Συνέντευξη στη Σάσα Σταμάτη, Φωτογραφίες από Άγγελο Λίγκα - Εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Αυθεντικός, άμεσος και ακομπλεξάριστος, ο Γιώργος Βαρεμένος έχει χαράξει τη δική του πορεία στον χώρο της δημοσιογραφίας και, ακολούθως, της πολιτικής. Συναντήσαμε τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και αντιπρόεδρο της Βουλής στο café του κήπου του Νομισματικού Μουσείου και σε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση μας μίλησε για τα δύσκολα παιδικά του χρόνια, τις δυνατές στιγμές της δημοσιογραφίας, αλλά και τα χόμπι του. 

Πιστεύετε ότι η κυβέρνηση θα εξασφαλίσει την ψήφο 200 βουλευτών για τον νέο εκλογικό νόμο, για να μπορέσει αυτός να εφαρμοστεί στις επόμενες εκλογές;

Δεν το γνωρίζω αν θα συγκεντρώσει 200 βουλευτές. Θα το επιθυμούσα όχι μόνο για το καλό της κυβέρνησης, αλλά και για το συμφέρον της χώρας πάνω από όλα. Ενα εκλογικό σύστημα με τη συναίνεση όσο το δυνατόν ευρύτερων δυνάμεων, το οποίο θα καθιερωθεί σε ορίζοντα μακρινό από τις εκλογές, θα ήταν ένα πολύ θετικό βήμα για την ίδια τη χώρα. Εγώ λέω να είναι ένα εκλογικό σύστημα αναλογικό, αλλά να παίρνει υπόψη και τις ανάγκες κυβερνησιμότητας κυρίως για ένα-δύο κόμματα που μπορούν να προσεγγίσουν ένα υψηλό ποσοστό, υψηλότερο σε σύγκριση με τα σημερινά των κομμάτων. Επίσης, να δίνει τη δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης, γιατί η Ελλάδα δεν έχει έναν κρατικό μηχανισμό τέτοιο που να μην επηρεάζεται είτε από συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις είτε από κυβερνητική αβεβαιότητα. 

Πώς βλέπετε το ενδεχόμενο μιας κυβερνητικής συνεργασίας με ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και Ενωση Κεντρώων;

Δεν μπορώ να προδιαγράψω με ποια κόμματα θα υπάρξει συνεργασία, αλλά δεν αποκλείω τίποτα και αυτό είναι απολύτως νόμιμο, καθώς είμαστε σε μια δημοκρατία. Αφού πλέον λέμε ότι το σύστημα θα είναι αναλογικότερο, η ανάγκη συνεργασιών θα είναι προφανέστερη. Αρκεί αυτές οι συνεργασίες να γίνονται με βάση ένα πρόγραμμα. 

Πιστεύετε ότι η κυβέρνηση έχει βρει τον βηματισμό της ή χρειάζονται κάποιες αλλαγές, ακόμα και ανασχηματισμός από τον πρωθυπουργό;

Το αν θα γίνει ανασχηματισμός θα το αποφασίσει ο πρωθυπουργός. Από εκεί και πέρα, φυσικά και τον έχει ανάγκη η κυβέρνηση μετά από όσα μεσολάβησαν με τη διαπραγμάτευση, η οποία σε ορισμένες περιπτώσεις πήρε τον χαρακτήρα θρίλερ και σε άλλες αιχμαλώτισε το ενδιαφέρον όχι μόνο της κοινής γνώμης, αλλά και των ίδιων των μετεχόντων στην κυβέρνηση. 

Αν ήσασταν τώρα δημοσιογράφος, τι τίτλο θα βάζατε στην εικόνα της σημερινής κυβέρνησης;

Για να είμαστε ειλικρινείς, θα μπορούσα να βάλω έναν επιτυχημένο δημοσιογραφικό τίτλο, που ως πολιτικός ενδεχομένως δεν μπορώ να το κάνω. 

Κατά καιρούς ο πρωθυπουργός έχει ζητήσει οι υπουργοί να συνεργάζονται με τους βουλευτές. Εσείς έχετε αντιμετωπίσει κάποια δυσκολία στην επικοινωνία;

Υπάρχουν υπουργοί που ανταποκρίνονται πάρα πολύ καλά στην επικοινωνία αυτή, υπάρχουν όμως και άλλοι που δεν μπορούν να το κάνουν. Και δεν είναι μόνο οι υπουργοί. Μια χώρα δεν κυβερνάται μόνο από υπουργούς - είναι και οι από κάτω. Οι υφυπουργοί, οι γενικοί γραμματείς και άλλα στελέχη υπουργείων, που πρέπει να συνειδητοποιήσουν αυτή την ανάγκη, όχι να υπηρετούν σκοπιμότητες που έχουν σχέση με τις υποχρεώσεις των βουλευτών απέναντι στους εκλογείς τους, αλλά και να αντιμετωπίζουν τα πραγματικά προβλήματα. Για αυτό είναι εκεί, για να τα αντιμετωπίζουν και να δίνουν λόγο γι’ αυτό. 

