Από την Κέλλυ Φαναριώτη 

Τελείωσε τις σπουδές της στη Βαρκελώνη και το Λος ’ντζελες , με στόχο να ακολουθήσει καριέρα στην αρχιτεκτονική, επέστρεψε στη Σύρο για κάποια σεμινάρια και τελικά έμεινε στην Αθήνα. Παράλληλα όμως, αποφάσισε να ασχοληθεί και με το μεγάλο της μεράκι,  τη φωτογραφία που τελικά την κέρδισε. Έτσι, η Νιλέτα Κοτσίκου τα τελευταία δύο χρόνια «τρυπώνει» στα σπίτια των Αθηναίων και «αιχμαλωτίζει» με τον φωτογραφικό της φακό μικρές και μεγάλες στιγμές της καθημερινότητάς τους.  Μάλιστα, τις φωτογραφίες που συνοδεύονται και από τις αντίστοιχες ιστορίες των ανθρώπων αυτών τις καταγράφει στο προσωπικό της blog με τίτλο «imatiothiki».

Όπως εξηγεί στo parapolitika.gr,  πάντα έβρισκε  τις εικόνες συναρπαστικές και ενθουσιαζόταν με την αρχιτεκτονική και με το πως ο καθένας την αξιοποιεί στον χώρο του. « Η αγάπη μου για τα δύο αυτά αντικείμενα αλλά και η περιέργειά μου  να γνωρίσω ανθρώπους που έχουν κάτι να πουν, που πραγματικά παλεύουν για τις ιδέες τους, είτε με επιτυχία, είτε όχι, με οδήγησε στο να ξεκινήσω αυτό το εγχείρημα», δηλώνει εξηγώντας πως δεν πρόκειται για κάποια πρωτοπορία μιας και στο εξωτερικό αυτό είναι κάτι αρκετά σύνηθες. 

« Έχω περάσει ατελείωτες ώρες χαζεύοντας αντίστοιχα sites που προϋπήρχαν. ’λλο όμως να βλέπεις ένα διαμέρισμα σε μια χώρα που όλα βαίνουν καλώς, και άλλο να βλέπεις την δική μας πραγματικότητα», υπογραμμίζει.

Επιλογή

Η επιλογή των ανθρώπων που θα φωτογραφίσει γίνεται τις περισσότερες φορές από την ίδια αλλά υπάρχουν και κάποιοι που την προσεγγίζουν από μόνοι τους προκειμένου να προβάλουν τον εαυτό τους και τη δουλειά τους . «Πολλές φορές επιλέγω ανθρώπους που πραγματικά θέλω να γνωρίσω, γιατί βρίσκω αυτό που κάνουν αξιοθαύμαστο. Δεν είναι ανάγκη να κάνουν σημεία και τέρατα, μπορεί απλά να είναι αξιοπρεπείς και αξιόλογοι, και αυτό είναι κάτι που με ενδιαφέρει να προσεγγίσω και να φωτογραφίσω. Υπάρχουν όμως και πολλοί νέοι άνθρωποι  που θα επικοινωνήσουν μαζί μου, ώστε να κάνουμε μια παρουσίαση της δουλειάς τους. Εκεί μάλλον μπαίνει και το προσωπικό μου γούστο ως κριτήριο», αναφέρει.

Νεαρή δημοσιογράφος φωτογραφίζεται στο σπίτι της από τη Νιλέτα Κοτσίκου. 

Όσο για το αν ο θεατής μπορεί να καταλάβει κάτι για τους ανθρώπους μέσα από μια φωτογραφία, η νεαρή αρχιτέκτονας αμφιταλαντεύεται: «Ένας  φωτογράφος μπορεί να σε κάνει να τον εμπιστευτείς, ώστε τελικά η πόζα σου να είσαι εσύ και όχι μια εικόνα που έχεις στο μυαλό σου για το πώς πρέπει να παρουσιαστείς στον φακό. Από την άλλη όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πολλές φορές μια φωτογραφία είναι απλά μια εικόνα. Είναι ο φλοιός του χαρακτήρα και της προσωπικότητας. Και μπορεί κάποια βασικά στοιχεία μας να διαπερνούν τον φλοιό αυτό και έτσι να γίνονται φανερά, όμως υπάρχουν και εκατομμύρια μικρότερα που πρέπει κανείς να ψάξει για να τα ανακαλύψει».

Όπως εκμυστηρεύεται στo parapolitika.gr, όνειρό της  είναι να καταφέρει κάποια στιγμή να φωτογραφίσει ένα ζευγάρι ηλικιωμένων στη Σύρο που της κέντρισε το ενδιαφέρον τον καιρό που παρακολουθούσε κάποια σεμινάρια στο νησί.  Πρόκειται για δύο ανθρώπους που διατηρούν ένα παλιό  βιβλιοπωλείο στο κέντρο του νησιού και το οποίο φέρνει στη θύμησή της παλιές ελληνικές ταινίες της δεκαετίας του ’60. « Είναι γλυκύτατοι άνθρωποι και πλήρως ενημερωμένοι για κάθε τι που υπάρχει στον χώρο τους. Κάθε μέρα στολίζονται, ο κύριος φοράει το κουστούμι του και η κυρία θα βάλει κραγιόν και τα σκουλαρίκια της και θα κατέβουν στο μαγαζί τους. Είναι πραγματικά μεγάλοι σε ηλικία και το βιβλιοπωλείο τους επίσης. Έχει μια ξύλινη σκάλα που σε οδηγεί στα πάνω πατώματα, σε ορόφους σκοτεινούς αφού τα παράθυρα είναι μικρά και το φως παγιδεύεται μέσα στα βιβλία. Τρίζει το πάτωμα και μυρίζει ποντικοφάρμακο, αλλά δεν μπορώ να περιγράψω πόσο συγκλονιστικός είναι σαν χώρος. Αυτό το ζευγάρι θα ήθελα να φωτογραφίσω, λοιπόν. Και πολλούς άλλους. Αλλά το ζευγάρι αυτό είναι το κάτι άλλο».

Τον τελευταίο καιρό η Νιλέτα έχει μετακομίσει στο Ντουμπάι και ξεκινά τις φωτογραφίες στα σπίτια των Αράβων. Όπως λέει, πρόκειται για ένα στόχο που είχε θέσει τα τελευταία χρόνια και αισθάνεται ιδιαίτερα χαρούμενη που το κατάφερε. «Ήθελα πολύ να προβάλλω μέσα από τη δουλειά τις ζωές και την καθημερινότητα ανθρώπων εκτός συνόρων. Πρώτος μου σταθμός είναι το Ντουμπάι και ελπίζω σύντομα να υπάρξουν κι άλλοι», λέει προσθέτοντας πως θα ήθελε κάποια στιγμή να  κάνει και μια έκθεση με τις φωτογραφίες που έχει τραβήξει.  «Επιθυμώ η έκθεση πέρα από τις φωτογραφίες να έχει και ένα έπιπλο από τον κάθε χώρο που φωτογράφισα. Έτσι θα έφτιαχνα ένα καθιστικό για τους επισκέπτες, ένα πάζλ από όλους αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους που συνθέτουν και δημιουργούν το αύριο στις πόλεις του κόσμου», καταλήγει.