H τεράστια ευκαιρία της Ελλάδας να αξιοποιήσει τους διαθέσιµους πόρους από το Ταµείο Ανάκαµψης, τα δηµόσια κονδύλια και τα κεφάλαια των ιδιωτικών εταιρειών, για να προχωρήσει η κατασκευή των µεγάλων έργων υποδοµής άνω των 50 δισ. ευρώ, κινδυνεύει να χαθεί αν δεν αντιµετωπιστούν άµεσα και αποτελεσµατικά από τα συναρµόδια υπουργεία Υποδοµών, Περιβάλλοντος-Ενέργειας, Οικονοµικών, ∆ικαιοσύνης τα προσκόµµατα και οι διαχρονικές παθογένειες που εµποδίζουν την υλοποίηση των υφιστάµενων επενδύσεων και τον έγκαιρο προγραµµατισµό των έργων «νέας γενιάς».

*Διαβάστε εδώ: Εξωδικαστικός: Υπερδιπλασιάστηκαν οι αιτήσεις ρύθμισης οφειλών τον Φεβρουάριο - Οι “γκρίζες” ζώνες του μηχανισμού

Το κοκτέιλ των προβληµάτων, όπως το περιγράφουν οι εργολάβοι οι οποίοι έχουν ήδη ανεκτέλεστο έργων 15 δισ. ευρώ, συντίθεται από τις µεγάλες καθυστερήσεις στις απαλλοτριώσεις, τη δυσκολία έκδοσης εγγυητικών επιστολών από τις τράπεζες, την έλλειψη 30.000-50.000 εργαζοµένων, καθώς και την απουσία «ορατότητας» των νέων έργων που πρόκειται να προκηρυχθούν µέσω νέων παραχωρήσεων, Σ∆ΙΤ ή του θεσµού των «πρότυπων προτάσεων» που έχει µπει στον πάγο.

1. ΑΣΗΚΩΤΟ ΒΑΡΟΣ
Είναι χαρακτηριστική η παρέµβαση του αντιπροέδρου και διευθύνοντος συµβούλου του οµίλου Intrakat, Αλέξανδρου Εξάρχου, στο συνέδριο «Υποδοµές και ∆ίκτυα», για το οριακό σηµείο στο οποίο βρίσκονται σήµερα οι ελληνικές τράπεζες να σηκώσουν το βάρος έκδοσης εγγυητικών επιστολών.

«Θα έρθει η στιγµή που η έκδοσή τους θα είναι αδύνατη και τότε θα κινδυνεύσει η εκταµίευση πόρων από το Ταµείο Ανάκαµψης, µε αποτέλεσµα να χαθούν πολύτιµα κονδύλια», προειδοποίησε ο κ. Εξάρχου.

Πρότεινε, δε, να αλλάξει η νοµοθεσία και να προβλεφθεί αυτοδίκαιος τερµατισµός των εγγυητικών µε την έκδοση του πιστοποιητικού οριστικής παραλαβής του έργου καθώς και την κατάργηση έκδοσης εγγυητικών για τις προκαταβολές των έργων. Αντ’ αυτού, να υιοθετηθεί το ρουµανικό µοντέλο που προβλέπει τη δέσµευση της προκαταβολής σε ειδικό λογαριασµό, που θα κινείται µόνο µετά την υποβολή στοιχείων ότι ο ανάδοχος πράγµατι προχώρησε σε δαπάνες για το συγκεκριµένο έργο.

2. ΜΕ ΕΥΘΥΝΗ ∆ΗΜΟΣΙΟΥ
Επιπλέον, ο επικεφαλής της Intrakat σηµείωσε ότι τα έργα θα πρέπει να βγαίνουν σε διαγωνισµό, αφού ολοκληρωθούν οι µελέτες και οι απαλλοτριώσεις που είναι ευθύνη του ∆ηµοσίου.

3. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ
Στο ίδιο συνέδριο, ο πρόεδρος της ΤΕΡΝΑ, θυγατρικής του οµίλου ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, Γιώργος Περδικάρης, έδωσε µεγάλη έµφαση στην ανάγκη των συνεργειών.

«Ούτε οι εταιρείες πρέπει να υποκαταστήσουν την πολιτεία ούτε οι τοπικοί άρχοντες πρέπει να υποκαταστήσουν την επιστηµονική και µελετητική κοινότητα, ούτε ο λαϊκισµός πρέπει να υπαγορεύσει τις τεχνικές λύσεις. ∆εν υπάρχουν ούτε άµεσες ούτε µαγικές λύσεις».

Έθεσε επίσης θέµα µεγαλύτερης «ορατότητας» όσον αφορά τα µελλοντικά έργα, υπογραµµίζοντας ότι χρειάζεται ξεκάθαρος προγραµµατισµός, ώστε ο κατασκευαστικός κλάδος να επενδύσει σε πάγιο εξοπλισµό, προσέλκυση εργαζοµένων και κατ’ αντιστοιχία να δεσµεύσει ίδιους επενδυτικούς πόρους.

Ανέδειξε παράλληλα και την ανάγκη παρέµβασης της πολιτείας στην ανεύρεση ανθρώπινου δυναµικού, πριν οι ελλείψεις αρχίσουν να προκαλούν καθυστερήσεις.

«Πρέπει να µπει τέλος στην απαξίωση των τεχνικών επαγγελµάτων στην ελληνική κοινωνία. Σήµερα, µόλις 4% του νέου κόσµου µπαίνει στον τεχνικό κλάδο, όταν στην Ευρώπη το ποσοστό είναι 7%», επισήµανε, συνάγοντας ότι θα υπάρξουν αυξηµένα προβλήµατα στο µέλλον.

4. ΕΡΓΑΤΟΤΕΧΝΙΤΕΣ
Στο ίδιο πλαίσιο, ο διευθύνων σύµβουλος του οµίλου Άβαξ, Κωνσταντίνος Μιτζάλης, προσδιόρισε σε 30.000 το κενό σε εξειδικευµένους εργατοτεχνίτες, αναδεικνύοντας παράλληλα το πρόβληµα έλλειψης υπεργολάβων. Παρέθεσε µάλιστα ένα χαρακτηριστικό παράδειγµα.

«Το 2004 στους Ολυµπιακούς Αγώνες, όταν υπήρχε η ανάγκη να αναθέσουµε κάποια υπερ-εργολαβική δουλειά και ζητούσαµε προσφορές, εµφανίζονταν για κάθε αντικείµενο 20 υπεργολάβοι, τώρα, όταν ζητάµε, εµφανίζονται µε το ζόρι τέσσερις, µε 10-20 εργαζόµενους».

5. ΝΕΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ
Από την πλευρά του, ο διευθύνων σύµβουλος της ΜΕΤΚΑ (Mytilineos), Ντίνος Μπενρουµπή, εκτίµησε πως µε δεδοµένο ότι στο τέλος της τριετίας θα ολοκληρωθεί ο κύκλος των «καθαρά δηµόσιων έργων», λόγω και των περιορισµένων πόρων, θα ανακύψει η ανάγκη για νέες συµβάσεις έργων παραχώρησης και Σ∆ΙΤ, τα οποία θα απαιτήσουν την κινητοποίηση ιδιωτικών επενδυτικών κεφαλαίων και ενεργό συµµετοχή των τραπεζών.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 8/05/2024