Λίγο πριν την τον πρώτο σταθμό της περιοδείας, τα parapolitika.gr, συνάντησαν την Αποστολία Ζώη, που πρωταγωνιστεί στην παράσταση-κάνοντας τον ρόλο της  Λίλης  Παπαγεωργοδημητρομανωλάκης  μιας ασθενούς που επαναλαμβάνει  την τελευταία λέξη ή συλλαβή, το λεγόμενο σύνδρομο της παλιλαλίας-σε γνωστό ξενοδοχείο της Αθήνας,  σε ένα cocktail πάρτι στο ξενοδοχείο Radisson Blu Park Hotel με θέα την Ακρόπολη και τον Λυκαβηττό. 

Η γνωστή τραγουδίστρια μίλησε στον δημοσιογράφο Τσακίρη Κωνσταντίνο και μίλησε για όλα.

Η Αποστολία Ζώη αποκαλύπτει τους λόγους που είπε «ναι» στην  πρόταση να συμμετάσχει στην παράσταση: «Γνωρίζω από παλιά τον Δημήτρη Σταρόβα, αισθάνομαι ασφάλεια μαζί του και όταν μου το πρότεινε να συμμετέχω στην παράσταση- ήταν και η Ναταλία Δραγούμη, με την οποία ήμασταν το χειμώνα μαζί στο “Ζητείται ψεύτης”, την θεωρώ φίλη μου και πλέον είναι από τους ανθρώπους που μπορώ να εμπιστευτώ. Είμαι ένας άνθρωπος που δεν σταματάω να κάνω φιλίες, δόξα το θεό-σκέφτηκα ότι ήταν μια καλή περίπτωση, αφού θα είμαι μαζί με δύο ανθρώπους με τους οποίους νοιώθω καλά. Γενικά στόχος μου αυτή την περίοδο ήταν να κλείνω δουλείες».

Και συνέχισε: «Επίσης ήθελα να γνωρίσω τον Κώστα Σπυρόπουλο, ο οποίος είναι ο “μαέστρος όλων μας”. Και αφού στην συνάντηση μας αισθάνθηκα ασφάλεια και εμπιστοσύνη, δεν είχα κανένα λόγο να μην το κάνω. Όποτε είπα αμέσως το μεγάλο ναι. Και τελικά δεν έπεσα έξω, γιατί γνώρισα και τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές και έχει “δέσει το γλυκό” σε βαθμό “κακουργήματος”». 

Έχει η Αποστολία Ζώη κάτι κοινό με τον ρόλο; Η ίδια απαντά: «Ο χαρακτήρας που κάνω είναι πολύ διαφορετικός από εμένα και τον έχω “χτίσει” λίγο, σύμφωνα με την έρευνα που έκανα, γιατί το να παίξεις έναν άνθρωπο, ο οποίος είναι υπαρκτός και έχει ένα ιδεοψυχαναγκαστικό σύνδρομο, έχει ένα άλλο είδους χτίσιμο. Δηλαδή εγώ είδα ανθρώπους που έχουν ηχολαλία και παλιλαλία και δεν κατάλαβα δεν έχει καμία σχέση  με την λογική που καταλαβαίνει ένας άνθρωπος που δεν το έχει. Μάλιστα ο Κώστας μας πήγε και σε έναν ψυχολόγο και μας ανέλυσε τα σύνδρομα και πως αυτοί οι άνθρωποι κλείνονται στον δικό τους κόσμο και στο δικό τους “καβούκι” για να αισθανθούν ασφάλεια. Το μοναδικό στοιχείο ωστόσο, που μπορεί να έχω με τον ρόλο, η κοπέλα έχει μια αθωότητα, θέλει να μαθαίνει καινούργια πράγματα και να τα αντιμετωπίζει με μια όμορφη αφέλεια και αυτό συνειδητοποιώ μεγαλώνοντας ότι το έχω μια ζωή. Άλλωστε αυτός ο χώρος στο παίρνει μακριά και χρειάζεται πολύ δουλειά, κόπο και μόχθο για να το κρατήσεις. Μετά από πολλά χρόνια σε αυτόν τον χώρο μπορώ να πω, ότι το έχω ξαναβρεί και το χω ξαναβρεί 100%. Μου αρέσει να δημιουργώ με τον τρόπο που θέλω, να λειτουργώ και να δουλεύω με τις ομάδες που θέλω και όλο αυτό μου έχει δώσει μια καινούργια προοπτική».

Για τον αν την βοήθησε η αποχή από τα καλλιτεχνικά δρώμενα: «Πάρα πολύ, νομίζω ότι ήταν το καλύτερο δώρο που έχω κάνει στον εαυτό μου και θα το έκανα 100.000 φορές  ξανά αν ζούσα, ξανά και ξανά. Χρειάζεται για μένα ένας καλλιτέχνης να παίρνει αποστάσεις, να κάνει παύση, όσο και τρομακτικό αν είναι, γιατί οι περισσότεροι από ανασφάλεια δεν σταματούν, όχι επειδή δεν έχουν κουραστεί. Αλλά για μένα χρειάζεται μια απόσταση και αν αυτή η απόσταση γίνει με συνθήκες ώριμες και όμορφες , μπορεί να είναι για λίγο».

