Τις τελευταίες ημέρες, τόσο οι δημόσιες δηλώσεις των εταίρων μας όσο και η πορεία των αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων, δείχνουν ότι η προσπάθεια ανώδυνης απεμπλοκής της χώρας από το μνημόνιο θα είναι κάθε άλλο παρά εύκολη.

Οι θεσμικοί δανειστές από την πλευρά τους, φαίνονται να δυσπιστούν για την ικανότητα του ελληνικού πολιτικού συστήματος να αναλάβει την ευθύνη της συνέχισης της δημοσιονομικής προσαρμογής και της προώθησης των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, χωρίς τη στενή επιτήρηση της τρόικας. Το κλίμα που καλλιεργείται το τελευταίο διάστημα, τόσο από την πλευρά της κυβέρνησης όσο και – κυρίως – από την πλευρά της αντιπολίτευσης, σαφώς δεν βοηθά στην άρση αυτής της επιφυλακτικότητας.

Ήδη, ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού προσωπικού σπεύδει να «κλείσει το μάτι» στους πολίτες, παρουσιάζοντας το τέλος του μνημονίου ως ένα είδος εθνικής απελευθέρωσης, που μας θα μας επιτρέψει να γυρίσουμε στην προ κρίσης «κανονικότητα» των παροχών με δανεικά, της κατανάλωσης, της χαμηλής ανταγωνιστικότητας και της ανύπαρκτης παραγωγής.

Αυτού του είδους η ρητορική μπορεί να εξυπηρετεί προεκλογικές σκοπιμότητες, σε καμία περίπτωση όμως δεν υπηρετεί το συμφέρον της χώρας. Επιπλέον, καλλιεργεί προσδοκίες χωρίς αντίκρισμα.

Στην πραγματικότητα, η επόμενη ημέρα θα είναι αρκετά δύσκολη. Η Ελλάδα θα χρειαστεί για την επόμενη χρονιά επιπλέον χρηματοδότηση η οποία, εάν δεν προέλθει από την τρόικα των σημερινών δανειστών, θα πρέπει να αναζητηθεί στις αγορές. Για να αντληθεί δανεισμός σε βιώσιμο κόστος από τις αγορές, θα απαιτηθούν θετικές αξιολογήσεις, διαρκής ενίσχυση της αξιοπιστίας της χώρας και – βεβαίως – αποφάσεις και μέτρα που διευκολύνουν την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους. Οι προϋποθέσεις αυτές διασφαλίζονται μόνο μέσα από μια συνεπή πολιτική δημοσιονομικής εξυγίανσης και τη συστηματική προώθηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, ανεξάρτητα από τις απαιτήσεις και τους ελέγχους της τρόικας.

Οι όποιες αστοχίες, είτε με τη μορφή της ρήξης με τους εταίρους είτε με τη μορφή μιας ανεύθυνης πολιτικής ρητορικής, προκαλούν την αρνητική αντίδραση των αγορών. Οδηγούν σε αύξηση των επιτοκίων και προμηνύουν νέες περιπέτειες για τη χώρα. Εάν, με άλλα λόγια, καλλιεργηθεί η εντύπωση ότι η Ελλάδα, βγαίνοντας από την επιτήρηση, η χώρα θα επιστρέψει στο χρεοκοπημένο μοντέλο του παρελθόντος, οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές.

Ας σταματήσουν λοιπόν οι τυμπανοκρουσίες και οι αντιπαραθέσεις που εξυπηρετούν μόνο κομματικές σκοπιμότητες. Για να απεμπλακεί από το Μνημόνιο, η Ελλάδα χρειάζεται εθνική προσπάθεια, σχέδιο και υπευθυνότητα.