Της Κέλλυς Φαναριώτη, εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ



Οταν το 1941 έφυγε άρον-άρον με τους γονείς του και τα αδέρφια του από το Βασιλίτσι Μεσσηνίας, με προορισμό την Κρήτη, ο Γιώργος Μπίζος δεν φανταζόταν πως η μοίρα τον προόριζε να γράψει Ιστορία σε μια χώρα άγνωστη και μακρινή. Παλεύοντας με τα κύματα για τρία συνεχόμενα μερόνυχτα μέσα σε μια ψαρόβαρκα, ενημερώθηκαν από ένα συμμαχικό πλοίο που βρέθηκε μπροστά τους πως η Κρήτη είχε καταληφθεί κι έτσι έβαλαν πλώρη για Αλεξάνδρεια. Μετά από τρεις μήνες παραμονής στην Αίγυπτο, κατέληξαν στη Νότιο Αφρική.

Στην καινούργια του πατρίδα, ο Γιώργος Μπίζος ανακάλυψε πως τα δικαιώματα των έγχρωμων καταπατούνται βάναυσα κι έτσι αποφάσισε να γίνει δικηγόρος προκειμένου να τους υπερασπιστεί. Στο πανεπιστήμιο γνώρισε τον Νέλσον Μαντέλα και αμέσως αναπτύχθηκε μεταξύ τους μια βαθιά και ειλικρινής φιλία, που διήρκεσε 65 έτη.

Μάλιστα, αρκετά χρόνια μετά συνέταξαν μαζί το Σύνταγμα της Νοτίου Αφρικής, το οποίο θεωρείται ένα από τα καλύτερα στον κόσμο για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ. Ο Γιώργος Μπίζος συνάντησε για πρώτη φορά τον Νέλσον Μαντέλα το 1948 στο Πανεπιστήμιο Γουιτγουότερσραντ στο Γιοχάνεσμπουργκ. Την περίοδο εκείνη ο Μαντέλα ολοκλήρωνε τις σπουδές του στη Νομική, ενώ ο Γιώργος Μπίζος ήταν στα πρώτα έτη φοίτησης. «Μιλούσε συνεχώς στους φοιτητές για τις φυλετικές διακρίσεις και τον παρακολουθούσαν με μεγάλο ενδιαφέρον. Στη συνέχεια, μου έδινε υποθέσεις για φτωχούς ανθρώπους και πολιτικές δίκες χωρίς χρήματα. Παρά το γεγονός ότι ήταν ένας πολύ καλός δικηγόρος και είχε γίνει αρκετά γνωστός μέσα από τις δράσεις του, σε μια δίκη ο δικαστής τον αμφισβήτησε. Του ζήτησε το πιστοποιητικό του, το οποίο δεν είχε μαζί του, και τελικά δεν του επέτρεψε να συνεχίσει. Πήγα στο Ανώτατο Δικαστήριο να τον υπερασπιστώ, ζητώντας την παραίτηση εκείνου του δικαστή για ρατσιστικούς λόγους, αφού όλοι γνωρίζαμε τον Νέλσον Μαντέλα. Κερδίσαμε την υπόθεση κι έτσι γεννήθηκε μεταξύ μας μια βαθιά και μακρόχρονη φιλία», δήλωσε στα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» ο 85χρονος δικηγόρος.

ΣΤΟ ΚΕΛΙ. Οταν το 1962 ο ιστορικός ηγέτης της Νοτίου Αφρικής συνελήφθη με βαρύτατες κατηγορίες και λίγους μήνες μετά μεταφέρθηκε στις φυλακές του νησιού Ρόμπεν, στο Κέιπ Τάουν, ο Ελληνας δικηγόρος ανέλαβε την υπεράσπισή του και ήταν ο πιο τακτικός του επισκέπτης. «Επρεπε να επιλέξει μόνο ένα άτομο με το οποίο θα ερχόταν σε επαφή ο ίδιος και η οικογένειά του και διάλεξε εμένα. Ηταν πολύ δύσκολα χρόνια για εκείνον, αλλά και για εμένα, που τον έβλεπα σε ένα κελί 4 τετραγωνικών μέτρων να περνά την ώρα του σπάζοντας πέτρες», μας είπε ο Γιώργος Μπίζος, υπογραμμίζοντας πως εκείνη την περίοδο αντιμετώπιζε κι εκείνος προβλήματα με τις Αρχές επειδή είχε αναλάβει τις πολιτικές δίκες του κόμματος του Μαντέλα.

