Για να μην ξεχνιόμαστε, οι πρώτοι που μνημόνευαν στην διάρκεια της τελευταίας τετραετίας τις ακραίες νοοτροπίες και μεθόδους του Βασίλη Μιχαλολιάκου, ήταν τα ίδια τα στελέχη του συνδυασμού «Λιμάνι της Αγωνίας» του ΣΥΡΙΖΑ, και φυσικά ο ίδιος ο Θοδωρής Δρίτσας, που ως βουλευτής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε μιλήσει (τον περασμένο Αύγουστο) περί βίαιης αστυνομικής επιχείρησης στην πόλη κατόπιν εντολής του απερχόμενου δημάρχου. Μάλιστα, είχε κάνει λόγο για ενέργειες που δεν συμβαδίζουν με την πειραιώτικη μπέσα.


Αναλυτικά το σχετικό δημοσίευμα :




«Λυπάμαι ειλικρινά. Προσπάθησα σε τηλεφωνική μου επικοινωνία και ζήτησα από τον κύριο Δήμαρχο ψυχραιμότερη και ωριμότερη στάση. Δεν κατάφερα να τον μεταπείσω. Δεν επιθυμώ ως βουλευτής να κρίνω πράξεις αυτοδιοικητικών αρχών και συνήθως το αποφεύγω. Η σημερινή όμως βίαιη επιχείρηση με ΜΑΤ (!) και μπουλντόζες που οργανώθηκε με εντολή του Δημάρχου Πειραιά κ. Βασ. Μιχαλολιάκου εναντίον των εγκαταστάσεων του συλλόγου «ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ» στην πλαζ της Φρεαττύδας είναι αναντίστοιχη με το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος και γι΄αυτό εμφανέστατα προσβάλλει την πειραιώτικη μπέσα.


Είμαι υπερήφανος που έχω υπηρετήσει έναν αυτοδιοικητικό - πολιτικό χώρο στο πλαίσιο των δράσεων του οποίου οι ενεργοί πολίτες που τον πλαισιώνουν επί δεκαετίες έχουν πρωτοστατήσει και συνεχίζουν να πρωτοστατούν σε παρεμβάσεις για την υπεράσπιση των δημόσιων, ελεύθερων χώρων. Όμως, στην περίπτωση αυτή οι συμπολίτες μας μέλη του Συλλόγου Τερψιχόρη, δημότες και κάτοικοι του Πειραιά, έκαναν χρήση αυτού του χώρου για να συνευρίσκονται ως γείτονες και να οργανώνουν πολιτιστικές και άλλες ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις ύστερα από άδεια πριν από αρκετά χρόνια του τότε Δημάρχου Πειραιά κ. Χρ. Αγραπίδη. Ένας δήμαρχος με δημοκρατική ευαισθησία δικαιούται βέβαια να αλλάξει την απόφαση ενός προκατόχου του, δεν του ταιριάζει όμως σε καμιά περίπτωση να κάνει επίδειξη πυγμής και να επιβάλει στην πόλη την λογική «του νόμου και της τάξης» χωρίς να έχει εξαντλήσει τη βέλτιστη αυτοδιοικητική επιλογή, που είναι η συνεννόηση δημοτικής αρχής και πολιτών, όταν μάλιστα όλοι γνωρίζουμε ότι για τις ατελείωτες αυθαιρεσίες εμπορικών χρήσεων ο Δήμος Πειραιά διαχρονικά επιδεικνύει ανεξάντλητη ανοχή και επιείκεια. Και πάλι ειλικρινά λυπάμαι.»