Μπορεί όλοι να περιμέναμε τους νονούς μας για να μας φέρουν τη λαμπάδα που θα κρατούσαμε το βράδυ της Ανάστασης αλλά ελάχιστα γνωρίζουμε για το πως ξεκίνησε το έθιμο. 

Πρόκειται για ένα έθιμο πατροπαράδοτο που έχει την δική του ιστορία και τον δικό του συμβολισμό. 

Η πασχαλινή λαμπάδα είναι ένα έθιμο, που έχει τις ρίζες του στην αρχαία Εκκλησία και αφορούσε στο βάπτισμα των νέων μελών της, το οποίο τελούνταν τη νύχτα της Ανάστασης.

Το έθιμο κατά τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους, όριζε ότι οι νεοφώτιστοι χριστιανοί βαφτίζονταν πάντα Μεγάλο Σάββατο και Κυριακή του Πάσχα, μετά από ένα διάστημα προετοιμασίας. 

Η λαμπάδα που κρατούσαν στο χέρι συμβόλιζε το νέο φως του Χριστού που θα φώτιζε πλέον την ψυχή του νεοφώτιστου. Η λαμπάδα συμβολίζει επίσης το φως που έφερε ο Χριστός νικώντας το θάνατο και κατ’ επέκταση το σκοτάδι με την Ανάστασή του.

Ακόμα το έθιμο της Πασχαλινής λαμπάδας συμβολίζει τον ήλιο της Άνοιξης. Η φωτιά αυτή είναι σαν τη δύναμη της Αγάπης και της Γνώσης που δίνοντάς την δυναμώνει κι εξαπλώνεται κάνοντας καλό στον κόσμο, ζεσταίνοντας τις καρδιές με αγάπη και διευρύνοντας τα παράθυρα του νου με τη γνώση