Η αποφυλάκιση του «Μαντίμπα» (πατέρας του Εθνους) το 1990 χάρισε στον Γιώργο Μπίζο, αλλά και σε ολόκληρη τη Νότιο Αφρική τεράστια χαρά και συγκίνηση. «Εμεινε στη φυλακή 27 ολόκληρα χρόνια και κατάφερε να μην αλλοιώσει καθόλου την προσωπικότητά του. Μια χώρα με πολλά χρώματα και διαφορετικές θρησκείες κατάφερε να ενωθεί χάρη σε εκείνον. Μακάρι και οι σημερινοί πολιτικοί ηγέτες να ακολουθήσουν το παράδειγμά του. Τους παρακολουθώ να λένε τις τελευταίες ημέρες πως υιοθετούν την πολιτική του, αλλά η πολιτική που εφαρμόζουν δεν έχει καμία απολύτως σχέση με εκείνη του Μαντέλα. Είτε δεν ξέρουν τελικά ποιος ήταν και τι έκανε ο Νέλσον Μαντέλα είτε δεν θέλουν να μάθουν», ανέφερε.


Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ. Κατά τη διάρκεια της τηλεφωνικής συνομιλίας που είχαν τα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» με τον Γιώργο Μπίζο τόνιζε διαρκώς την αγάπη που έτρεφε ο Μαντέλα για τη χώρα μας και τη συγκίνησή του όταν αντίκρισε για πρώτη φορά τον Παρθενώνα.

«Ηταν θερμός φιλέλληνας. Θεωρούσε την Ελλάδα μητέρα της Δημοκρατίας και επιθυμούσε η Νότια Αφρική να γίνει η μικρή της κόρη», μας είπε εξιστορώντας μια στιγμή που του έκανε ιδιαίτερη εντύπωση όταν επισκέφθηκαν μαζί την Ελλάδα το 2002: «Οταν είδε από το παράθυρο του ξενοδοχείου όπου διαμέναμε τον Παρθενώνα, μου είπε πως αυτό το θαύμα το είχε ξαναδεί. Αν και δεν είχε δει ποτέ από κοντά τον Παρθενώνα, υπήρχε μέσα του σαν ιδέα, ως σύμβολο της Δημοκρατίας».

Στη μνήμη του Γιώργου Μπίζου, πάντως, έχει μείνει χαραγμένη και μια συγκεκριμένη στιχομυθία με τον Μαντέλα όταν εκείνος ήταν μέσα στη φυλακή, λίγο μετά από ένα συνέδριο που είχε παρακολουθήσει το 1982 στην Αρχαία Ολυμπία. Ο δήμαρχος της περιοχής του είχε ανακοινώσει πως είχαν ανακηρύξει τον Μαντέλα επίτιμο δημότη της. Του είχε εκφράσει, μάλιστα, και το παράπονο πως, ενώ του είχαν στείλει γράμμα στη φυλακή, εκείνος δεν τους είχε απαντήσει ποτέ. «Τους εξήγησα πως τέτοιου είδους γράμματα δεν έφταναν ποτέ στα χέρια του, διότι δεν συνέφερε τις Αρχές να λαμβάνει τιμές από ξένα κράτη. Οταν τον επισκέφτηκα μετά στη φυλακή και του το ανακοίνωσα συγκινήθηκε και μου είπε πως αυτό τον κάνει να αισθάνεται υπερήφανος και τον τιμά περισσότερο από καθετί που είχε ακούσει έως τότε».


Who is who

Ο Γιώργος Μπίζος γεννήθηκε το 1928 στο Βασιλίτσι Μεσσηνίας. Στη διάρκεια του B' Παγκόσμιου Πολέμου δραπέτευσε από την κατεχόμενη πατρίδα του και κατέφυγε ως πρόσφυγας στη Νότιο Αφρική. Σπούδασε Νομικά και ασχολήθηκε με τη μάχιμη δικηγορία. Υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των καταπιεσμένων έγχρωμων, με εξέχουσα φιγούρα τον Νέλσον Μαντέλα και άλλα ηγετικά στελέχη του Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου, αναδείχθηκε σε μεγάλη νομική φυσιογνωμία. Μία από τις κύριες ενασχολήσεις του είναι σήμερα ο αγώνας του για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα. Εχει τιμηθεί από δεκάδες οργανισμούς σε όλο τον κόσμο για την προσφορά του στην αποκατάσταση της Δημοκρατίας.