Τιμήθηκε σήμερα από τις αρμόδιες αρχές και τον Δήμαρχο Γιάννη Μώραλη, η επέτειος του σφοδρού βομβαρδισμού του Πειραιώς από τους Συμμάχους, ιδίως τους; Αμερικανούς, στις 11 Ιανουαρίου 1944, που προκάλεσε εκατόμβες αθώων θυμάτων και αναδεικνύοντας έτσι τον Πειραιά ως την Ελληνική πόλη που ταλαιπωρήθηκε περισσότερο από κάθε άλλη στην διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου! 

Ο διπλός βομβαρδισμός της πόλης από τους Συμμάχους, το πρωί από τους Αμερικάνους, το βράδυ από τους Βρετανούς, προκάλεσε τρομερές καταστροφές όχι μόνο στον ίδιο τον Πειραιά αλλά και στη Δραπετσώνα, την Ευγένεια και σε όλη την ευρύτερη περιοχή της πόλεως.

Ο βομβαρδισμός της 11/1/1944 πραγματοποιήθηκε κατά βάση από την Αμερικανική Αεροπορία, που τότε ανήκε οργανικά στον Στρατό Ξηράς, καθώς δεν υπήρχε ανεξάρτητος (Αεροπορικός) Κλάδος των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων (USAAF). Οι Αμερικανοί όπως «δικαιολογήθηκαν» εκ των υστέρων, βομβάρδισαν τον Πειραιά «εκ λάθους», καθώς στόχος τους ήταν το στρατιωτικό αεροδρόμιο της Ελευσίνος! Λόγω όμως κακών καιρικών συνθηκών αλλά και του γεγονότων ότι εξαιτίας αυτών έξι αμερικανικά βομβαρδιστικά συγκρούστηκαν στον αέρα, τα υπόλοιπα βομβαρδιστικά έριξαν τις βόμβες άρον-άρον και πιο νωρίς από το κανονικό, με αποτέλεσμα να καταστραφεί ο Πειραιάς. 

Στο σημείο αυτό πρέπει να έχουμε υπόψη μας μερικά επί μέρους «τεχνικά» στοιχεία: 

1)Οι Αμερικανοί στην Ευρώπη χρησιμοποιούσαν κυρίως τα υπερσύγχρονα βομβαρδιστικά τους Β-17 "Flying Fortress" (Ιπτάμενα Φρούρια), τετρακινητήρια που μετέφεραν μεγάλο αριθμό βομβών, που αφήνονταν πάνω από τον στόχο σε μία διέλευση. 

2)Τα αεροσκάφη αυτά για να αντιμετωπίσουν καλύτερα την γερμανική αντιαεροπορική άμυνα πετούσαν σε πολύ κλειστούς σχηματισμούς ("Boxes"), ώστε το ένα αεροσκάφος να προστατεύει το άλλο με τα πολυβόλα του, και σε πολύ μεγάλο ύψος, άνω των 8000-9000 μέτρων, όπου ελάχιστα γερμανικά καταδιωκτικά αεροσκάφη μπορούσαν να τα προσβάλλουν. 

3)Οι Αμερικανοί χρησιμοποιούσαν την τεχνική του "carpet bombing" ("Βομβαρδισμός χαλιού"), όπου από τη στιγμή που το επικεφαλής αεροσκάφος του σχηματισμού άφηνε τις βόμβες του, το ίδιο έκαναν και όλα τα υπόλοιπα ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ. Πρακτικώς αυτό σημαίνει ότι αν το επικεφαλής έκανε λάθος μισή μοίρα, από το ύψος των 9000 χιλιομέτρων που αφήνονταν οι βόμβες, τότε οι βόμβες ΟΛΟΥ του σχηματισμού έπεφταν σε λάθος μέρος κατά μερικά χιλιόμετρα. 

Έχουν κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο φωτογραφίες αμερικανικών βομβαρδιστικών που είχε τραβήξει ο βομβαρδιστής από το ρύγχος του αεροσκάφους, που έδειχναν αυτά να πετούν πάνω από τον Πειραιά με προοορισμό την Ελευσίνα και να αφήνουν τις βόμβες. 

Δυστυχώς για τους; Πειραιώτες πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι τα πληρώματα των αμερικανικών αεροσκαφών την περίοδο αυτή του πολέμου αποτελούνταν από νεαρούς 18-21 ετών με μεγαλύτερο τον πιλότο συνήθως, όπου εκπαιδευμένοι να ακολουθούν πιστά τις διαταγές και να φεύγουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα για τη σωτηρία από την περιοχή του στόχου, μόλις έβλεπαν τον επικεφαλής να ρίχνει τις βόμβες, έκαναν το ίδιο χωρίς δεύτερη σκέψη. 

Τέλος, απλώς να σημειωθεί ότι ο Πειραιάς στη διάρκεια του πολέμου βομβαρδίστηκε ανεπιτυχώς από τους Ιταλούς, και αργότερα από τους Γερμανούς (βράδυ 6-7 Απριλίου 1941) τότε με καταστροφικά αποτελέσματα εξαιτίας του ότι επλήγη από ένα γερμανικό Junkers Ju-88 ένα βρετανικό φορτηγό που μετέφερε κρυφίως από τις ελληνικές λιμενικές αρχές 300 τόνους ΤΝΤ που ανατινάχτηκαν και η φοβερή έκρηξή τους ισοπέδωσε τον Πειραιά και ακούστηκε μέχρι την Κηφισιά!