Μουσική ή θέατρο. Αν είχε να επιλέξει ανάμεσα στα δύο η Αποστολία Ζώη δηλώνει ότι:  «Αυτά τα δυο μπερδεύονται και το έλεγα πάντα, δεν είναι ότι τώρα δοκιμάζω το θέατρο και λέω α το τραγούδι συσχετίζεται, όχι! Όταν είχα κάνει τις μεγάλες επιτυχίες μου και είχα δύο δίσκους  που παίζανε και οι δυο πολύ δυνατά, εγώ έκανα μαθήματα υποκριτικής, εκείνη την περίοδο, γιατί θεωρούσα, ότι το να πάω να κάνω την διαφορά ως καλλιτέχνιδα και ως άνθρωπος παρακάτω ήταν σημαντικό, γιατί σου μαθαίνει πολλά πράγματα. Και από κει και πέρα το να βγάλεις συναίσθημα  στο τραγούδι έχει να κάνει για μένα με προσωπική επικοινωνία με τον εαυτό σου και με αναζήτηση στο τι ακριβώς συμβαίνει για να μπορείς να καταλαβαίνεις αυτό που τραγουδάς».

Ποια είναι η άποψη της για τα πρόσωπα, που δεν είναι ηθοποιοί και συμμετέχουν στο θέατρο, σε σίριαλ της τηλεόρασης και τον κινηματογράφο;  Η τραγουδίστρια ξεκαθαρίζει: «Αυτή την περίοδο η δημιουργική μου πλευρά  έχει ανάγκη να δοκιμάσει καινούργια μονοπάτια και δεν με ενδιαφέρει τι θα πουν κάποιοι, αλλά με ενδιαφέρει να είναι γεμάτη η ψυχή μου και αν είναι γεμάτη η ψυχή σου, αυτό περνάει στον κόσμο. Άλλωστε τα πάντα φαίνονται επάνω στην σκηνή, η δουλειά  αλλά και η προεργασία που έχει κάνει κάποιος πριν. Γιατί εμένα αν σαν θεατή κάποιος με  πείσει να δω κάτι από εκείνον και με αφήσει άφωνη, ή μου έχει “δώσει δουλειά για το σπίτι”, δεν με αφορά από ποιον χώρο έρχεται. Με ενδιαφέρει, όμως  από την στιγμή , που επιλέγει να μπει στον χώρο αυτό μέσα, να έχει δουλέψει σκληρά.  Και είναι μια δουλεία που παγκοσμίως , ειδικά στο θέμα του ηθοποιού, δεν έχει κανόνες, υπάρχουν άνθρωποι, που απλά μπορούν να επικοινωνήσουν, αυτό που λέει ο ρόλος , εύκολα και αβίαστα και χωρίς ακόμα να έχει κάνει σπουδές. Δεν βάζω ταμπέλες, κάποτε έβαζα, πλέον δεν το κάνω, γιατί είναι πιο απλή η ζωή για να καθόμαστε να βάζουμε ταμπέλες».

Κλείνοντας η Αποστολία αναφέρθηκε και στις αρνητικές κριτικές που έχει δεχτεί στην καριέρα της : «Τα πρώτα χρόνια με στεναχωρούσαν οι αρνητικές κριτικές, γιατί εγώ βγήκα σε μια περίοδο που το «κίτρινο» υπήρχε σε βαθμό «κακουργήματος» και αυτό που με ενοχλούσε ήταν ότι μας “έβαζαν όλους στο ίδιο κουβά”, δεν είναι έτσι. Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να έχουν κάνει και άλλα πράγματα στην ζωή τους. Αλλά περνώντας τα χρόνια  με υπομονή και ηρεμία, άφησα τα πράγματα απλά να εξελιχθούν, να το δουν τα media και οι άνθρωποι του χώρου, ότι αντιμετωπίζω διαφορετικά αυτή την δουλειά, έχω κάνει πολλά πράγματα, δεν φύτρωσα και βγήκα στην σοουμπίζ. Έχω δουλέψει πολύ στην ζωή μου, από 4 ετών ξεκίνησα αθλητισμό και μετέπειτα έκανα πρωταθλητισμό, η παιδεία μου είναι λίγο διαφορετική, από έναν που βγήκε στην σοουμπίζ, χωρίς να ξέρει γιατί βγαίνει. Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να βγουν απλά για να γίνουν γνωστοί. Για μένα αυτό ήταν τροχοπέδη, με ζόρισε πολύ, γιατί μου στέρησε την ιδιωτικότητα.  Παρ’ όλα αυτά μετά από 15 χρόνια στον χώρο έχω βρει τον τρόπο να τα ξεπερνάω και να μην με νοιάζει, πάντα στο πλαίσιο, ότι κάτι που γράφεται ή ακούγεται  χαριτωμένο, αν κάτι είναι εκτός της προσωπικότητας μου, πλέον θα «αμυνθώ».


Αποστολία Ζώη με τον δημοσιογράφο του parapolitika.gr Τσακίρη Κωνσταντίνο