Επιχειρηματικά δάνεια: Εκτεταμένες ρυθμίσεις για να μην κοκκινίσουν
Με ρυθμίσεις αντισταθμίζουν το ρίσκο καθυστερήσεων στις αποπληρωμές των δανείων οι τράπεζες, σαν ασπίδα προστασίας στην άνοδο των ευρωπαϊκών επιτοκίων, που όπως έγραψε το powergame.gr πλήττει κυρίως τα επιχειρηματικά δάνεια.
«Ένα συγκεκριμένο ποσοστό δανειοληπτών έχει αρχίσει και χρησιμοποιεί τη δυνατότητα για μια ρύθμιση, πολύ πριν φθάσει σε οριακό σημείο» υπογραμμίζει ανώτατος τραπεζικός παράγοντας, που σπεύδει να διευκρινίσει ότι η πρακτική- εργαλείο των ρυθμίσεων αφορά πλέον μόνο τους συνεπείς δανειολήπτες.
Πρόκειται για διευκολύνσεις που στοχεύουν τόσο στο να μην δημιουργηθεί «κάβα» από νέες καθυστερήσεις- επισφάλειες, όσο και για την ελάφρυνση του κόστους στους συνεπείς πελάτες τους. «Όταν ξέρουμε τον πελάτη μας, έχουμε μια εδραιωμένη καλή σχέση μαζί του, είναι σε όλα του συνεπής και συνεργάσιμος, προφανώς και θα ακούσουμε το αίτημά του για μια κοινή αποδεκτή λύση, ως απόρροια της αύξησης του κόστους» επισημαίνουν τραπεζικοί παράγοντες.
Τι ρυθμίσεις ζητάνε οι δανειολήπτες- Οι δύο επιλογές
Δύο είναι οι κατευθύνσεις στις οποίες μπορούν να κινηθούν οι ρυθμίσεις ενός εν εξελίξει ενήμερου δανείου:
Επιμήκυνση της χρονικής διάρκειας εξόφλησης
Μείωση του περιθωρίου επί του επιτοκίου (spreads).
Από τις δύο αυτές επιλογές, η πιο άμεση είναι προφανώς η πρώτη, που δίνει στον δανειολήπτη την ευχέρεια αποπληρωμής μιας μικρότερης δόσης, χωρίς από την άλλη πλευρά να αλλάζουν για την Τράπεζα όροι δύσκολα αναστρέψιμοι (όπως η μείωση του περιθωρίου). Δηλαδή, όπως χαρακτηριστικά σχολίαζε τραπεζικός παράγοντας, αν μειώσει η Τράπεζα το περιθώριο κέρδους της (που καλώς ή κακώς αποτελεί βασική πηγή κερδοφορίας) θα είναι πιο δύσκολο σε μια δεύτερη φάση, να το διευρύνει ξανά.
Από την άλλη πλευρά, ο περιορισμός των spreads έχει αποτελέσει μέθοδο ρύθμισης για αρκετά μεγάλο αριθμό εταιρικών πελατών και μάλιστα από την πρώτη ώρα της ανόδου των ευρωπαϊκών επιτοκίων, πέρυσι τον Ιούνιο. Από τότε έως σήμερα, τα επιτόκια ξεπέρασαν σε άνοδο το 3,5% μέσα από οκτώ διαδοχικές κινήσεις και στον ορίζοντα, ως το τέλος του έτους θα προσεγγίσουν ίσως το 4%, αφήνοντας μια διαφορά της μιας με μιάμισης μονάδας από τα αμερικάνικα επιτόκια (τα οποία είναι ήδη στο 5-5,25%).
Εδώ και περίπου έναν χρόνο, αρκετοί επιχειρηματίες πελάτες ακριβώς και λόγω του ότι εξυπηρετούν συμβάσεις με κυμαινόμενο ως επί το πλείστον επιτόκιο, έχουν προχωρήσει σε επαναδιαπραγμάτευση και συμπίεση των spreads τους.
Σε πολύ λιγότερο βαθμό, οι ρυθμίσεις μπορούν να λειτουργήσουν συνδυαστικά, μέσα από ένα μείγμα επιμήκυνσης της χρονικής περιόδου και παράλληλης μείωσης των spreads.
Θα πρέπει όμως η ανάγκη της ρύθμισης να δικαιολογείται από πραγματικές πιέσεις και σοβαρό ενδεχόμενο καθυστερήσεων. Όλοι οι δανειολήπτες υφίστανται πιέσεις, είναι το φυσικό επακόλουθο της επίπτωσης της ανόδου των επιτοκίων στη διαμόρφωση της δόσης, δεν σημαίνει όμως ότι όλοι, εξ ονόματος των αυξήσεων, δικαιούνται, αιτούνται ή συμφωνούν σε μία ρύθμιση σύμβασης.
Αυτό είναι το σκεπτικό των ρυθμίσεων των ενήμερων δανείων σήμερα και κάτω από αυτό το πρίσμα ενθαρρύνονται διαπραγματεύσεις μεταξύ τραπεζών και δανειοληπτών, κυρίως στο χώρο του corporate αφού στα στεγαστικά δάνεια ιδιωτών, έχουν εφαρμοσθεί προστατευτικές δικλείδες και άλλα αναχώματα στην αύξηση των δόσεων.
