Απέλυσαν τον δημοσιογράφο Σπύρο Ραπανάκη από τον ραδιοφωνικό σταθμό «Στο Κόκκινο», όπως ανακοίνωσε ο ίδιος με μία ανάρτησή του στο Facebook.

Υπενθυμίζεται ότι ο Σπύρος Ραπανάκης ήταν πρώην διευθυντής της εφημερίδας «Αυγή».

«Θέλω να πιστεύω ότι τα περί "πολιτικής απόφασης με άνωθεν εντολή" δεν είναι ακριβή, καθώς δεν θέλω να πιστέψω ότι ένα ραδιόφωνο που σε 17 χρόνια ιστορίας δεν έκοψε ποτέ παραγωγούς ή εκπομπές για πολιτικούς λόγους ούτε επέβαλε λογοκρισία, το κάνει τώρα», ανέφερε, μεταξύ άλλων, στην ανάρτησή του.

*Διαβάστε εδώ: Απέλυσαν τον Νίκο Σβέρκο από τον ραδιοφωνικό σταθμό "Στο Κόκκινο"


Ολόκληρη η ανάρτηση του Σπύρου Ραπανάκη

«Το σημερινό απογευματινό ραντεβού Στο Κόκκινο 105,5 με τον Giannis Smirlakis θα είναι το τελευταίο. Όπως αποφάσισε η νέα διεύθυνση και η διοίκηση του ομίλου "δεν ταιριάζω" στο νέο πρόγραμμα.

Θέλω να πιστεύω ότι τα περί "πολιτικής απόφασης με άνωθεν εντολή" δεν είναι ακριβή, καθώς δεν θέλω να πιστέψω ότι ένα ραδιόφωνο που σε 17 χρόνια ιστορίας δεν έκοψε ποτέ παραγωγούς ή εκπομπές για πολιτικούς λόγους ούτε επέβαλε λογοκρισία, το κάνει τώρα.

Σίγουρα, πάντως, όσοι ζητούσαν αποπαρασιτώσεις, κεφάλια και εύχονταν "καλό δρόμο" θα είναι σήμερα ικανοποιημένοι τόσο με τη δική μου απομάκρυνση όσο και με άλλων συναδέλφων, όπως ο Nikos Sverkos, ο Giannis Smirlakis και ο Θεόφιλος Σιχλετίδης,

Σε κάθε περίπτωση, it's been a great ride που λέμε και στο Κερατσίνι.

Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς τους ανθρώπους που συνεργαστήκαμε τα τελευταία 2 και κάτι χρόνια, το ραδιόφωνο που μου έδωσε την ευκαιρία να κάνω κάτι που αγαπώ πολύ, τους ηχολήπτες και τις ηχολήπτριες, τα παιδιά στο τηλεφωνικό, τους συναδέλφους που μου έκαναν την τιμή να έχουμε τόσες συζητήσεις στον αέρα. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ακροατές και στις ακροάτριες για την παρέα και τη στήριξη.

Και φυσικά, το πιο μεγάλο ευχαριστώ στον αγαπημένο μου Γιάννη Σμυρλάκη. Έναν από τους πιο επαγγελματίες και εργατικούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Έναν άνθρωπο με ατέλειωτα χιλιόμετρα στην ενημέρωση, που σε αντίθεση με δεκάδες άλλους (ορισμένοι μάλιστα δεν έμαθαν ακόμα να περπατούν στα δυο πόδια) δεν καβάλησε το καλάμι, με απίστευτη σεμνότητα, εμπειρία, πάντα εκεί, έναν πλέον φίλο ζωής».