Από μικρή ηλικία μπήκατε στα βαθιά. Πηγαίνατε σχολείο και παράλληλα δουλεύατε στα χωράφια.

Εγώ κατάγομαι από αγροτική οικογένεια, από οικογένεια καπνοπαραγωγών, στο Αγρίνιο. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, οι γονείς μου δούλευαν στα χωράφια από το πρωί μέχρι το βράδυ. Εμείς ως παιδιά, όταν τελείωνε το σχολείο, πηγαίναμε στα καπνά. Ηταν σκληρή δουλειά, γιατί τότε δεν υπήρχαν και τα μηχανήματα που φτιάχτηκαν αργότερα. Τα περισσότερα γίνονταν με το χέρι. Μόλις τέλειωνα το σχολείο, πήγαινα στα καπνά. Μόλις τελειώναμε στα καπνά, γυρίζαμε στο σχολείο.

Η έννοια των διακοπών στα παιδικά μου χρόνια ήταν άγνωστη. Αυτό μου άφησε κάποιο απωθημένο και αργότερα του έδωσα να καταλάβει, όχι στις διακοπές, αλλά στη φυγή και τα ταξίδια. Εχω επισκεφθεί το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου -όχι μόνο ως δημοσιογράφος-, με σκοπό να γνωρίσω αυτά που δεν γνώριζα. Με τα ταξίδια δεν μαθαίνεις μόνο τον εξωτερικό κόσμο, αλλά και τον ίδιο σου τον εαυτό. Εχω επισκεφθεί περίπου 120 χώρες. 

Εχετε κάνει διάφορες δουλειές ως φοιτητής για το χαρτζιλίκι.

Ως φοιτητής έχω κάνει πολλές δουλειές. Εχω δουλέψει σε πρακτορείο διανομής εφημερίδων, έχω δουλέψει ως βοηθός γκαρσονιού, περιστασιακές δουλειές. Περισσότερο το έκανα για να ενισχύω το χαρτζιλίκι μου, όχι για να επιβιώσω. 

Είστε αυθεντικός. Εχετε κρατήσει την ντοπιολαλιά σας, ενώ κάποιοι είναι comme il faut και δήθεν.

Η δουλειά μας, η δημοσιογραφία, έχει να κάνει πολύ και με το φαίνεσθαι. Εγώ θεωρώ ότι το «είναι» είναι πάνω από το φαίνεσθαι. Δεν φρόντισα ποτέ την προσωπική μου εικόνα και αυτό είχε και τα αρνητικά του. Αρκεί να σου πω ότι σε ένα από τα κανάλια όπου έχω δουλέψει, όταν συγκροτούσαν την ομάδα των συναδέλφων που θα πλαισίωνε την προσπάθεια, μου είπαν: «Να προσλάβουμε έναν άνθρωπο να ασχολείται με εσένα». Και είπα: «Δεν χρειάζομαι κάτι τέτοιο». Τον ήθελαν για να ασχοληθεί με την εικόνα μου. Ποτέ δεν με ενδιέφερε η εικόνα μου. Γνωρίζω ανθρώπους που η δημόσια εικόνα τους είναι διαφορετική από την πραγματική. Εγώ δεν το «έπαιξα» ποτέ. Από επαγγελματική άποψη, αυτό είχε και δυσμενείς συνέπειες. 

Κατά καιρούς, σας έχουν κάνει διάφορα σχόλια για το επίθετό σας. 

Μα, είναι δυνατόν να μη μου έχουν κάνει σχόλια; Θέλω να ελπίζω ότι είναι αυτό που λένε: «Αλλος έχει το όνομα και άλλος έχει τη χάρη» (γέλια). Από εκεί και πέρα, καμιά φορά σκέφτομαι ότι το «Κολοκοτρώνης» ακούγεται κάπως ως όνομα, αλλά δεν παύει να είναι ο Θεόδωρος και να είναι αυτός που είναι. Κάποιος που έχει χιούμορ δεν μένει στα προφανή. 

Ασχολείστε με τον εαυτό σας;

Δεν ασχολούμουν καθόλου, αλλά τελικά καλό είναι να φροντίζουμε τον εαυτό μας - όχι για να δώσουμε μια άλλη εικόνα από αυτό που είμαστε. Το καλύτερο είναι αυτό που λέμε «επιμελώς ατημέλητο». 

Σας πείραζε που κάποιοι έλεγαν «ο Βαρεμένος είναι βλάχος»;

Δεν με πειράζει τόσο αυτό. Δεν με πειράζει να με πουν βλάχο. Εγώ έχω γυρίσει όλο τον κόσμο. Αλλά, όπως έχει πει ο ποιητής Σιμόπουλος «Είμαι ένας άνθρωπος που συνεχώς έρχομαι από τον Πύργο», εγώ είμαι ένας άνθρωπος που, παρά το γεγονός ότι έχω γυρίσει τον κόσμο, προέρχομαι από το Αγρίνιο. Δεν πιστεύω με τη στενά τοπικιστική έννοια ότι ο τόπος όπου γεννήθηκες είναι το παν. Ασπάζομαι αυτό που είχε πει ο Ορσον Γουέλς: «Πατρίδα δεν είναι ο τόπος όπου γεννήθηκες, αλλά ο τόπος που διάλεξες για να πεθάνεις».