«Ένα συγκεκριμένο ποσοστό δανειοληπτών έχει αρχίσει και χρησιμοποιεί τη δυνατότητα για μια ρύθμιση, πολύ πριν φθάσει σε οριακό σημείο» υπογραμμίζει ανώτατος τραπεζικός παράγοντας, που σπεύδει να διευκρινίσει ότι η πρακτική- εργαλείο των ρυθμίσεων αφορά πλέον μόνο τους συνεπείς δανειολήπτες.
Πρόκειται για διευκολύνσεις που στοχεύουν τόσο στο να μην δημιουργηθεί «κάβα» από νέες καθυστερήσεις- επισφάλειες, όσο και για την ελάφρυνση του κόστους στους συνεπείς πελάτες τους. «Όταν ξέρουμε τον πελάτη μας, έχουμε μια εδραιωμένη καλή σχέση μαζί του, είναι σε όλα του συνεπής και συνεργάσιμος, προφανώς και θα ακούσουμε το αίτημά του για μια κοινή αποδεκτή λύση, ως απόρροια της αύξησης του κόστους» επισημαίνουν τραπεζικοί παράγοντες.
Τι ρυθμίσεις ζητάνε οι δανειολήπτες- Οι δύο επιλογές
Δύο είναι οι κατευθύνσεις στις οποίες μπορούν να κινηθούν οι ρυθμίσεις ενός εν εξελίξει ενήμερου δανείου:
Επιμήκυνση της χρονικής διάρκειας εξόφλησης
Μείωση του περιθωρίου επί του επιτοκίου (spreads).
Από τις δύο αυτές επιλογές, η πιο άμεση είναι προφανώς η πρώτη, που δίνει στον δανειολήπτη την ευχέρεια αποπληρωμής μιας μικρότερης δόσης, χωρίς από την άλλη πλευρά να αλλάζουν για την Τράπεζα όροι δύσκολα αναστρέψιμοι (όπως η μείωση του περιθωρίου). Δηλαδή, όπως χαρακτηριστικά σχολίαζε τραπεζικός παράγοντας, αν μειώσει η Τράπεζα το περιθώριο κέρδους της (που καλώς ή κακώς αποτελεί βασική πηγή κερδοφορίας) θα είναι πιο δύσκολο σε μια δεύτερη φάση, να το διευρύνει ξανά.
Από την άλλη πλευρά, ο περιορισμός των spreads έχει αποτελέσει μέθοδο ρύθμισης για αρκετά μεγάλο αριθμό εταιρικών πελατών και μάλιστα από την πρώτη ώρα της ανόδου των ευρωπαϊκών επιτοκίων, πέρυσι τον Ιούνιο. Από τότε έως σήμερα, τα επιτόκια ξεπέρασαν σε άνοδο το 3,5% μέσα από οκτώ διαδοχικές κινήσεις και στον ορίζοντα, ως το τέλος του έτους θα προσεγγίσουν ίσως το 4%, αφήνοντας μια διαφορά της μιας με μιάμισης μονάδας από τα αμερικάνικα επιτόκια (τα οποία είναι ήδη στο 5-5,25%).
Εδώ και περίπου έναν χρόνο, αρκετοί επιχειρηματίες πελάτες ακριβώς και λόγω του ότι εξυπηρετούν συμβάσεις με κυμαινόμενο ως επί το πλείστον επιτόκιο, έχουν προχωρήσει σε επαναδιαπραγμάτευση και συμπίεση των spreads τους.
Σε πολύ λιγότερο βαθμό, οι ρυθμίσεις μπορούν να λειτουργήσουν συνδυαστικά, μέσα από ένα μείγμα επιμήκυνσης της χρονικής περιόδου και παράλληλης μείωσης των spreads.
Θα πρέπει όμως η ανάγκη της ρύθμισης να δικαιολογείται από πραγματικές πιέσεις και σοβαρό ενδεχόμενο καθυστερήσεων. Όλοι οι δανειολήπτες υφίστανται πιέσεις, είναι το φυσικό επακόλουθο της επίπτωσης της ανόδου των επιτοκίων στη διαμόρφωση της δόσης, δεν σημαίνει όμως ότι όλοι, εξ ονόματος των αυξήσεων, δικαιούνται, αιτούνται ή συμφωνούν σε μία ρύθμιση σύμβασης.
Αυτό είναι το σκεπτικό των ρυθμίσεων των ενήμερων δανείων σήμερα και κάτω από αυτό το πρίσμα ενθαρρύνονται διαπραγματεύσεις μεταξύ τραπεζών και δανειοληπτών, κυρίως στο χώρο του corporate αφού στα στεγαστικά δάνεια ιδιωτών, έχουν εφαρμοσθεί προστατευτικές δικλείδες και άλλα αναχώματα στην αύξηση των δόσεων.
