Ο Μέγας Αλέξανδρος ανήκει στα παιδικά του Ν.Καζαντζάκη. Ο Καζαντζάκης ως συγγραφέας παιδικών βιβλίων είναι κάτι άγνωστο στον πολύ κόσμο όπως επίσης πως μετέφρασε και διασκεύασε πολλά παιδικά βιβλία που αγαπήσαμε μεγαλώνοντας όπως «ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες» του Ι.Βέρν, «τα ταξίδια του Γκιούλιβερ», «η Μάγια η μέλισσα».

Το παιδί που μεγαλώνει διαβάζοντας τον Μέγα Αλέξανδρο γίνεται ατρόμητο. Μαθαίνει φρόνημα ελληνικό αλλά και πανανθρώπινο, μαθαίνει ελληνική ιστορία με αυτό το βιβλίο, μαθαίνει για την Μακεδονία και είναι τόσο σημαντικό αυτό αλλά κάτι πολύ σημαντικό είναι αυτό που λείπει από αυτό το βιβλίο. Από αυτή την αριστουργηματική αφήγηση για τις εκστρατείες και τις κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου, είναι ένας πολεμικός θρύλος είναι από τους μεγαλύτερους στρατηλάτες της ιστορίας, αυτό που λείπει από το βιβλίο αυτό το πολεμικό είναι η βία. Υπάρχει αξιοπρέπεια, σεβασμός στον κατακτημένο λαό, ανθρώπινη υπέρβαση στις δυσκολίες και υπάρχει και ενσυναίσθηση.

Αυτό το βιβλίο δεν είναι μόνο για παιδιά, ακούμε συνέχεια πως επιχειρηματίες, αθλητές μελετούν την τέχνη του πολέμου του Σουν τζου τους προτείνω ανεπιφύλακτα το Μέγα Αλέξανδρο του Ν.Καζαντζάκη ως ένα ανεκτίμητο εγχειρίδιο στρατηγικής.

Θα τελειώσω με ένα περιστατικό από το βιβλίο. Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος με τους σύντροφος του δεν είχαν συναντήσει καθόλου νερό και τους έκαιγε η δίψα βρήκανε λίγο μόνο νερό οπότε το έβαλαν προσεκτικά μέσα σε μια περικεφαλαία και το πήγαν στον Αλέξανδρο, στο βασιλιά, μόνο εκείνος έφτανε να πιει. Ο Μέγας Αλέξανδρος πήρε τη γεμάτη περικεφαλαία μα τη στιγμή που άνοιγε τα στεγνά χείλια του να πιει είδε γύρω του τους συντρόφους του που τον κοίταζαν με λαχτάρα διψασμένοι τότε έγειρε την περικεφαλαία και έχυσε το νερό στην άμμο «ή όλοι, είπε, θα πιούμε νερό ή κανένας». Χτύπησαν τις ασπίδες τους οι στρατιώτες και φώναξαν «πήγαινέ μας όπου θες Αλέξανδρε , μαζί σου ας πεθάνουμε της δίψας».