Πείτε μου μερικές δημοσιογραφικές σας επιτυχίες.

Ξεκίνησα από τον γραπτό Τύπο και εκείνα τα χρόνια δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα τον αποχωριζόμουν. Θεωρούσα τον γραπτό Τύπο συνυφασμένο με τη δημοσιογραφία. Πιστεύω ότι ο άνθρωπος είναι οι εμπειρίες του. Δεν είναι κάποιες κορυφαίες στιγμές. Εκείνη την εποχή, ως πολιτικός συντάκτης συνόδευσα πρωθυπουργούς σε πολύ ενδιαφέροντα ταξίδια στο εξωτερικό, Προέδρους της Δημοκρατίας. Να φανταστείς, πρόλαβα και συνόδευσα σε περιοδείες τον πρωθυπουργό Γεώργιο Ράλλη, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ως Πρόεδρο, τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Χαρίλαο Φλωράκη...
Ηθελα να γίνω ναυτικός

Τι θυμάστε από τους πολιτικούς που συνοδεύατε στα ταξίδια τους; 

Εχουν γίνει πολλά. Ο καθένας είχε τον χαρακτήρα του. Ο Ανδρέας Παπανδρέου πάντα έβρισκε χρόνο και τρόπο, ακόμα και στη δίνη των προεκλογικών περιοδειών, να μένει σε ένα μέρος παραπάνω - το συνδύαζε. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν πιο προγραμματισμένος, πιο by the book. Στα ταξίδια κοιμόταν στο αεροπλάνο και κατέβαινε ξεκούραστος, ενώ εμείς κουρασμένοι. O Χαρίλαος Φλωράκης είχε αυθεντικά λαϊκά στοιχεία και δεν παρέλειπε να τα κάνει φανερά. Συνδύαζε τα σκληρά χαρακτηριστικά ενός μπαρουτοκαπνισμένου με μια -μερικές φορές απρόσμενη- ευαισθησία. Θυμάμαι τον Κωνσταντίνο Καραμανλή σε off the record συζητήσεις σε ένα ταξίδι στον Καναδά. Ακόμη και στις πιο χαλαρές στιγμές του ήθελε να δείχνει ότι έλεγχε τον εαυτό του. Το πώς θα έπινε το τσάι του δεν το έλεγε ο ίδιος στο γκαρσόνι, αλλά παρέπεμπε στον γνωστό οικονόμο του, Θεόδωρο. Είχε κάτι το δωρικό. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, για όποιον τον ήξερε, ήταν ένας καθηγητής πανεπιστημίου, με φυσική ευγένεια, αλλά δύσκολα καταλάβαινες τι αισθανόταν κάθε φορά. 

Εχετε μια κόρη που έχει σπουδάσει Ψυχολογία. Πώς είναι η σχέση σας; 

Εχει τελειώσει Ψυχολογία και τώρα κάνει σεμινάρια. Τα λέει όλα το γεγονός ότι είναι η μοναχοκόρη μου. Αυτή έχω και αυτό τα λέει όλα. 

Δεν έχουμε δει ποτέ φωτογραφία σας με κάποια σύντροφό σας. Γιατί;

Θεωρώ ότι η προσωπική μου ζωή δεν αφορά κανέναν πέραν εμού και, επειδή αυτό το εφάρμοσα στη ζωή μου, έχω περάσει πάρα πολύ καλά. Θεωρώ ότι ένας άνθρωπος που εκθέτει τον εαυτό του, που εκθέτει την προσωπική του ζωή στη δημοσιότητα, δεν ζει πραγματικά. Ζει μόνο για την εικόνα.

Οταν ήσασταν μικρός τι θέλατε να γίνετε;

Οταν ήμουν μικρός έλεγα ότι μπορούσα να γίνω ναυτικός, αλλά με τον καιρό κατάλαβα ότι είναι πάρα πολύ σκληρή δουλειά και δεν έχει να κάνει μόνο με το ταξίδι. 

Τι σας χαλαρώνει;

Εχω παθολογική εξάρτηση από τη θάλασσα. Προσπαθώ να μην την αποχωρίζομαι. Εδώ και 30 χρόνια κολυμπάω όλο τον χρόνο. Είμαι χειμερινός κολυμβητής. Τώρα, βέβαια, ο χρόνος είναι λίγος. Είμαι και ορειβάτης, όχι όμως «επαγγελματίας». Μου αρέσει, γενικά, πολύ ο δρόμος. On the road, όπως λέμε και στην ντοπιολαλιά της Αιτωλοακαρνανίας