Ο δημοσιογράφος επικαλείται τη συνομιλία του με έναν δικηγόρο, ο οποίος του είπε ότι «η κρίση αλλάζει την Ελλάδα προς το καλύτερο. Το δημόσιο, των πολλών αργόσχολων χωρίς προσόντα μεταμορφώνεται. Οι Ελλήνες μαθαίνουν να ζουν με ότι διαθέτουν. Η φοροδιαφυγή δεν είναι πια αποδεκτή. Μια νέα κουλτούρα αλληλεγγύης δημιουργείται, ένα αίσθημα ότι το περνάμε όλοι μαζί αυτό». Και όλα αυτά, όπως εξήγησε ο δικηγόρος στον δημοσιογράφο είναι «μια επώδυνη διαδικασία αλλά απαραίτητη».



Ο Mark Lowen, χρησιμοποιώντας συμβολικά τα πέντε στάδια της θλίψης, (άρνηση, θυμός, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη και αποδοχή) θεωρεί ότι ίσως η χώρα μας να οδεύει πια προς το τελευταίο στάδιο, αυτό της αποδοχής. «Πλέον συναντώ πολλούς ανθρώπους οι οποίοι αν είχαν να διαλέξουν μεταξύ του 2004, όταν η Ελλάδα διοργάνωνε τους Ολυμπιακούς, γινόταν πρωταθλήτρια Ευρώπης στο ποδόσφαιρο, ένιωθε πλούσια και του σήμερα, θα προτιμούσαν το δεύτερο. Αντιλαμβάνονται πια ότι η κατάσταση στη χώρα πριν από την κρίση ήταν μια ψευδαίσθηση. Ήταν ένα πάρτυ που απλά έπρεπε να τελειώσει», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Και το άρθρο κλείνει ως εξής: «Στα χαρτιά, τα νούμερα φαίνονται καλύτερα και η κυβέρνηση λέει ότι τα χειρότερα πέρασαν, η ύφεση θα τελειώσει και η ανεργία θα αρχίσει να πέφτει. Όμως, ενώ ακόμη 12 πολύ δύσκολοι μήνες τελειώνουν για την Ελλάδα, κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν το εκπληκτικό φως του ηλιοβασιλέματος της Αθήνας σηματοδοτεί αχτίδες ελπίδας»...