Με κάθε λαμπρότητα πραγματοποιήθηκε στην Κέρκυρα η Πρώτη Ανάσταση του Κυρίου, με χιλιάδες «μποτίλιες» να πετάγονται από τα μπαλκόνια και τα παράθυρα των Κερκυραίων.

Με το σήμα της πρώτης Ανάστασης, οι κάτοικοι της Κέρκυρας έβγαλαν στα μπαλκόνια τους τα κόκκινα εμβλήματα, απομεινάρια της ενετοκρατίας, και πέταξαν τα τεράστια κόκκινα κανάτια, γεμάτα με νερό, υπό τα όργανα των φιλαρμονικών και τους βροντερούς κανονιοβολισμούς που ακούγονταν από το Παλιό Φρούριο της Κέρκυρας.

Επιφωνήματα και ζητωκραυγές ενθουσιασμού και χαράς, από τους χιλιάδες επισκέπτες του νησιού, πλημμύρισαν τη μεγαλύτερη πλατεία των Βαλκανίων την πλατεία Σπιανάδα της Κέρκυρας, ενώ δόθηκε μάχη από τους παραβρισκόμενους που έσπευσαν να πάρουν ένα μικρό κομματάκι από τους σπασμένους «μπότηδες», προκειμένου να το βάλουν στο εικονοστάσι τους για να τους φέρει τύχη και ευημερία.

Το έθιμο

Το έθιμο έχει τις ρίζες του στην Ενετοκρατία, όταν απαγορευόταν η περιφορά των Επιταφίων, πιθανόν για λόγους ασφαλείας, και οι ορθόδοξοι περιέφεραν αντ' αυτού το λείψανο του Αγίου Σπυρίδωνα, ως φόρο τιμής στον άγιο ο οποίος απάλλαξε το νησί από το λοιμό το 1550, όταν ξόρκισε το κακό από τα τείχη του φρουρίου.

Το σύνθημα αυτού του ιδιότυπου “πολέμου δίνεται με το χτύπημα της δεύτερης καμπάνας, που σημάνει την Πρώτη Ανάσταση. Οι νοικοκυραίοι της Κέρκυρας εκσφενδονίζουν από τα μπαλκόνια τους, πάνω από τα κατακόκκινα λάβαρα,που στολίζουν τα κιγκλιδώματα, τους “μπότηδες”, τα περίφημα μεγάλα κανάτια με το στενό στόμιο και τη διπλή λαβή. Οι μπότηδες για ακόμα μεγαλύτερο θόρυβο είναι γεμάτοι με νερό.

Σύμφωνα με το έθιμο, οι περαστικοί πετούν νομίσματα μέσα κάνοντας ευχές. Με το άκουσμα της Πρώτη Ανάστασης κάποιος τρέχει να βουτήξει μέσα, παίρνει τα χρήματα και παρότι γίνεται μούσκεμα, είναι και ο τυχερός.

Το ενδιαφέρον όλων τώρα στρέφεται στη βραδινή Αναστάσιμη ακολουθία που λαμβάνει χώρα στην κεντρική πλατεία της πόλης. 

Κάποτε ερχόντουσαν όλοι οι Κερκυραίοι με τα πόδια από τα χωριά τους, προκειμένου να ζήσουν το μεγαλείο της Αναστάσεως όλοι μαζί, στην πλατεία Σπιανάδα. 

Σήμερα, πολλοί κρατάνε θέση από νωρίς το πρωί, καθώς οι χιλιάδες επισκέπτες του νησιού δίνουν πιστά κάθε χρόνο το ραντεβού τους στις 11.00 το βράδυ, με την αποκορύφωση στις 12 τα μεσάνυχτα, όπου με το "Χριστός Ανέστη", εκατοντάδες βεγγαλικά εκτοξεύονται στον ουρανό, κάνοντας τη νύχτα μέρα, κάτω από τον ήχο των φιλαρμονικών της πόλης που στέλνουν το μήνυμα της Ανάστασης σε όλο το Ιόνιο Πέλαγος.

Υπάρχουν πολλές ερμηνείες για το σπάσιμο των μπότηδων το Πάσχα στην Κέρκυρα. Μία απ' αυτές το θεωρεί μεσαιωνικό έθιμο, κατάλοιπο της Ενετοκρατίας. Οι Βενετοί, ως καθολικοί, έσπαγαν τις παλιές στάμνες την Πρωτοχρονιά, στη μεγαλύτερη γιορτή τους, ως “φόρο” στο νέο χρόνο, προκειμένου να τους φέρει καινούργια αγαθά στο σπιτικό τους. Οι Ορθόδοξοι “μετακόμισαν” το έθιμο χρονικά και το μετέφεραν το Πάσχα, τη μεγαλύτερη γιορτή για τους ελληνορθόδοξους.

Μια δεύτερη εκδοχή, με μεσαιωνικές ρίζες κι αυτή, μαρτυράει ότι πρόκειται για προσπάθεια να εκδιωχθούν τα “μολύσματα”, τα κακά και μοχθηρά πνεύματα που έβαζαν σε πειρασμό τους ανθρώπους την προηγούμενη χρονιά.

Η τρίτη εκδοχή κάνει λόγο για παγανιστική προέλευση. Ο οργασμός της φύσης και η συλλογή των φρέσκων καρπών απαιτούν νέα κανάτια και δοχεία για την αποθήκευση τους με αποτέλεσμα τα παλιά να πετιούνται και μάλιστα όσο πιο τελετουργικά τόσο πιο αποδοτική θα είναι και η νέα συγκομιδή.

Βεβαίως δε θα μπορούσε να λείπει και η θρησκευτική εκδοχή. Σύμφωνα με αυτήν το σπάσιμο των μπότηδων αναπαριστά με τους κρότους την οργή για τη βδελυρή προδοσία του Ιούδα.