«Πόλεμος» για την πρώτη κατοικία: Αμετανόητοι οι ξένοι τεχνοκράτες, βάζουν βέτο στον κρατικό φορέα για τα ευάλωτα νοικοκυριά
Σε παράλληλους μονολόγους εξαντλήθηκε η «μάχη» της ελληνικής πλευράς με τα τεχνικά κλιμάκια των θεσμών για το άρθρο 163 του νέου Πτωχευτικού, καθώς οι ξένοι τεχνοκράτες επιμένουν να αρνούνται την αναγκαιότητα ύπαρξης κρατικής «ομπρέλας» ακόμα και για την πρώτη κατοικία των ευάλωτων νοικοκυριών. Πλέον, ο «πόλεμος» θα κριθεί στις διαβουλεύσεις των συναρμόδιων υπουργών με τους επικεφαλής των θεσμών την επόμενη εβδομάδα και το ενδεχόμενο πολιτικής λύσης, με απόφαση της κυβέρνησης, δεν θα πρέπει να αποκλειστεί.
«Η Ελλάδα δεν είναι σε πρόγραμμα. Μπορεί να αποφασίσει ό,τι θέλει. Εμείς συστήνουμε και προτείνουμε», αναφέρουν ευρωπαϊκές πηγές στα «Π», επιβεβαιώνοντας τις διαφορές μεταξύ των δύο πλευρών, που μοιάζουν αγεφύρωτες. Τυπικά, η επισήμανση αυτή είναι ορθή, ωστόσο είναι κοινός τόπος ότι τυχόν αρνητικές αναφορές στις επόμενες αξιολογήσεις από τους θεσμούς ή κίτρινες και κόκκινες κάρτες από την ΕΚΤ και τον SSM μόνο απαρατήρητες δεν θα περάσουν από τις αγορές. Μόνο τυχαία δεν ήταν, άλλωστε, η αναφορά του Κ. Ρέγκλινγκ στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στον χρηματοπιστωτικό τομέα, κατά την ανακοίνωση της άρσης του επιτοκιακού «καπέλου» στα δάνεια του 2ου Μνημονίου και γι’ αυτήν τη δόση από ANFA - SMP.
Η «μάχη» με τα τεχνικά κλιμάκια στις αρχές της εβδομάδας δεν διήρκησε πάνω από μία ώρα, αλλά σε αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα καταγράφηκε ο παραλογισμός των ξένων τεχνοκρατών. Στον πυρήνα του ελληνικού σχεδίου για τον νέο Πτωχευτικό υπάρχει το άρθρο 163, με βάση το οποίο συστήνεται κρατικός φορέας, ο οποίος θα μπορεί να αγοράζει την πρώτη κατοικία ευάλωτων νοικοκυριών που πτωχεύουν κι εν συνεχεία να τους την εκμισθώνει για 12 έτη, με δυνατότητα των οφειλετών να την επανακτούν. Στην περίπτωση, δε, που ο οφειλέτης πληροί συγκεκριμένα εισοδηματικά κριτή-ρια, αποκτά δικαίωμα και επιδότησης αυτού του ενοικίου.
Η στόχευση του άρθρου είναι προφανής: να προστατέψει τους αδυνάμους και να μην έχουμε στην Ελλάδα φαινόμενα αντίστοιχα με αυτά στην Ισπανία και στην Ιρλανδία, την εποχή της μεγάλης κρίσης, όταν νοικοκυριά βρέθηκαν κυριολεκτικά στον δρόμο. Αυτό το προφανές και αυτονόητο οι ξένοι τεχνοκράτες δείχνουν, όμως, να μην το καταλαβαίνουν ή -το χειρότερο- να αδιαφορούν. Ποιο είναι το πρόβλημά τους; Μήπως και σταματήσουν να πληρώνουν ακόμα και όσοι μπορούν, γνωρίζοντας ότι θα τους προστατέψει το κράτος;.
«Θα αλλοιωθεί η κουλτούρα πληρωμών... Θα δημιουργήσετε νέα γενιά κακοπληρωτών και “κόκκινων” δανείων... Θα τινάξετε στον αέρα τις τράπεζες», είναι μόνο μερικά από τα όσα εξέφρασαν οι εκπρόσωποι των δανειστών, όχι μόνο στην τελευταία τηλεδιάσκεψη, αλλά και σε όλες τις προηγούμενες, προκαλώντας τη δυσφορία της ελληνικής πλευράς. Αυτό που σημειώνουν αρμόδιες πηγές είναι ότι και ο πλέον αδαής μπορεί με μια απλή ανάγνωση των επίμαχων διατάξεων να αντιληφθεί ότι υπάρχουν ασφαλιστικές δικλίδες που θα αποτρέψουν την καταστρατήγηση του ειδικού προστατευτικού πλαισίου από τους «μπαταχτσήδες». Παρά ταύτα, πέρα από τον εκπρόσωπο του ∆ΝΤ, που ακολουθεί πιστά τη... γραμμή των μνημονιακών ετών, ενστάσεις εγείρουν και οι εκπρόσωποι των Ευρωπαίων, συγκεκριμένα της Κομισιόν και της ΕΚΤ.
ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ
Σύμφωνα με τη θέση που έχουν εκ-φράσει, αφενός δημιουργείται δημοσιονομικό ζήτημα, καθώς το κράτος θα «φορτωθεί» με χιλιάδες ακίνητα και θα επωμιστεί το κόστος αγοράς- διαχείρισής τους, αφετέρου τίθεται σε κίνδυνο η εξασφάλιση των δικαιωμάτων των τραπεζών.
Το πρόβλημα για την ελληνική πλευρά είναι ότι και οι τράπεζες δεν δείχνουν ενθουσιασμένες από την πρόβλεψη κρατικού φορέα, εκφράζοντας ανοικτά τη διαφωνία τους και επί της διαδικασίας. Συγκεκριμένα, διαφωνούν με την αγορά αυτών των ακινήτων προ πλειστηριασμού, καθώς αφενός εκτιμούν ότι μέχρι να συσταθεί αυτός ο φορέας θα «παγώσουν» οι πλειστηριασμοί, αφετέρου φοβούνται ότι και στη συνέχεια θα υπάρχουν καθυστερήσεις, ειδικά αν περάσει η διάτα-ξη για εξωδικαστική προπτωχευτική ρύθμιση για τα φυσικά πρόσωπα. Με αυτό το σκεπτικό, πιέζουν έτσι ώστε ο κρατικός φορέας να συμμετέχει στον πλειστηριασμό.
Σκληρή είναι, όμως, η «μάχη» και για το σχήμα επιδότησης δανείων, που θα τεθεί σε ισχύ από το τέλος του μήνα, αντικαθιστώντας το πλαίσιο για την προστασία της πρώτης κατοικίας. Παρά το ότι πρόκειται για σχήμα-«γέφυρα» μέχρι να τεθεί σε ισχύει ο νέος Πτωχευτικός, οι θεσμοί επιμένουν ότι είναι υπερβολικά... γαλαντόμο. Το σχέδιο της ελληνικής πλευράς πολύ απλά θέλει να καλύψει περίπου 330.000 ενήμερους και «κόκκινους» δανειολήπτες που επλήγησαν από την πανδημία. Το σκεπτικό της ελληνικής πλευράς είναι ότι οι «κορονοϊόπληκτοι» πρέπει να προστατευθούν χωρίς εξαίρεση, καθώς η νέα κρίση οφείλεται σε απρόβλεπτο γεγονός. Η απάντηση των ξένων τεχνοκρατών είναι ότι πρέπει να μπουν αυστηρά εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια, ανάλογα ή ακόμα πιο «σφικτά» από αυτά που ισχύουν τώρα για την προστασία της πρώτης κατοικίας, επιμένοντας ότι τα προστατευτικά πλαίσια δημιουργήθηκαν υπό άλλες συνθήκες και τώρα δημιουργούν... στρεβλώσεις.
«Η Ελλάδα δεν είναι σε πρόγραμμα. Μπορεί να αποφασίσει ό,τι θέλει. Εμείς συστήνουμε και προτείνουμε», αναφέρουν ευρωπαϊκές πηγές στα «Π», επιβεβαιώνοντας τις διαφορές μεταξύ των δύο πλευρών, που μοιάζουν αγεφύρωτες. Τυπικά, η επισήμανση αυτή είναι ορθή, ωστόσο είναι κοινός τόπος ότι τυχόν αρνητικές αναφορές στις επόμενες αξιολογήσεις από τους θεσμούς ή κίτρινες και κόκκινες κάρτες από την ΕΚΤ και τον SSM μόνο απαρατήρητες δεν θα περάσουν από τις αγορές. Μόνο τυχαία δεν ήταν, άλλωστε, η αναφορά του Κ. Ρέγκλινγκ στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στον χρηματοπιστωτικό τομέα, κατά την ανακοίνωση της άρσης του επιτοκιακού «καπέλου» στα δάνεια του 2ου Μνημονίου και γι’ αυτήν τη δόση από ANFA - SMP.
Η «μάχη» με τα τεχνικά κλιμάκια στις αρχές της εβδομάδας δεν διήρκησε πάνω από μία ώρα, αλλά σε αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα καταγράφηκε ο παραλογισμός των ξένων τεχνοκρατών. Στον πυρήνα του ελληνικού σχεδίου για τον νέο Πτωχευτικό υπάρχει το άρθρο 163, με βάση το οποίο συστήνεται κρατικός φορέας, ο οποίος θα μπορεί να αγοράζει την πρώτη κατοικία ευάλωτων νοικοκυριών που πτωχεύουν κι εν συνεχεία να τους την εκμισθώνει για 12 έτη, με δυνατότητα των οφειλετών να την επανακτούν. Στην περίπτωση, δε, που ο οφειλέτης πληροί συγκεκριμένα εισοδηματικά κριτή-ρια, αποκτά δικαίωμα και επιδότησης αυτού του ενοικίου.