Για τον βομβαρδισμό του Πειραιώς από τους Συμμάχους διαμαρτυρήθηκε επισήμως τόσο η εξόριστη Ελληνική κυβέρνηση του Καϊρου, όσο και η κατοχική των προδοτών (με επικεφαλής των Ράλλη), χωρίς όμως αποτελέσματα. Ο βομβαρδισμός θεωρήθηκε κάτι ως «παράπλευρη απώλεια» ενός πολυετούς και άγριου πολέμου. Όπως ποτέ στον πόλεμο αυτό δεν δόθηκαν εξηγήσεις για όσους στρατιωτικούς σκοτώθηκαν «εκ λάθους» και από φίλια πυρά. Θεωρήθηκαν συλλήβδην «απώλειες πολέμου» και ....καθάρισαν. 

Μεταπολεμικά και από τα αμερικανικά αρχεία αποδείχτηκε ότι βομβαρδιστικά B-17 απογειώθηκαν από την αμερικάνικη βάση της Φότζια της Ιταλίας, και ανήκαν στη δύναμη της 5ης  Πτέρυγος Βομβαρδισμού της 15ης  Αεροπορικής Δυνάμεως (15th US Army Air Force). Για την προστασία τους από τυχόν προσβολή τους από αεροσκάφη της Luftwaffe συνοδεύονταν από αεροσκάφη τύπου Lockheed P-38 Lightning.

Ο σχηματισμός αυτός έφτασε πάνω από τον Πειραιά στις 12.35 και στις 13.43 απεχώρησε. Μετά από αυτόν ακολούθησαν στις 19.22 και 22.00 άλλοι δύο βομβαρδισμοί, από αγγλικούς σχηματισμούς αυτή την φορά (RAF), γεγονός που αδυνατίζει κατά πολύ την «επίσημη» αιτιολογία περί προθέσεως βομβαρδισμού του αεροδρομίου της Ελευσίνος. 

Στο Military History Network σημειώνεται η καταστροφή της πόλεως, ενώ στο γίνεται λόγος μόνο για βομβαρδισμό του λιμένος. Σημειώνονται επίσης οκτώ απώλειες δικών τους αεροσκαφών, εκ των οποίων τα έξι βομβαρδιστικά καταστράφηκαν από μεταξύ τους σύγκρουση λόγω κακοκαιρίας (πυκνή νέφωση). Τα αεροσκάφη αυτά ανήκαν στη δύναμη της 456ης Σμηναρχίας Βομβαρδισμού με τις 744, 745, 747 και 748 Μοίρες Βαρέων Βομβαρδιστικών Β-17, από την αεροπορική βάση Cerignola, καθώς και της 82ης Σμηναρχίας Μαχητικών με τις 95, 96 και 97 Μοίρες Μαχητικών με αεροσκάφη P-38 από την αεροπορική βάση του Lecce.    

Ως αποτέλεσμα του φοβερού αυτού Συμμαχικού βομβαρδισμού του Πειραιώς σημειώθηκαν – μεταξύ άλλων – οι εξής απώλειες

(Πηγή: http://www.orp.gr)    

•    Δεν έμεινε σχολείο, νοσοκομείο, εκκλησία, καταφύγιο και γενικά χώρος που συγκεντρώνονταν κόσμος που να μην επλήγη. 
•    Η καταστροφή σε κόστος υπολογίστηκε περί τα 325 εκατομ. προπολεμικές δραχμές. 
•    Ο Πειραιάς, από την μεγαλοπρέπεια του μεσοπολέμου, βυθίστηκε ολοκληρωτικά στο χάος και έκανε χρόνια για να ορθοποδίσει. 
•    Κανένα διεθνές δικαστήριο δεν δίκασε αυτό το έγκλημα πολέμου, ουδείς τιμωρήθηκε. 
•    Κανείς εκπρόσωπος δημοτικής ή άλλης αρχής δεν εζήτησε αποζημίωση και ουδείς αποζημιώθηκε. 
•    Καμμία πόλη που δεν ανήκε εντός της γερμανικής επικράτειας, δεν βομβαρδίστηκε τρεις φορές την ίδια μέρα από δύο διαφορετικές υπερδυνάμεις της εποχής. 
•    Δεν έγινε ποτέ γνωστόν αν υπήρχε διαταγή σύμφωνα με την οποία σφυροκόπησαν αλύπητα τον πληθυσμό και όχι τους στρατιωτικούς στόχους, ή αν αυτό συνέβη λόγω των άσχημων καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν.
•    Ο ναός της Αγίας Τριάδος Πειραιώς κτίστηκε το 1850. Το μεσημέρι της 11ης Ιανουαρίου του 1944 βομβαρδίστηκε από τους συμμάχους και κατεστράφη. Τα θύματα υπολογίστηκαν σε 5.500: Σχεδόν όλοι Έλληνες, μόνον 8 ήταν οι νεκροί Γερμανοί στρατιώτες.
•    Ανάμεσα στις χιλιάδες των θυμάτων της μέρας εκείνης, συγκαταλέγονται και 85 μαθήτριες μαζί με τις 15 δασκάλες τους της Δημοτικής Οικοκυρικής και Επαγγελματικής Σχολής Πειραιώς, που καταπλακώθηκαν στο καταφύγιο του κτιρίου της Ηλεκτρικής Εταιρείας. Ακόμη 200 μαθήτριες που πέθαναν από ασφυξία στη Γαλλική Σχολή, 70 άτομα στο εστιατόριο του Βίρβου, γωνία Ρέπουλη και Βασ. Κωνσταντίνου, στο κτίριο Ταβλαδωράκη με το «Κοντινένταλ»

 

Λ.Σ.Μ