Με πλήρη απουσία οποιασδήποτε αναφοράς τουλάχιστον από πλευράς επισήμου πολιτείας για τη θλιβερή επέτειο της συμπληρώσεως 70 ετών από την έναρξη του αιματηρού, αδελφοκτόνου, εμφυλίου πολέμου, στις 31 Μαρτίου 1946, πέρασε η σημερινή ημέρα, αποδεικνύοντας έτσι πόσο γρήγορα και πόσο εύκολα ξεχνιούνται θέματα που δίχασαν γενιές Ελλήνων και χάραξε με ανεξήτηλα γράμματα τη νεώτερη πολιτική Ιστορία της Χώρας.

Σαν σήμερα, στις 31/3/1946 σημειώθηκε η επίθεση κομμουνιστών ανταρτών υπό τους Υψηλάντη, Μπαρούτα και Χατζάρα, στον σταθμό της τότε Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής στο Λιτόχωρο Πιερίας, Με την επίθεση αυτή ξεκίνησε και τυπικά ο Ελληνικός Εμφύλιος, ο οποίος ταλάνησε τη χώρα μας στη δεκαετία του ' 40 και οι καταστροφικές του συνέπειες ταλαιοπώρησαν τους Ελληνες «νικητές» και «ηττημένους» για περισσότερες από τρεις δεκαετίες. Ένας πόλεμος που ήταν ασφαλώς Εμφ΄θλιος, αφού ο Έλλληνας πολεμούσε Έλληνα και ο αδελφός, τον αδελφό του, στην πραγματικότητα βεβαίως ήταν η από πλευράς των κομμουνιστών του τότε νομίμου ΚΚΕ να καταλάβουν ενόπλως την αρχή, να καταλύσουν το κράτος, την παραμονή ακριβώς των εκλογών της 1ης Απριλίου 1946, που το ΚΚΕ άν και νόμιμο επαναλμβάνουμε πολιτικό κόμμα, είχε ταχθεί υπέρ της αποχής.   

Θυμίζουμε ότι με τη Συμφωνία της Βάρκιζας (8/2/1945), με την οποία «έκλεισε» η Μάχη των Αθηνών, πιο γνωστή ως «τα Δεκεμβριανά» (5/12/1944), είχε συμφωνηθεί η διενέργεια βουλευτικών εκλογών, οι πρώτες μετά το 1936, οι οποίες προκηρύχθηκαν για την 1/4/1946 και θα γινόντουσαν με απλή αναλογική και σε «ευρεία εκλογική περιφέρεια», με την παρουσία μεγάλου αριθμού παρατηρητών της Συμμαχικής Αποστολής.

Τελικώς όμως η τότς ηγεσία του ΚΚΕ (Νίκος Ζαχαριάδης) προτίμησε τον δρόμο της αποχής ενώ θα μπορούσε συμμετέχοντας να εκλεγεί αξιωματική αντιπολίτευση με ποσοστά που πιθανόν να ξεπερνούσαν και το 20 %. Και αυτό γιατί κάποιοι ανεγκέφαλοι της ηγεσίας του, που ούτε είχαν οσμιστεί καν ποια ήταν η διεθνής πραγματικότητα, ονειρεύονταν «ο ένδοξος θούριος, Εμπρός ΕΛΑΣ για την Ελλάδα, να αντηχήσει πάλι στα φαράγγια και τις κορφές».

Στο πλαίσιο αυτό την παραμονή των εκλογών εκδηλώνεται η πολύνεκρη (13 νεκροί χωροφύλακες και στρατιώτες) επίθεση στο Λιτόχωρο και τον επόμενους μήνες θα ακολουθήσαν κι αλλες (στον Κίσσαβο, την Πυρσόγιαννη, τη Δεσκάτη, τη Νάουσα, το Σκρά κλπ). Η τελευταία ευκαιρία για ομαλότητα και νομιμότητα είχε χαθεί κι ο λεγόμενος «τρίτος γύρος» είχε ξεκινήσει. 

Ίσως αναρωτηθούν αρκετοί περί του αν ο «τρίτος γύρος» ήταν προγραμματισμένος από την τότε ηγεσία του ΚΚΕ ή αποτελούσε απλώς ήταν μία "ενστικτώδη αντίδραση" των διωκόμενων, μετά τη Βάρκιζα, κομμουνιστών, πολλοί από τους οποίους είχαν πάρει τα βουνά.

Αν αναλογισθεί κανείς ότι ο ίδιος ο τότε Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδης πριν την επίθεση είχε δηλώσει ότι «θα γεμίσουν τα βουνά Μπαρουτάδες» και μετά την επίθεση με άρθρο του στον ελεύθερα εκδιδόμενο και κυκλοφορούντα «Ριζοσπάστη» εκθείαζε την επίθεση υπογραμμίζοντας τον «προειδοποιητικό της χαρακτήρα», όταν μετα τη συνθήκη της Βάρκιζας ο ΕΛΑΣ δεν παρέδωσε, ως όφειλε, το σύνολο του οπλισμού και των εφοδίων του αλλά έκρυψε στα βουνά τον καλύτερο και πιό βαρύ οπλισμό του, όταν στα βουνά κρύβονταν ένοπλοι αντάρτες και σε στρατόπεδα στη Γιουγκοσλαβία (Μπούλκες ) εκπαιδεύοντο νέοι, τότε μάλλον η απάντηση στο προηγηθέν ερώτημα είναι εύκολη.

Σημειώνεται ότι ο Εμφύλιος πόλεμος που ξεκίνησε σαν σήμερα πριν από 70 χρόνια, τέλειωσε τυπικώς μεν στα τέλη Αυγούστου 1949 και ουσιαστικώς στις αρχές (Ιανουάριος – Φεβρουάριος) του 1950, με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες και από τις δύο πλευρές, με ζημιές δισεκατομμύρια δραχμές της εποχής και καταστροφές πολύ περισσότερες και μεγαλύτερες από τις αντίστοιχες ενός παγκοσμίου πολέμου. Το χειρότερο όμως ήταν ότι δίχασε την Ελλάδα για δεκαετίες και κράτησε καθηλωμένη την Ελλάδα το ίδιο διάστημα που όλες οι άλλες χώρες στην Ευρωπαϊκή ήπειρο είχαν αρχίσει ήδη την προσπάθεια ανορθώσεώς τους μετά το πέρας του καταστροφικού Β’ΠΠ.

Λ.Σ.Μ.