Του Δ. ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ

Eχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ειπώθηκε η γνωστή καραμανλική ρήση «Eξω πάμε καλά». Η Ελλάδα, μετά από μια μακρά περίοδο λαθών, εξακολουθεί να τα πηγαίνει πολύ άσχημα εντός συνόρων, με αποτέλεσμα την ταλαιπωρία των πολιτών, όμως η δομική κρίση αλλάζει και τις ισορροπίες εκτός συνόρων με τρόπο εμφατικό.

Χαρακτηριστικότερο δείγμα αυτού του αρνητικού ισοζυγίου είναι οι εξαγωγές ελληνικών προϊόντων. Ενα πρόβλημα το οποίο αναδύθηκε με την πρόσφατη κρίση που η Ρωσία προκάλεσε στις εισαγωγές ελληνικών οπωροκηπευτικών.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ. Τα τελευταία στοιχεία λοιπόν, ενώ παρουσιάζουν τη χώρα μας να έχει αναπτυξιακούς ρυθμούς ως προς τις σχέσεις της με εμπορικούς εταίρους εκτός Ε.Ε. και ιδιαίτερα με τη Ρωσία, την Κίνα, την Τουρκία και τον αραβικό κόσμο, την ίδια ώρα δείχνουν υποχώρηση «διαρκείας» σε ό,τι αφορά παραδοσιακές ευρωπαϊκές αγορές, που επί σειράν ετών στήριξαν την ελληνική παραγωγή. Αναφερόμαστε σε χώρες στις οποίες η Ελλάδα συνήθιζε να εξάγει μεγάλες ποσότητες τροφίμων, πετρελαιοειδών και πρώτων υλών, όπως η Ιταλία, η Ολλανδία, η Βρετανία, η γειτονική Βουλγαρία, η Ρουμανία και οι ΗΠΑ.

Οπως γίνεται σαφές από τις τελευταίες αναλύσεις της ΕΛ.ΣΤΑΤ., η Ελλάδα, ενώ ενισχύει μια σαφή πολιτική πύκνωσης των σχέσεών της με τις αναδυόμενες οικονομίες που βρίσκονται σε «ακτίνα βολής», δηλαδή τη Ρωσία και την Κίνα, την ίδια στιγμή μοιάζει να παραμελεί κράτη με τα οποία υπάρχουν σχέσεις ετών, επιχειρηματικοί και εμπορικοί δεσμοί πολλών χρόνων, και τα οποία στήριξαν τόσο πολιτικά όσο και οικονομικά την ευρωπαϊκή και «δυτική» πορεία της χώρας.

Παρά το γεγονός, για παράδειγμα, ότι στην Ελλάδα ενεργοποιούνται ακόμη και παραγωγικά δεκάδες ολλανδικές επιχειρήσεις (π.χ. Unilever και Friesland Campina), παρακολουθούμε μείωση των εξαγωγών μας προς τη χώρα της τουλίπας κατά 11,4% την τελευταία τετραετία. 

Στο 15% μεσοσταθμικά φθάνει η μείωση των ελληνικών εξαγωγών προς την Ιταλία, χώρα με μεγάλους δεσμούς και διασύνδεση με την Ελλάδα, ενώ, αν δούμε τις εξαγωγές προς τις ΗΠΑ, όπου υπάρχει μάλιστα και σημαντικό ελληνικό στοιχείο, τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα, καθώς μεταξύ 2010-2014 καταγράφηκε μείωση εξαγωγών κατά 22,3%!

Κι όλα αυτά σε μια περίοδο μεγάλης ενεργοποίησης φορέων στην πατρίδα μας, όπως το δραστήριο πάντοτε Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο, κι ενώ όλοι οι φορείς και τα υπουργεία έχουν διαγνώσει την ανάγκη διείσδυσης της χώρας σε αγορές με μεγάλους πληθυσμούς.

ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ. Σύμφωνα με έγκυρους αναλυτές, η ευρύτερη στρατηγική στροφή που ξεκίνησε στα χρόνια της διακυβέρνησης Καραμανλή προς τη Ρωσία, την Κίνα και τα Εμιράτα, καθώς και το πλήθος αποστολών προς τα εκεί που συνεχίστηκε με τρόπο συντονισμένο άλλαξαν τα δεδομένα στον ελληνικό εμπορικό και παραγωγικά εξαγωγικό χάρτη. 

Η Ελλάδα έχει επικεντρώσει τις προσπάθειές της λοιπόν προς την κατεύθυνση της προσέλκυσης πελατών από τις αχανείς αγορές της Ασίας, σε συνδυασμό με μια σειρά άλλων πολιτικών παραγόντων. Ας μην ξεχνάμε πως η έλευση της Cosco στο λιμάνι του Πειραιά ανέτρεψε τα δεδομένα στο διαμετακομιστικό εμπόριο για τη χώρα μας, αλλά κρύβει έναν μεγάλο κίνδυνο: εάν η Ελλάδα εξακολουθήσει να αποκρατικοποιεί υποδομές μονάχα προς την κατεύθυνση του Πεκίνου και της Μόσχας, θα αυξήσει τον βαθμό εξάρτησής της από δύο εν πολλοίς απρόβλεπτες χώρες. Και λέμε «απρόβλεπτες» καθώς το εμπάργκο των Ρώσων στα ελληνικά προϊόντα –ως μέλος της Ε.Ε. που είμαστε– απέδειξε πως χρειάζεται ένα διαφορετικό μείγμα πολιτικής και ενδεχομένως την πώληση «ασημικών» στον τομέα των μεταφορών, όπως, για παράδειγμα, η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, σε τρίτες δυνάμεις.

Δείτε την συνέχεια του άρθρου στο moneypro.gr