Η συγκίνηση και η δύναμη της πίστης συναντιούνται ξανά μέσα από τα λόγια του γνωστού σχεδιαστή Ερωτόκριτου, ο οποίος φέτος τιμά με έναν βαθιά προσωπικό και συναισθηματικό τρόπο τα 16 χρόνια από την ημέρα που ο γιος του, Μανώλης, «έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία μόλις 11 ετών. Η απώλεια του παιδιού του σημάδεψε ανεξίτηλα τη ζωή και την πορεία του, όμως ο ίδιος επέλεξε μέσα από αυτό το τραγικό γεγονός να χτίσει ένα εσωτερικό μονοπάτι που τον οδήγησε –όπως λέει– σε μια νέα μορφή πνευματικής κατανόησης και δύναμης. Με λόγια που ξεχειλίζουν από πίστη, ενδοσκόπηση και αφοσίωση, ο Ερωτόκριτος μοιράστηκε δημόσια στο Instagram τις σκέψεις και τα συναισθήματά του, μετατρέποντας τον προσωπικό του πόνο σε μήνυμα ελπίδας και ενθάρρυνσης προς όσους έχουν βιώσει απώλεια.
Ο σχεδιαστής εξηγεί πως αυτά τα 16 χρόνια αποτέλεσαν για εκείνον μια διαδρομή πνευματικής εξέλιξης και προσέγγισης του Θεού, μέσα από την οποία κατάφερε όχι μόνο να συμφιλιωθεί με τον πόνο, αλλά και να βοηθήσει άλλους ανθρώπους που πενθούν. Αναφέρεται σε μια «Θεία Δύναμη» που –όπως περιγράφει– τον συνόδευσε σε αυτό το ταξίδι και τον οδήγησε στην κατανόηση πως ο θάνατος, όπως τον αντιλαμβανόμαστε, δεν είναι το τέλος αλλά μια μετάβαση της ψυχής στην αληθινή ζωή. Με βαθιά θρησκευτική προσέγγιση, ο Ερωτόκριτος μιλά για την ανάγκη να βλέπουμε τον θάνατο μέσα από το πρίσμα της πίστης και όχι μέσα από τον φόβο, επιμένοντας πως ο αληθινός χριστιανός δεν μπορεί να φοβάται τη μετάβαση της ψυχής.

Διαβάστε: Ερωτόκριτος στην Ontime: “Με προετοίμαζε ο Θεός, γι’ αυτό και άντεξα το θάνατο του γιου μου”

Μια βαθιά πνευματική εξομολόγηση 16 χρόνια μετά την απώλεια του γιου του

Πριν από λίγες ώρες, ο σχεδιαστής δημοσίευσε στο Instagram ένα κείμενο γεμάτο πίστη και προσωπική αλήθεια, αποτυπώνοντας με λόγια ψυχής το πώς αντιμετωπίζει πλέον την απώλεια του παιδιού του:«Σήμερα κλείνουν 16 χρόνια που έφυγε ο Μανώλης μας για τους ουρανούς! Αυτά τα 16 χρόνια αποδεικνύουν ότι για οποιαδήποτε γεγονός όσο βαρύ και αν φαίνεται. Εμείς έχουμε την επιλογή αυτό να το κάνουμε ευλογία και δώρο ζωής για εμάς και τους γύρω μας. Έτσι καθώς έφευγε το ισχυρότερο κεφάλαιο για έναν γονιό σαν να πήρα μια Θεία Δύναμη και είδα όλη αυτήν την φαινομενική απώλεια του γιου μου ως κάτι που μου δόθηκε ώστε να μεταλαμπαδεύσω στους ανθρώπους ότι και αυτή είναι μια δική μας ερμηνεία ότι η διαδικασία μετάβασης μιας ψυχής πιο κοντά στο Θεό, από θάνατο που την ονομάζουμε να την δούμε στην αληθινή της διάσταση που είναι φυσικά ότι εκεί που πάνε οι ψυχές βρίσκεται η αληθινή ζωή και ότι εμείς κλαίμε ουσιαστικά για την δική μας έλλειψη του αγαπημένου μας προσώπου. Στο πέρασμα αυτών των ετών καθώς βοηθούσα πολλούς ανθρώπους να ξεπεράσουν τις απώλειες τους βοηθούσα ακόμη περισσότερο τον εαυτό μου. Ζυμωνόμουν ακόμη βαθύτερα και εντρύφησα πέρα από πολλές παραδόσεις ακόμη πιο ενδελεχώς στον Χριστό μας. Οι διδασκαλίες του Χριστού μας απέχουν παρασάγγας από αυτά που νιώθουμε εμείς και η πλειοψηφία των ιερομένων. Ουσιαστικά δεν μπορείς να λέγεσαι χριστιανός και να πιστεύεις στον θάνατο. Ή στον Χριστό θα πιστεύεις ή στον θάνατο θα πιστεύεις! Αυτό συνειδητοποίησα! Κάθε φορά αδελφέ μου που πιστεύεις στον θάνατο και στεναχωριέσαι για την μετάβαση της ψυχής ενός αγαπημένου σου προσώπου. Εκείνη ακριβώς την ώρα προδίδεις τον Χριστό μας! Εκείνη ακριβώς την ώρα που λιγοψυχάς και δεν δοξολογείς τον Θεό. Εκείνη ακριβώς που δεν παραδίδεσαι στον Θεό και το Άγιο θέλημα του. Εκείνη ακριβώς την ώρα γίνεσαι ο Ιούδας του Θεού μέσα σου αδελφέ μου Και γνωρίζω ότι θα αναρωτηθείτε μα εγώ νιώθω λύπη, πένθος, κατάθλιψη. Και είναι απόλυτα φυσιολογικά αυτά τα συναισθήματα να τα νιώθουμε έτσι όταν βρισκόμαστε μακριά απ' τον Θεό. Είναι απόλυτα φυσιολογικό να νιώθουμε οδύνη και πόνο όταν είμαστε διαχωρισμένοι απ' τον Θεό μέσα μας. Δεν σου λέω αυτή τη στιγμή αδελφέ μου να μην πονέσεις ή να μην κλάψεις. Απλώς σου δίδω την αληθινή οπτική που άρχει και που καθώς θα αρχίσεις να εμπειράσαι πάνω σ' αυτή όταν θα έρχονται οι αναπόφευκτες μεταβάσεις ψυχών αγαπημένων σου προσώπων εσύ δεν να πενθείς πια».