265 υποθέσεις κρατούσε στο συρτάρι της πρωτοδίκης στη Νότια Πελοπόνησσο, για διάστημα μεγαλύτερο των οκτώ μηνών, που είναι το ακραίο όριο δημοσίευσης.

Η δικαστίνα καθυστέρησε την τριετία 2009-2012 να εκδόσει αποφάσεις για 265 υποθέσεις, κάτι που οδήγησε τον πρόεδρο του δικαστηρίου που υπηρετούσε να της κάνει συστάσεις. Παρά τις υποσχέσεις που έδωσε, η κατάσταση παρέμεινε η ίδια και, όταν κλήθηκε να δώσει εξηγήσεις, δεν εμφανίστηκε ενώπιον των αρμόδιων οργάνων, αλλά δεν υπέβαλλε ούτε καν υπόμνημα. 

Σε πρώτη φάση τα αρμόδια όργανα προχώρησαν στην περικοπή του επιδόματος «ταχύτερης και αποτελεσματικής διεκπεραίωσης υποθέσεων» και όταν, πλέον, κρίθηκε ότι υπάρχει αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην εκτέλεση των καθηκόντων της και ότι «δεν καταβάλλει την απαιτούμενη ιδιαίτερη προσπάθεια» το πρωτοβάθμιο πειθαρχικό συμβούλιο της επέβαλε την ποινή της 6μήνης παύσης.

Μετά την επιβληθείσα ποινή, η πρωτοδίκης δημοσίευσε 170 αποφάσεις από αυτές που είχε... ξεχάσει να δημοσιεύσει αλλά, τελικά, το δευτεροβάθμιο πειθαρχικό της επέβαλε την πειθαρχική ποινή της οριστικής παύσης.

Η υπόθεση έφτασε στο ΣτΕ και η δικαστίνα, η οποία υπηρετούσε στη Νότια Πελοπόνησσο, υποστήριξε ότι αντιμετώπισε βαρύ πένθος από αιφνίδια απώλεια αγαπημένου της προσώπου και ότι, ταυτόχρονα, επιδεινώθηκε η υγεία του υπερήλικα 93χρονου πατέρα της.

Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου στην απόφασή της υπογραμμίζει ότι «τέτοιας έκτασης χρόνου και όγκου υποθέσεων καθυστέρησης δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από οικογενειακούς λόγους» αλλά δείχνοντας «άκρα επιείκεια», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, της επέβαλε την πειθαρχική ποινή της προσωρινής παύσης των 6 μηνών.

Έτσι, η πρωτοδίκης το διάστημα των 6 μηνών που θα είναι εκτός δικαστικού σώματος δεν θα λαμβάνει τις αποδοχές της.