Η μνήμη της Ελένης Ροδά παραμένει ζωντανή για εκείνη τη δύσκολη νύχτα, όταν η Ελλάδα βρισκόταν στα πρώτα χρόνια της δικτατορίας και το καλλιτεχνικό κόσμο απειλούσε σοβαρός κίνδυνος. Σε μια περίοδο γεμάτη φόβο και καταστολή, η τραγουδίστρια θυμάται με συγκίνηση και σεβασμό τον Κώστα Χατζηχρήστο, ο οποίος με ατσαλένιο θάρρος στάθηκε σαν ασπίδα μπροστά στο αστυνομικό τμήμα, προστατεύοντας την και διεκδικώντας την ελευθερία της. Σε μια σπάνια εξομολόγηση στη Σίσσυ Μενεγάτου για την εφημερίδα On Time, αποκαλύπτει τις λεπτομέρειες εκείνης της νύχτας και τη γενναιότητα ενός ανθρώπου που δεν δίστασε να αψηφήσει την τρομοκρατία και να υπερασπιστεί τους φίλους του.

Διαβάστε απόσπασμα στην συνέντευξη της Ελένης Ροδά - Όσα αποκαλύπτει για τον Γιώργο Χατζηχρήστο

Παίξατε με πάρα πολλούς σπουδαίους ηθοποιούς, ανάμεσά τους και ο Κώστας Χατζηχρήστος. Μιλήστε μας για εκείνον.

Ήμασταν μαζί σε επιθεώρηση. Ο Χατζηχρήστος ήταν καλός άνθρωπος, ωραίος και μάγκας. Κάποια στιγμή, που ήμασταν το ’67 στη Λάρισα για παράσταση -εγώ ήμουν τότε η τραγουδίστρια του θιάσου-, ξαφνικά έπεσε η κυβέρνηση κι έγινε η δικτατορία. Μείναμε τρεις μέρες κλεισμένοι στο ξενοδοχείο και τότε δεν υπήρχαν και τηλεοράσεις να μαθαίνουμε τα νέα. Φύγαμε από τη Λάρισα, κάναμε παραστάσεις στην Κοζάνη και πήγαμε στην Καλαμάτα. Εγώ στη σκηνή ερμήνευα και τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη. Τελειώνει, λοιπόν, η παράσταση, φίσκα το θέατρο, έρχεται ένας χωροφύλακας και λέει: «Η κυρία που τραγουδούσε θα έρθει μαζί μας, γιατί τη θέλει ο διοικητής στο Τμήμα». Το ακούει αυτό ο Χατζηχρήστος, μπαίνει μπροστά και του λέει: «Τι συμβαίνει;». Και του απαντάει: «Η κυρία που έλεγε στη σκηνή τραγούδια του Θεοδωράκη που έχουν απαγορευτεί θα έρθει στο Τμήμα». Εμείς ούτε που ξέραμε ότι αυτά τα τραγούδια έχουν απαγορευτεί. Αμέσως φωνάζει ο Χατζηχρήστος: «Όλος ο θίασος στο Τμήμα» και μιλάμε για 20 άτομα θίασο. Ατρόμητος ο Χατζηχρήστος, έρχεται μαζί μου στο γραφείο του διοικητή και του λέει: «Τι συμβαίνει, κύριε διοικητά;». «Να φύγετε όλοι και θα κρατήσουμε την κυρία γιατί στη σκηνή έλεγε τραγούδια του Θεοδωράκη που έχουν απαγορευτεί». Ο Χατζηχρήστος έξυπνος και ετοιμόλογος του απαντάει: «Δεν μου λες, κύριε διοικητά, μήπως σου καλογυάλισε το κορίτσι και θέλεις να το κρατήσεις;». Ο διοικητής κοκάλωσε. Κοίταξε μια εμένα, μια τον Χατζηχρήστο και φώναξε: «Πάρτε την και φύγετε! Και μην ξανατραγουδήσει τα τραγούδια του Θεοδωράκη. Σπουδαίος άνθρωπος ο Χατζηχρήστος. Δεν φοβόταν τίποτα και κανέναν. Ήταν γίγαντας στην ψυχή του. Με έσωσε από τη φυλακή! Τον θυμάμαι πάντα με πολλή αγάπη και σεβασμό, όπως και πολλούς άλλους.

Ήσασταν πολύ τυχερή, γιατί στα 54 χρόνια της καριέρας σας συνεργαστήκατε με σπουδαίους ηθοποιούς, αλλά και στο τραγούδι με τα μεγαλύτερα ονόματα, όπου κάνατε και ωραίες φιλίες.

Ναι, νιώθω τυχερή και ευλογημένη. Στο τραγούδι μπήκα γιατί έπαιρνα πολύ καλά λεφτά, ενώ στο θέατρο «ψίχουλα». Το θέατρο λάτρεψα και λατρεύω. Στο θέατρο θα μπορούσα να έχω κάνει πολύ περισσότερα πράγματα. Μου έλεγαν: «Έλα βρε, μια χαρά είσαι στο τραγούδι». Κι όμως, στο τραγούδι ήμουν καλή διασκεδάστρια, ενώ στο θέατρο έσκιζα. Όμως, και στο τραγούδι γνωρίστηκα και συνεργάστηκα με σπουδαία ονόματα και γίναμε και φίλοι. Ποιον να πρωτοθυμηθώ; Τον Γιώργο Ζαμπέτα (βουρκώνει), τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, τον Βασίλη Τσιτσάνη, τον Πάνο Γαβαλά, τον Στράτο Διονυσίου, τον «άρχοντα» Τόλη Βοσκόπουλο, τον Γιάννη Πουλόπουλο, τη Βίκυ Μοσχολιού, τον Γιάννη Καλατζή… Είναι ατελείωτος ο κατάλογος των σπουδαίων ονομάτων.