Ήταν Δευτέρα 15 Ιανουαρίου του 1996 και από την κεντρική πόρτα του Ωνασείου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου έφευγαν λίγο μετά τις 9 το βράδυ οι Αντώνης Λιβάνης, ’κης Τσοχατζόπουλος, Τηλέμαχος Χυτήρης, Κώστας Λαλιώτης και ο γιοι του πρωθυπουργού, Γιώργος, Νίκος και Αντρίκος Παπανδρέου.

Λίγο νωρίτερα ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε υπογράψει το κείμενο της παραίτησής του από το αξίωμα του πρωθυπουργού , το οποίο είχε συνταχθεί στο γραφείο του Αντώνη Λιβάνη στη Βουλή. Οι πιέσεις τόσο από τον Τύπο όσο και από το εσωτερικό του κόμματος ήταν μεγάλες. Τη δύσκολη αποστολή να μιλήσει στον στον Ανδρέα Παπανδρέου για την παραίτησή του είχε αναλάβει ο Γιώργος Παπανδρέου.

Στην επιστολή του ο Ανδρέας Παπανδρέου ανέφερε πως «η χώρα δεν είναι δυνατό να παραμένει αδύναμη εξαιτίας της ασθένειάς του» και αναγνώριζε την «παρούσα ανικανότητά του να κυβερνήσει» ενώ ζητούσε να οργανωθεί η εκλογή νέου πρωθυπουργού, καθώς «τα προβλήματα της χώρας δεν μπορούν να περιμένουν».

Η κούρσα της διαδοχής και τυπικά πλεόν είχε ξεκινήσει με τρία πρόσωπα να μάχονται για τη θέση

Ο αμερικανόφιλος, μεταρρυθμιστής Γεράσιμος Αρσένης, ο φιλοευρωπαϊστής, εκσυγχρονιστής, Κώστας Σημίτης και ο κομματικός ’κης Τσοχατζόπουλος

 Για πολλές μέρες η κούρσα διαδοχής του Ανδρέα Παπανδρέου μονοπωλεί τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων ενώ αρκετά ευρωπαϊκά μέσα κάνουν αφιερώματα στους υποψηφίους. Οι μεν «Τάιμς του Λονδίνου» θεωρούν πως ο Γεράσιμος Αρσένης «κερδίζει έδαφος εις βάρος του Κώστα Σημίτη», η δε Le Soir των Βρυξελλών εκτιμά πως «τα μάτια πολλών στρέφονται προς τον κ. Σημίτη»

 Στις τρεις υποψηφιότητες προστίθενται ακόμα δύο, του «προέδρου της βουλής» Απόστολου Κακλαμάνη και του Γιάννη Χαραλαμπόπουλου, «από μακρού συνοδοιπόρο του Ανδρέα Παπανδρέου».

 

Η ψηφοφορία που πραγματοποιείται στις 18 Ιανουαρίου κρύβει μεγάλο παρασκήνιο. Ο Κώστας Σημίτης το ίδιο πρωί πραγματοποιεί δύο συναντήσεις οι οποίες κρίνουν εν πολλοίς το τελικό αποτέλεσμα. Η μία ήταν με βουλευτές του περιβάλλοντος του Κώστα Λαλιώτη και η δεύτερη με τον γιο του Ανδρέα Παπανδρέου, Γιώργο. Παράλληλα ο Κώστας Λαλιώτης ενημερώνει τους άλλους υποψηφίους ότι θα ψηφίσει τον Κώστα Σημίτη από τον πρώτο γύρο. Τα αποτελέσματα ωστόσο φέρνουν τους εκσυγχρονιστές αντιμέτωπους με την ήττα. Λαμβάνει 50 ψήφους ο Γεράσιμος Αρσένης, 53 ο Ακης Τσοχατζόπουλος και 53 ο Κώστας Σημίτης.

 Σε έναν διάδρομο της Βουλής ο Απόστολος Κακλαμάνης συναντάει τον ’κη Τσοχατζόπουλο και τον ρωτάει με νόημα: «Ακη, πότε θα ορκίσεις την κυβέρνηση;». «Θα δούμε» απαντάει με βεβαιότητα ο ’κης. Τα πράγματα αλλάζουν λίγο αργότερα και το απόγευμα της 18ης Ιανουαρίου ο Κώστας Σημίτης λαμβάνει 86 ψήφους έναντι 75 του Τσοχατζόπουλου. Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε περάσει στην ιστορία και ο νέος πρωθυπουργός της Ελλάδας ήταν ο Κώστας Σημίτης.

Ο άνθρωπος που έμελλε να αλλάξει τις ισορροπίες στην πιο κρίσιμη διαδικασία στην ιστορία του ΠΑΣΟΚ ήταν αυτός που άκουσε τη μοναδική επιθυμία του Ανδρέα Παπανδρέου από το κρεβάτι του νοσοκομείου.

 Η Δήμητρα Λιάνη σε μια συνέντευξη που παραχώρησε στο Γιώργο Τράγκα είπε τα εξής : « Ο Ανδρέας φώναξε το Λαλιώτη [μέσα στο δωμάτιο του νοσοκομείου] και του είπε ‘‘ένα πράγμα θα σου πω. Μπορείς να ψηφίσεις ό,τι θέλεις, μπορείς να πάρεις όποια απόφαση θέλεις βεβαίως, ένα πράγμα όμως θα σου πω. Μην αφήσετε το κόμμα να πέσει στα χέρια του Σημίτη’’.

 Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου ενημερώθηκε στο κρεβάτι του στο Ωνάσειο για το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας και την εκλογή Σημίτη, παρέμεινε σιωπηλός kαι… άλλαξε πλευρό. Η εποχή του εκσυγχρονισμού είχε μόλις ξεκινήσει