Η στόχευση του άρθρου είναι προφανής: να προστατέψει τους αδυνάμους και να μην έχουμε στην Ελλάδα φαινόμενα αντίστοιχα με αυτά στην Ισπανία και στην Ιρλανδία, την εποχή της μεγάλης κρίσης, όταν νοικοκυριά βρέθηκαν κυριολεκτικά στον δρόμο. Αυτό το προφανές και αυτονόητο οι ξένοι τεχνοκράτες δείχνουν, όμως, να μην το καταλαβαίνουν ή -το χειρότερο- να αδιαφορούν. Ποιο είναι το πρόβλημά τους; Μήπως και σταματήσουν να πληρώνουν ακόμα και όσοι μπορούν, γνωρίζοντας ότι θα τους προστατέψει το κράτος;.
«Θα αλλοιωθεί η κουλτούρα πληρωμών... Θα δημιουργήσετε νέα γενιά κακοπληρωτών και “κόκκινων” δανείων... Θα τινάξετε στον αέρα τις τράπεζες», είναι μόνο μερικά από τα όσα εξέφρασαν οι εκπρόσωποι των δανειστών, όχι μόνο στην τελευταία τηλεδιάσκεψη, αλλά και σε όλες τις προηγούμενες, προκαλώντας τη δυσφορία της ελληνικής πλευράς. Αυτό που σημειώνουν αρμόδιες πηγές είναι ότι και ο πλέον αδαής μπορεί με μια απλή ανάγνωση των επίμαχων διατάξεων να αντιληφθεί ότι υπάρχουν ασφαλιστικές δικλίδες που θα αποτρέψουν την καταστρατήγηση του ειδικού προστατευτικού πλαισίου από τους «μπαταχτσήδες». Παρά ταύτα, πέρα από τον εκπρόσωπο του ∆ΝΤ, που ακολουθεί πιστά τη... γραμμή των μνημονιακών ετών, ενστάσεις εγείρουν και οι εκπρόσωποι των Ευρωπαίων, συγκεκριμένα της Κομισιόν και της ΕΚΤ.
ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ
Σύμφωνα με τη θέση που έχουν εκ-φράσει, αφενός δημιουργείται δημοσιονομικό ζήτημα, καθώς το κράτος θα «φορτωθεί» με χιλιάδες ακίνητα και θα επωμιστεί το κόστος αγοράς- διαχείρισής τους, αφετέρου τίθεται σε κίνδυνο η εξασφάλιση των δικαιωμάτων των τραπεζών.
Το πρόβλημα για την ελληνική πλευρά είναι ότι και οι τράπεζες δεν δείχνουν ενθουσιασμένες από την πρόβλεψη κρατικού φορέα, εκφράζοντας ανοικτά τη διαφωνία τους και επί της διαδικασίας. Συγκεκριμένα, διαφωνούν με την αγορά αυτών των ακινήτων προ πλειστηριασμού, καθώς αφενός εκτιμούν ότι μέχρι να συσταθεί αυτός ο φορέας θα «παγώσουν» οι πλειστηριασμοί, αφετέρου φοβούνται ότι και στη συνέχεια θα υπάρχουν καθυστερήσεις, ειδικά αν περάσει η διάτα-ξη για εξωδικαστική προπτωχευτική ρύθμιση για τα φυσικά πρόσωπα. Με αυτό το σκεπτικό, πιέζουν έτσι ώστε ο κρατικός φορέας να συμμετέχει στον πλειστηριασμό.
Σκληρή είναι, όμως, η «μάχη» και για το σχήμα επιδότησης δανείων, που θα τεθεί σε ισχύ από το τέλος του μήνα, αντικαθιστώντας το πλαίσιο για την προστασία της πρώτης κατοικίας. Παρά το ότι πρόκειται για σχήμα-«γέφυρα» μέχρι να τεθεί σε ισχύει ο νέος Πτωχευτικός, οι θεσμοί επιμένουν ότι είναι υπερβολικά... γαλαντόμο. Το σχέδιο της ελληνικής πλευράς πολύ απλά θέλει να καλύψει περίπου 330.000 ενήμερους και «κόκκινους» δανειολήπτες που επλήγησαν από την πανδημία. Το σκεπτικό της ελληνικής πλευράς είναι ότι οι «κορονοϊόπληκτοι» πρέπει να προστατευθούν χωρίς εξαίρεση, καθώς η νέα κρίση οφείλεται σε απρόβλεπτο γεγονός. Η απάντηση των ξένων τεχνοκρατών είναι ότι πρέπει να μπουν αυστηρά εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια, ανάλογα ή ακόμα πιο «σφικτά» από αυτά που ισχύουν τώρα για την προστασία της πρώτης κατοικίας, επιμένοντας ότι τα προστατευτικά πλαίσια δημιουργήθηκαν υπό άλλες συνθήκες και τώρα δημιουργούν... στρεβλώσεις.
