Good Job Nicky: "Δεν απέχω για ψυχολογικούς λόγους - Φταίνε τα δικαιώματα" (Εικόνες)
Μια ειλικρινής εξομολόγηση μέσω Instagram
Ο Good Job Nicky αποκάλυψε μέσω Q&A τους πραγματικούς λόγους πίσω από την απουσία του από τη μουσική σκηνή, μιλώντας για την τοξικότητα της βιομηχανίας και το πόσο του λείπει να συνδέεται με το κοινό του.
Ο Good Job Nicky, ένας από τους πιο αγαπητούς και ιδιαίτερους καλλιτέχνες της νέας γενιάς, απουσιάζει το τελευταίο διάστημα από τη μουσική σκηνή, γεγονός που έχει απασχολήσει ιδιαίτερα τους θαυμαστές του. Μέσα από ένα αυθόρμητο Q&A στο Instagram, έριξε φως στους λόγους αυτής της αποχής, διαψεύδοντας φήμες για ψυχολογικά προβλήματα και ανοίγοντας κουβέντα για την τοξικότητα που βιώνουν πολλοί καλλιτέχνες.
Ο Good Job Nicky, κατά κόσμον Νικόλας Βαρθακούρης, είναι γιος του Γιάννη Πάριου και της Σοφίας Αλιμπέρτη. Ξεχώρισε από την πρώτη του εμφάνιση στη μουσική σκηνή χάρη στο ιδιαίτερο καλλιτεχνικό του ύφος, την αισθητική των κλιπ του και την εναλλακτική pop προσέγγισή του. Το ντεμπούτο του με το τραγούδι January 8th και η μετέπειτα πορεία του τον κατέστησαν αγαπητό σε κοινό και κριτικούς, ενώ η απουσία του τους τελευταίους μήνες είχε δημιουργήσει έντονα ερωτήματα για το μέλλον του στη μουσική.
Good Job Nicky: «Θα είμαι σύντομα πάλι κοντά σας»
Απαντώντας σε ερώτηση για το γιατί έχει σταματήσει να κυκλοφορεί νέα μουσική, ο καλλιτέχνης ήταν ξεκάθαρος: «Έγιναν κάποια πράγματα τα οποία δε μου επιτρέπουν να κάνω release μουσική ακόμη, αλλά σύντομα θα είμαι πάλι κοντά σας», έγραψε, αφήνοντας ελπίδες για επερχόμενα projects.
Δεν πρόκειται για ψυχολογικά αίτια
Σε ερώτηση που αφορούσε την ψυχολογική του κατάσταση, ο Good Job Nicky ξεκαθάρισε: «Ο λόγος απουσίας μου έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με λόγους δικαιωμάτων. Δε με κάνει τίποτα πιο χαρούμενο και υγιή από το να κυκλοφορώ μουσική και να συνδέομαι μαζί σας».
Η τοξικότητα στον χώρο και η ευαισθησία των καλλιτεχνών
Ο τραγουδιστής δεν παρέλειψε να σχολιάσει και την τοξικότητα στον χώρο της μουσικής, σημειώνοντας: «Υπάρχει πολλή τοξικότητα. Οι καλλιτέχνες είμαστε από τη φύση μας ευαίσθητα όντα. Επομένως θα έλεγα ότι παρατηρούμε και νιώθουμε τα πάντα σε λίγο μεγαλύτερο βαθμό. Προσπαθώ να μη ντα παίρνω πολύ βαριά».
