άσχετες με τον βασικό κορμό των νομοσχεδίων και σε πολλές περιπτώσεις έφεραν τη σήμανση «εκπρόθεσμη», καταπατώντας έτσι τον κανονισμό της Βουλής, με τη δικαιολογία πως «η τροπολογία αντιμετωπίζει κατεπειγόντως φλέγοντα ζητήματα» να είναι η μόνιμη επωδός των υπουργών. Παράλληλα, η κυβέρνηση επέλεξε μέσω τροπολογιών της τελευταίας στιγμής, οι οποίες θα μπορούσαν να αποτελέσουν αυτοτελή νομοσχέδια, να ρυθμίσει σημαντικότατα και δύσκολα ζητήματα, ώστε να αποφύγει τη διευρυμένη συζήτηση. Ενδεικτικότερο παράδειγμα, το ότι ακόμα και στο Μνημόνιο του Δεκαπενταύγουστου το Μέγαρο Μαξίμου δεν δίστασε να καταθέσει τις συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις ως τροπολογία, ενώ με τροπολογίες ρυθμίστηκαν μεταξύ άλλων τα τέλη κυκλοφορίας για το 2016, η επιλογή των διευθυντών στην Εκπαίδευση, η ανάθεση αρμοδιότητας στον γενικό γραμματέα Δημοσίων Εσόδων να επιλέγει τις υποθέσεις που θα διερευνήσει η υπηρεσία, αλλά και η υποχρεωτική μεταφορά των διαθεσίμων φορέων του Δημοσίου σε λογαριασμούς της Τραπέζης της Ελλάδος. Τις περισσότερες τροπολογίες περιλάμβανε το νομοσχέδιο του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης για τις βοσκήσιμες γαίες, που είχε 22, ακολούθησε νομοσχέδιο του υπουργείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης για τα ΑμεΑ, με 13, αλλά και το νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών τον Μάιο, με 9.

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ

Αναλόγως αντικοινοβουλευτική είναι η πρακτική που ακολουθείται στον τρόπο συζήτησης και ψήφισης των νομοσχεδίων. Ενδεικτικό της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί είναι το γεγονός ότι από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου και έπειτα όλοι οι νόμοι έχουν ψηφιστεί με τη διαδικασία του επείγοντος ή του κατεπείγοντος, ενώ τελευταίος νόμος που ψηφίστηκε με την κανονική διαδικασία επεξεργασίας, συζήτησης και ψήφισης ήταν αυτός του υπουργείου Δικαιοσύνης για την τροποποίηση του Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας, πριν από έξι μήνες (ημερομηνία κατάθεσης 3/6/2015).

Και σε αυτή την περίπτωση οι αριθμοί είναι χαρακτηριστικοί και δεν επιδέχονται παρερμηνείες, καθώς στους οκτώ μήνες νομοθέτησης μόλις το 20% των νομοθετημάτων πέρασε με κανονική διαδικασία. Στα αξιοσημείωτα δεν μπορεί να μην αναφερθεί το νομοσχέδιο-μαμούθ με το οποίο πέρασαν ούτε μία, ούτε δύο, αλλά δώδεκα συνολικά Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου.

Ενδεικτικό των κυβερνητικών προθέσεων είναι πως ακόμα και σε νομοσχέδια που εισάγονται με θεωρητικά κανονική διαδικασία, η πρώτη με τη δεύτερη ανάγνωση δεν απέχουν παρά μόνο λίγες ώρες. Η κυβέρνηση εγκαινιάζει πλέον μια καινοτόμα διαδικασία νομοθέτησης μεταξύ επείγοντος και κατεπείγοντος. Μια διαδικασία η οποία προβλέπει κατάθεση νομοσχεδίων συνήθως Δευτέρα και ψήφισή τους στην Ολομέλεια μέσα σε 4-5 ημέρες, με αλλεπάλληλες συνεδριάσεις σε επιτροπές και Ολομέλεια, με τους βουλευτές να μην έχουν τον απαραίτητο χρόνο για τη μελέτη ογκωδέστατων νομοσχεδίων, αλλά και τη διαλεύκανση «σκοτεινών» σημείων.