Από σήμερα είχαμε την ιδέα να γράψουμε για πρόσωπα που μας εμπνέουν. Μας εμπνέουν και μας δίνουν τη δυνατότητα να σκεφτούμε διαφορετικά. Πρόσωπα που άφησαν και αφήνουν τα ίχνη τους, το έργο τους στην ιστορία. 

Επιλέξαμε Ελληνίδα. Η αφορμή δόθηκε σχεδόν αυτόματα όταν το πρωί πέρασα από το Πάντειο Πανεπιστήμιο. Ενα όμορφο κτήριο που ενίοτε δεν θυμίζει καθόλου πανεπιστήμιο αλλά ένα “σκοτεινό” κτήριο. Σκέφτηκα αμέσως την Ελένη – Γλυκάτζη Αρβελέρ. 

Αφενός γιατί είναι η πρώτη Ελληνίδα πρύτανης στη Σορβόνη (μετά από 700 χρόνια) και καγκελάριος - στη συνέχεια – στα γαλλικά πανεπιστήμια, αφετέρου θεωρείται  σπουδαία Βυζαντινολόγος… (άλλωστε το βιβλίο της “Γιατί το Βυζάντιο” από το 2010 που κυκλοφορεί, το βλέπουμε στις δέκα πρώτες προτιμήσεις των ελλήνων αναγνωστών). Θυμήθηκα σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις που έχει παραχωρήσει δύο φράσεις της, τις οποίες και σας παραθέτω: 

“Πολύ γρήγορα φτάσαμε από τα τσαρούχια στα tod’s” και 

“Εμείς δώσαμε τα φώτα σε όλο τον κόσμο που στη συνέχεια μας έδωσε τον ηλεκτρισμό”. 

Φράσεις που σύντομα και στοχευμένα, η Ελένη Γλυκάτζη – Αρβελέρ αποτυπώνει τη σημερινή Ελλάδα. Τους Ελληνες που βιάστηκαν να μεγαλώσουν, βιάστηκαν να τρέξουν να φτάσουν τις επιθυμίες τους βασισμένες στα αγαθά αφήνοντας πίσω τους κλειδώμένη σε ένα κουτί την πραγματική περιουσία των προγόνων τους.