Ό Powel Kazanjian, καθηγητής Ιστορίας και Λοιμωδών Νοσημάτων από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, υποστηρίζει η επιδημία που γνωρίζουμε από την ιστορία ως "ο Λοιμός των Αθηνών" δεν είναι κάτι άλλο παρά το πρώτο ξέσπασμα του ιού Έμπολα πριν 2.400 χρόνια, που έπληττε τους πληθυσμούς της ανατολικής Αφρικής...

Σε σχετική μελέτη που δημοσιεύει ο καθηγητής στην επιθεώρηση Clinical Infectious Diseases αναφέρει πως η επιδημία που έγινε γνωστή ως "ο Λοιμός των Αθηνών ή Σύνδρομο του Θουκυδίδη" , μια επιδημία που εμφανίστηκε το 430 π.Χ. κατά τη διάρκεια του πελοποννησιακού πολέμου και διήρκησε πέντε χρόνια, ίσως προκλήθηκε από τον ιό Έμπολα.

Κάνουμε λόγο για τον λοιμό που ουσιαστικά σηματοδότησε τη λήξη του Χρυσού Αιώνα του Περικλή και προκάλεσε το θάνατο του ενός τρίτου του πληθυσμού της πάλαι ποτέ κραταιάς πόλης και μαζί αυτόν του προστάτη του αθηναϊκού δήμου.

Μπορεί η πρώτη επίσημα καταγεγραμμένη επιδημία Έμπολα να εκδηλώθηκε το 1976 στη Δημοκρατία του Κονγκό –γνωστή τότε ως Ζαΐρ, όμως ο καθηγητής επισημαίνει:

 "Ασθένειες όπως ο Έμπολα, που συνήθως κατατάσσουμε στην κατηγορία των νέων ή αναδυόμενων ασθενειών, στην πραγματικότητα μπορεί να είναι πολύ παλαιότερες από ό,τι συνειδητοποιούμε" . 

Ο ίδιος μάλιστα εκτιμά ότι τον ιό τον μετέδωσαν στην Αθήνα Αφρικανοί που είχαν έλθει στην πόλη ως δούλοι με πλοία και κατέβηκαν στον Πειραιά.

Κατάλοιπα βέβαια DNA όμοιου με αυτό του ιού Έμπολα έχουν εντοπιστεί σε διάφορα είδη τρωκτικών που χρονολογούνται έως και 20 εκατομμύρια χρόνια πριν.

Είναι λοιπόν πιθανό ο Έμπολα να μεταδόθηκε από τα τρωκτικά στους ανθρώπους πολύ πριν αναγνωριστεί για πρώτη φορά το 1976, δηλώνει ο Kazanjian στο Live Science.

Οι θεωρίες για το λοιμό της Αθήνας γνωστό και ως "σύνδρομο του Θουκυδίδη" (ονομασία που προέκυψε επειδή ο Θουκυδίδης έκανε την ιστορική καταγραφή του πολέμου και μάλιστα νόσησε κατά το λοιμό) , αναφέρουν ως αιτία τον τύφο, την ευλογιά, την ιλαρά, τον άνθρακα, και την βουβωνική πανώλη (πανούκλα) .

Ωστόσο, ο αμερικανός επιστήμονας υποστηρίζει ότι τα συμπτώματα του Έμπολα ταιριάζουν περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη με τις περιγραφές του Θουκυδίδη.

Η επιδημία που είχε πλήξει την Αρχαία Αθήνα χαρακτηριζόταν από την αιφνίδια εκδήλωση πυρετού, από πονοκέφαλο, κόπωση και πόνο στο στομάχι και τα άκρα και συνοδευόταν από τον επαναλαμβανόμενο εμετό. Όσοι κατάφερναν να επιβιώσουν μετά από επτά ημέρες εκδήλωναν επίσης σοβαρής μορφής διάρροια.

Συνοδά συμπτώματα, σύμφωνα με τις ιστορικές καταγραφές, ήταν το κοκκίνισμα των ματιών, ο λόξιγκας και η αιμορραγία από το στόμα, ο βήχας, οι επιληπτικές κρίσεις, η σύγχυση, τα δερματικά εξανθήματα ή ακόμη και η γάγγραινα.

Τα συμπτώματα, οι υψηλοί δείκτες θνησιμότητας και η προέλευση του Λοιμού των Αθηνών συνάδουν με τα αντίστοιχα στοιχεία που διαθέτουν οι ερευνητές για τον Έμπολα.

Ο καθηγητής βέβαια στη σχετική μελέτη που δημοσιεύει αποδέχεται ότι η θεωρία του ίσως δεν ευσταθεί και ότι η πραγματική αιτία του λοιμού παραμένει αμφιλεγόμενη...