Η συμφωνία της ΙΟΝ με τον Σπύρο Θεοδωρόπουλο μπορεί να μην έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία στην αγορά, καθώς είχε προηγηθεί η διάψευση και από τις δύο πλευρές πριν από έναν περίπου μήνα, όμως αποτελεί έκπληξη, καθώς είναι γνωστό πόσο δύσκολη στους «γάμους» είναι η ιστορική ελληνική σοκολατοβιομηχανία. Έχοντας απορρίψει ουκ ολίγες προτάσεις, αυτή του Σπύρου Θεοδωρόπουλου έμοιαζε δύσκολο να την αρνηθεί, καθώς όπως αναφέρει στην ανακοίνωση της η εταιρεία «καθοριστικό ρόλο στην επίτευξη της συμφωνίας έπαιξαν οι κοινές αρχές και αξίες, το κοινό όραμα για μία δυναμική ανάπτυξη και επέκταση στις αγορές του εξωτερικού, στις οποίες ο κ. Σπύρος Θεοδωρόπουλος έχει διαγράψει μία εξαιρετικά επιτυχημένη πορεία, και, τέλος, η ενδυνάμωση και η διαιώνιση της ελληνικής ταυτότητας της ιστορικής σοκολατοβιομηχανίας».

Κοινώς, η ΙΟΝ στο πρόσωπο του Σπύρου Θεοδωρόπουλου βρήκε τον ιδανικό «γαμπρό» όπου και Έλληνας είναι, άρα γνωρίζει το τι σημαίνει η ΙΟΝ για τους Έλληνες καταναλωτές και δεν κινδυνεύει η έδρα και οι εργαζόμενοι της και χρήματα βάζει αλλά το σημαντικότερο γνωρίζει την δουλειά και μπορεί να βοηθήσει τόσο στην ανάπτυξη νέων προϊόντων όσο και στον τομέα των εξαγωγών ο οποίος συναντάει αντίσταση στο 10% του κύκλου εργασιών της εταιρείας.


Ο πρώτος γάμος
Ο συγκεκριμένος γάμος είναι ο δεύτερος για την ΙΟΝ και έχει όλα τα στοιχεία να στεριώσει καθώς ο πρώτος ήταν προβληματικός από την αρχή. Ουσιαστικά το 1988 άνθρωποι της οικογένειας Κωτσιόπουλου – της οικογένειας που άφησε το στίγμα της για σχεδόν 90 χρόνια στην εταιρεία – πούλησαν εν αγνοία του Ιωάννη Κωτσιόπουλου και του Γιώργου Καρκαζή, που ασκούσαν την διοίκηση, το 24,5% των μετοχών στην τότε Kraft Jacobs Sushard. Η πολυεθνική είχε πατήσει ήδη πόδι στην βασική ανταγωνίστρια της, την σοκολατοποιΐα Παυλίδης και από μόνο του αυτό αποτελούσε κόκκινο πανί για τους μετόχους της ΙΟΝ. Μετά από δικαστικούς αγώνες και επεισοδιακές Γενικές Συνελεύσεις που δεν οδηγούσαν πουθενά οι Αμερικανοί παραδέχθηκαν την ήττα τους και αποφάσισαν να πουλήσουν το μερίδιο τους σχεδόν μία δεκαετία αργότερα στους βασικούς μετόχους.

Οι προτάσεις γάμου
Η ΙΟΝ αν και μεγάλης ηλικίας, γεννήθηκε το 1930, ήταν ιδιαίτερα ελκυστική νύφη και μάλιστα σε προχωρημένη ηλικία καθώς οι περισσότερες προτάσεις ήρθαν από την δεκαετία του ’80 και μετά. Η συγκεκριμένη δεκαετία, όπου η Ελλάδα είχε γίνει μέλος της ΕΟΚ, είχε ανοίξει τις πόρτες στις πολυεθνικές που έψαχναν έναν γρήγορο γάμο με ισχυρό τοπικό παίκτη που θα τους βοηθούσε να φθάσουν πιο γρήγορα στην κορυφή με τα δικά τους προϊόντα. Δύο τέτοιες προτάσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας και δεν διαψεύστηκαν ήταν από την ελβετική πολυεθνική Nestle αλλά και την Nabisco το 1997. Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι εάν ο Γιάννης Κωτσιόπουλος είχε αποδεχτεί την πρόταση της Nabisco (National Biscuit Company) η ΙΟΝ θα ήταν σήμερα ένα ακόμη σήμα της Mondelez όπως ο Παυλίδης και πολύ πρόσφατα και η Chipita. Πληροφορίες θέλουν την ΙΟΝ να έχει δεχθεί τουλάχιστον μία ακόμη σοβαρή πρόταση και μάλιστα από Έλληνες και συγκεκριμένα από το σχήμα της Vivartia όταν προσπαθούσαν να δημιουργήσουν έναν ισχυρό εθνικό όμιλο τροφίμων. Οι παραπάνω και άλλοι πολλοί, που ποτέ δεν μάθαμε για τις προσφορές τους, πόνταραν στο ότι ο πατριάρχης της σοκολατοβιομηχανίας, Γιάννης Κωτσιόπουλος, ο οποίος έφυγε από την ζωή το 2015 έδειχνε να μην έχει διάδοχο στα ινία της εταιρείας.


Η Τίνα Κωτσιοπούλου η οποία είχε ενεργό και ηγετικό ρόλο τις τελευταίες δεκαετίες οδήγησε μέχρι σήμερα με ασφάλεια το καράβι της ΙΟΝ καθώς με τους ιστορικούς συνεργάτες του θείου της αλλά και ανθρώπους από την νεότερη γενιά κατάφερε η σοκολατοβιομηχανία να παραμένει παρά την ηλικία της νεανική και αγαπητή και με αξιοζήλευτες οικονομικές επιδόσεις. Η διοίκηση θα συνεχίσει να ασκείται από τους παλαιούς μετόχους όμως σίγουρα ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος με τις γνώσεις τους και τις διασυνδέσεις του θα βοηθήσει σε πρώτη φάση να «σπάσουν ταβάνια» που δυσκολεύεται να ξεπεράσει σήμερα η ΙΟΝ.

Οι θετικές προθέσεις φαίνεται ότι υπάρχουν και αποδεικνύεται ότι παρά την πρόσφατη διάψευση και από τις δύο πλευρές ο γάμος προέκυψε. Το θέμα είναι πως θα κυλήσει και πως μία συντηρητική νύφη σαν την ΙΟΝ είναι διατεθειμένη να ανοίξει τον βηματισμό της ή πως ένας κοσμοπολίτης γαμπρός σαν τον Σπύρο Θεοδωρόπουλος μπορεί να κατανοήσει τις πιθανές ανησυχίες που μπορεί να έχει ένας οργανισμός που έχει συνηθίσει να κινείται σε ράγες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι κανείς από τους δύο δεν δείχνει να βιάζεται και ιδιαιτέρως ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος που με σταθερά βήματα χτίζει από την αρχή τον μεγαλύτερο όμιλο τροφίμων ελληνικών συμφερόντων τόσο με πλειοψηφικές όσο και ισχυρές μειοψηφικές συμμετοχές (ΜΕΒΓΑΛ, ΙΟΝ).