Πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία, η καθιερωμένη εκδήλωση μνήμης στη Λαμία, για τους πεσόντες της μάχης της Καμηλόβρυσης, της μάχης με την οποία έληξε ο Ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897, ο επονομαζόμενος και «ατυχής», στο εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής, στον προαύλιο χώρο του οποίου υπάρχει αναθυμητική στήλη με τα ονόματα των πεσόντωντης μάχης.

Η εκδήλωση τελούσε υπό την αιγίδα του δήμου Λαμιέων και του Συνδέσμου Εφέδρων Αξιωματικών Φθιώτιδος. Το παρόν στην εκδήλωση έδωσαν η Διοίκηση Φρουράς Λαμίας, το Κέντρο Εκπαίδευσης Υλικού Πολέμου (ΚΕΥΠ) και την Αστυνομική Διεύθυνση Φθιώτιδος, καθώς και εκπρόσωποι του Συλλόγου Ελληνο-ιταλικής φιλίας Αγ. Μαρίνας, αφού στον πόλεμο του 1897 σκοτώθηκαν για την Ελλάδα 15 Γαριβαλδινοί (Δύο από τους οποίους στη μάχη της Καμηλόβρυσης) και ο Πρόεδρος του Συλλόγου Ευζώνων Προεδρικής Φρουράς καθώς οι υπόλοιποι 19 πεσόντες της μάχης ήταν Εύζωνες των μονάδων Ευζώνων του Ελληνικού Στρατού.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η μάχη της Καμηλόβρυσης ήταν που έκλεισε τον λεγόμενο «ατυχή ελληνο-τουρκικό πόλεμο», στις 7 Μαίου του 1897. Έναν πόλεμο για τον οποίο η χώρα και η κυβέρνηση Δηλιγιάννη, παρά τις αλυτρωτικές τάσεις για τη Μακεδονία και την Κρήτη, απλά δεν ήταν προετοιμασμένη. Τα ξημερώματα της 7ης Μαίου 1897, μετά από περίπου 1,5μήνα σφοδρών αλλά νικηφόρων για τους Τούρκους μαχών, τα στρατεύματα εμπροσθοφυλακής του Εσέτ Πασά, ανώτατου διοικητή των τουρκικών δυνάμεων στα σύνορα με την Ελλάδα, επιτίθενται στις εναπομένουσες ελληνικές δυνάμεις στην Καμηλόβρυση οι οποίες και κάλυπταν την υποχώρηση όλων των υπολοίπων προς την πόλη της Λαμίας. Οι κάτοικοι της πόλης την είχαν ήδη εγκαταλείψει προτιμώντας την ασφάλεια των γύρω ορεινών χωριών. Οι 19 Εύζωνες που πολέμησαν εκεί και κράτησαν τις θέσεις τους, καθυστερώντας τέσσερα τουρκικά τάγματα, σκοτώθηκαν μέχρις ενός.

Με την ηρωική τους άμυνα, έδωσαν χρόνο στον νομάρχη Φθιωτιδοφωκίδος, όπως ονομαζόταν τότε, Κωνσταντίνο Έσλιν, να επιδώσει στον τούρκο πασά, ανεπίσημο τηλεγράφημα με το οποίο είχε δήθεν υπογραφεί ειρήνη. Η τολμηρή και παρακινδυνευμένη του ενέργεια αυτή, είχε ως αποτέλεσμα ο τουρκικός στρατός να διακόψει την προέλασή του προς την πόλη της Λαμίας. Η ανακωχή υπογράφθηκε την επόμενη μέρα και ενώ έφερε τη λήξη του πολέμου, επέφερε δυσβάσταχτους όρους για την Ελλάδα καθώς επέβαλλε πολεμικές αποζημιώσεις τις οποίες για να καλύψει η χώρα χρειάστηκε να συνάψει νέο δάνειο με τις Μεγάλες Δυνάμεις, γεγονός που επέτρεψε την επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου στη χώρα.

Ο πόλεμος του 1897, χαρακτηρίστηκε ως ατυχής αλλά το μόνο ατυχές με αυτόν ήταν ίσως η συγκυρία. Όλα τα υπόλοιπα, συνέτειναν στην έκβασή του, με μαθηματική ακρίβεια. Παρ’ όλα αυτά, μπορούμε να διδαχθούμε περισσότερα από τις ήττες μας παρά από τις νίκες μας ώστε να γνωρίζουμε τι λάθη διαπράξαμε προκειμένου να  μην τα επαναλάβουμε. Υπό αυτό το πρίσμα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο πόλεμος του 1897 θα έπρεπε να αναδειχθεί αντί να κουκουλώνεται με ντροπή. Επιπλέον δε, υπήρξαν τρανά παραδείγματα γενναιότητας και αυτοθυσίας στον πόλεμο αυτόν όπως και στους άλλους της Ελλάδας. Στιγμές φωτεινές στην πολεμική ιστορία του τόπου και είναι αυτές που τιμούμε σε εκδηλώσεις όπως αυτή. Όλοι εκείνοι οι πεσόντες, οι οποίοι έπεσαν για τους συμπολεμιστές τους και την Πατρίδα.

Λ.Σ.Μ