Είναι μέρες που σε πιάνει η ανάγκη εκείνη να φύγεις και να κλείσεις το πρώτο αεροπορικό εισιτήριο που θα βρεθεί στην οθόνη σου. Και εκεί που σκέφτεσαι να βάλεις μια ταινία για να πνίξεις τον πόνο και την τάση φυγής σου, βάζεις μια απ' τις παρακάτω και η ιδέα του ταξιδιού παίρνει σάρκα μπροστά στα μάτια σου, για να σε δελεάσει ακόμη περισσότερο.

Roman Holiday:

Η καταπιεσμένη πριγκίπισσα που το σκάει απ' την βασιλική αυλή, για να ζήσει την περιπέτεια στη Ρώμη. Ο δημοσιογράφος που τη φυγαδεύει με στόχο το αποκλειστικό. Το δέσιμο που αναπτύσσεται μεταξύ τους. Κι όλα αυτά με φόντο τη Ρώμη της δεκαετίας του 50, ενώ η Hepburn και ο Peck τριγυρνάνε με βέσπες και παίζουν στα συντριβάνια της πόλης, θέτοντας τη βάση για όλες τις ρομαντικές κομεντί που ακολουθούν. Παρά τη χημεία των πρωταγωνιστών και την φρεσκάδα της Audrey Hepburn, η Ρώμη καταφέρνει να κερδίσει τις εντυπώσεις και να μπει στην άμεση wishlist.

Vicky Cristina Barcelona:

Και πας σου λέει διακοπές στη Βαρκελώνη και βρίσκεσαι μπλεγμένη στα δίχτυα του Χαβιέ Μπαρδέμ στα όμορφα του. Κοίτα να δεις κακό που σε βρήκε. Εντάξει μπορεί κάπου στην εξίσωση να χώνεται και η psycho-πρώην Penelope και η ελαφρώς στριμόκωλη φίλη σου, όμως εσύ το χρόνο σου τον περνάς δημιουργικά, φωτογραφίζοντας τις ομορφιές της Βαρκελώνης. Το κακό με τη Βαρκελώνη είναι ότι έγινε ξαφνικά trend και δεν έχει μείνει κανένας φίλος σου που να μην έχει πάει, για να κλείσει μαζί σου εισιτήρια.

The Holiday:

Βίλα στο ηλιόλουστο Los Angeles ή γραφικό cottage στο Surrey; Είναι αστείο από μόνο του το γεγονός ότι θέτω στον εαυτό μου αυτή την ερώτηση, για τα τυπικά όμως: γραφική επαρχία της Αγγλίας βουτηγμένη στο χιόνι και στο Jude Law. Η υπόθεση πατάει τα όρια του cheesy, όμως τα Χριστούγεννα όλα επιτρέπονται και το χιόνι κι η εξοχή επιβάλλεται.

Midnight in Paris:

Δεύτερος Woody Allen στη λίστα, με ένα φωτεινό Παρίσι, ακόμη και τις νύχτες. Για ένα ταξίδι μέσα στο χρόνο και τη νοσταλγία το Παρίσι αποτελεί το κατάλληλο φόντο, ενώ η μουσική του Cole Porter και η παρουσία της Marion Cotillard κάνει την πόλη ακαταμάχητη. Κι εγώ θα έμενα μόνιμα αν τα βράδια έπιανα κουβεντούλα με το Fitzgerald και τη Zelda, ενώ ο Picasso με τον Hemingway μάλωναν για μια γυναίκα. Και δε συμφωνώ συχνά με τον Owen Wilson, αλλά για το Παρίσι όταν βρέχει τα ‘χουν πει κι οι Hepburn-Holden.

The Motorcycle Diaries:

Η πολιτική υπόσταση του Che Guevara είναι γνωστή. Η πλευρά του φοιτητή ιατρικής που ξεκινάει ένα ταξίδι διάρκειας 4 μηνών στη Νότιο Αμερική, μαζί με το φίλο του Mial, με σκοπό να διασχίσουν την ήπειρο στην οποία κατοικούν, για να ζήσουν από κοντά όσα διαβάζουν, ίσως λιγότερο. Ένα ταξίδι, μια περιπέτεια, ένα μάθημα ζωής.

Lost in Translation:

Μια χαοτική πόλη, δύο φαινομενικά ασύμβατοι, άγνωστοι μεταξύ τους ταξιδιώτες που γνωρίζονται κι ενώνουν τη μοναξιά που τους προκαλεί η περίεργη αυτή πόλη. Στο Tokyo, ανάμεσα σε εκατομμύρια κόσμου, δυο άνθρωποι μαθαίνουν πως οι μικρές στιγμές με έναν άγνωστο στο επίκεντρο ενός διαφορετικού πολιτισμού μπορεί να γίνουν οι πιο αξιομνημόνευτες στιγμές. Ένα Tokyo που φοβίζει και εντυπωσιάζει ταυτόχρονα και που, σίγουρα, δε σε αφήνει ασυγκίνητο.

Up:

Μπαλόνια που σηκώνουν ένα σπίτι, ένας παππούς με την πιο όμορφη ιστορία αγάπης που θέλει να πραγματοποιήσει επιτέλους το όνειρο του να ταξιδέψει σ' όλο τον κόσμο κι ένας πρόσκοπος πάνε ψηλά, κι ανάθεμα κι αν δε ζηλεύω.

Eat, Pray, Love:

Το γιατί και το πότε δεν έχει σημασία, όμως το Eat, Pray, Love αποδεικνύει ότι η καλύτερη λύση για τα προβλήματα που σε ταλαιπωρούν και την επαναφορά των εσωτερικών σου ισορροπιών είναι ένα ταξίδι, ή ακόμη κι ο γύρος του κόσμου. Μας αρέσει, γιατί η ηρωίδα μπορεί να αργεί να πάρει ρίσκα και πρωτοβουλίες, σαν πάρει όμως μπρος, μαθαίνει για το φαγητό στην Ιταλία, για την προσευχή στην Ινδία και την αγάπη στο Μπαλί.

Sideways:

Κάθε ταξίδι που περιλαμβάνει κρασί είναι ένα καλό ταξίδι, ένα ταξίδι το οποίο οφείλουμε να ζηλεύουμε.

Before Sunrise:

Το υπέρτατο ταξίδι των ταξιδιών. Ο αυθορμητισμός και το παιχνίδι ανάμεσα στο ρομαντισμό και τον κυνισμό, το ρεαλισμό και το όνειρο. Η Βιέννη του Τζέσι και της Σελίν θα είναι για πάντα η καλύτερη εκδοχή της πόλης αυτής. Ένα ταξίδι που πρέπει να κάνουμε με τρένο και να ακολουθήσουμε ακριβώς τα βήματα τους μέσα στην πόλη, απλά και μόνο για να πάρουμε μια, έστω και τεχνητή, γεύση της εμπειρίας. Τόσα χρόνια και δύο ακόμη ταινίες μετά, το tagline "Can the greatest romance of your life last only one night?" μοιάζει να μια αθώα ανάμνηση που ξέμεινε στη Βιέννη του 1995.